Το να συνεργάζονται οι ομάδες μεταξύ τους, να ανταλλάσουν ποδοσφαιριστές με τη μορφή δανεικών, να σέβεται η μία την άλλη και να παίζουν και κανένα φιλικό έτσι για το καλό, είναι θεμιτό. Πόσα και πόσα αδελφοποιημένα σωματεία ανά τον κόσμο. Αλλά να παίζουν και στην ίδια κατηγορία; Δεν το θέλει ο Θεός…
Διαμαντάκος, Ρουγκάλας, Τζανακάκης, Ιμπραήμ και Μπουχαλάκης. Σύνολον πέντε ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που αγωνίστηκαν από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα στην ομάδα του Ηρακλείου. Προσθέστε τον Πελέ που αποκτήθηκε από τους Πειραιώτες κι έκανε την αντίστροφη πορεία, προσθέστε και τον Μπαντιμπαγκά που φήμες τον θέλουν να κάνει το ταξίδι για τον Πειραιά το καλοκαίρι. Μας δουλεύουν;
Κερασάκι στη τούρτα της παράνοιας, οι πληροφορίες που θέλουν τον Εργοτέλη να ψάχνει επιθετικό για να ενισχύσει το ρόστερ του και τον Ολυμπιακό ρε ρόλο μάνατζερ να διεξάγει επαφές με τον Λεβαδειακό για να του βρει. Έτσι. Απλά. Πως παίρνεις έναν υπάλληλο από το ένα κατάστημα της αλυσίδας σου και τον πας σε ένα άλλο. Ένα τέτοιο πράγμα. Δίχως προσχήματα πια, δίχως αναστολές.
Φανταστείτε ένα πρωτάθλημα ενδιαφέρον, ανταγωνιστικό, όπου κρίνεται στην «κόψη του ξυραφιού». Ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός αγωνίζεται με τον Εργοτέλη τελευταία αγωνιστική και κρίνονται τίτλος και 20 τόσα μύρια της εισόδου στους ομίλους του Τσου-λου από αυτό το ματς… Τι σκέφτεται άραγε ο έτερος διεκδικητής; Γραφικό δεν θα τον πούμε που θα διαμαρτύρεται; Πόσο αξιόπιστο και σοβαρό μπορεί να είναι ένα πρωτάθλημα λειτουργώντας με αυτό το καθεστώς;
Ολυμπιακός Ηρακλείου ή Ολυμπιακός Β’; Εγώ απλώς αναρωτιέμαι. Τα συμπεράσματα δικά σας…
