Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την κλήρωση του Παναθηναϊκού με την Ρέιντζερς, την συνηθισμένη και ... συμπτωματική δύσκολη κλήρωση, αλλά και την υποχρέωση της ομάδας να κάνει τα πάντα, για να προκριθεί και να φτιάξει το… καλοκαίρι του.
Όταν βγαίνεις στο τσάμπιονς λιγκ εύκολη κλήρωση δεν υπάρχει. Όλοι οι αντίπαλοι είναι καλοί, απλά άλλοι είναι πιο δύσκολοι. Ο Παναθηναϊκός έπεσε και αυτή την φορά στον πιο δύσκολο αντίπαλο από τους τρεις. Η Ρέιντζερς είναι πιο ισχυρή και από την Βικτόρια Πλζεν και από την Σάλτσμπουργκ των τελευταίων ετών. Και είναι μία ομάδα, που έπαιξε τα τελευταία χρόνια στον τελικό του Europa League και το έχασε στα πέναλτι, έπαιξε σε ομίλους του τσάμπιονς λιγκ και πέρυσι την είδαμε στο Europa League να είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό, να χάνει πολλές ευκαιρίες και τελικά να έρχεται 1-1 στο Φάληρο.
Το Αϊμπροξ είναι μία πολύ καυτή έδρα στην οποία, όμως, ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει. Το 2003 με ένα διπλό και νίκη με 3-1 πέρασε την Σκωτσέζικη ομάδα και συνέχισε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ σαν τρίτος στον όμιλο του τσάμπιονς λιγκ. Το 2008 έφερε ισοπαλία 0-0 για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά αποκλείστηκε με το 1-1 της Λεωφόρου στη συνέχεια. Η παράδοση δεν παίζει μπάλα, όμως και ο σημερινός Παναθηναϊκός δεν έχει σχέση με τον Παναθηναϊκό του τότε. Το ότι ο Παναθηναϊκός βρήκε τον δυσκολότερο αντίπαλο σε αυτό το πρώτο παιχνίδι είναι κάτι συνηθισμένο πλέον. Και δεν έχει να κάνει με την βαθμολογία του στο raking, διότι πέρυσι ήθελε να αποφύγει την Λανς και την πέτυχε, ήθελε να αποφύγει τον Αγιαξ και τον πέτυχε και στη συνέχεια ανάμεσα σε Φιορεντίνα και Ραπίντ Βιέννης έπεσε στην Φιορεντίνα. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Από κει και πέρα ο κόσμος του Παναθηναϊκού διψάει για μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές και το έδειξε και με την Μαρσέιγ και με την Βιγιαρεάλ και με την Λανς. Και ο Παναθηναϊκός έχει την υποχρέωση φέτος να κάνει τα πάντα, για να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες και να παίξει στην League Phase του τσάμπιονς λιγκ. Το μπάτζετ πλέον δεν έχει σχέση με το μπάτζετ προ δύο ετών είναι πολύ μεγαλύτερο, ποιότητα στο ρόστερ υπάρχει και θα έρθουν και άλλοι ποιοτικοί παίκτες, ο Βιτόρια έχει 40 μέρες μπροστά του, για να ετοιμάσει την ομάδα ώστε να πάρει την πρόκριση απέναντι σε μία ομάδα που είναι καλύτερη, αλλά όχι αχτύπητη.
Και στο κάτω-κάτω, αν θες να πεις ότι κάνεις ένα βήμα παραπάνω στην Ευρώπη πρέπει να παίξεις στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Αλλιώς τι νόημα έχει η δεύτερη θέση; Το καλό είναι, ότι σε αυτά τα δύσκολα ραντεβού ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια τα έχει καταφέρει καλά. Απέκλεισε την Μαρσέιγ, απέκλεισε την Λανς, αποκλείστηκε στα πέναλτι από τον Αγιαξ και στις λεπτομέρειες από την Μπράγκα.
Επίσης καλό είναι, ότι η Ρέιντζερς έχει νέο προπονητή και νέα διοίκηση και θέλει να τα αλλάξει όλα και με τόσες αλλαγές σίγουρα στην αρχή, Ιούλιο μήνα δεν θα είναι έτοιμη. Από την άλλη, όμως, δεν ξέρουμε και εμείς τι Παναθηναϊκό θα δούμε. Για να έχει τύχη ο Παναθηναϊκός και να προκριθεί, πρέπει να παρουσιαστεί σαν ομάδα στο γήπεδο, να έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, πλάνο, σχέδιο και οι παίκτες να έχουν ρόλους. Και να έχει και τις στιγμές του αγώνα μαζί του. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει η πρόκριση και φυσικά και με διαιτησία 50-50 αφού εδώ και χρόνια οι διαιτητές στην Ευρώπη τον Παναθηναϊκό τον πάνε πριονοκορδέλα και αυτό… συμπτωματικό θα είναι.
Και είναι και το άλλο. Με πρόκριση με την Ρέιντζερς ο Παναθηναϊκός φτιάχνει το καλοκαίρι του. Εξασφαλίζει την παρουσία του στην League Phase του Europa League, ζεσταίνει τον παγωμένο κόσμο του και πάει με καλή ψυχολογία για τον επόμενο αντίπαλο, που θα είναι μία εκ των Φενέρ, Νις, Σάλτσμπουργκ, Βικτόρια Πλζεν(αν οι δύο τελευταίες περάσουν).
