Ειλικρινά δεν ξέρω ποιο ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Παναθηναϊκού στον τελικό Κυπέλλου… Ήταν αυτή καθ’ αυτή η κατάκτηση της κούπας; Ή μήπως ήταν η επιμέρους εμφάνιση κάποιων παικτών του Αργύρη Πεδουλάκη; Για παράδειγμα το πρώτο καλό παιχνίδι του Ούκιτς μετά από καιρό που έδωσε την ευκαιρία στον Δημήτρη Διαμαντίδη να παίξει μόλις 20’. Μάλιστα, μιας και πολλοί μιλάνε για ρεκόρ, αυτός ήταν ο λιγότερος χρόνος συμμετοχής που έχει παίξει ο Διαμαντίδης σε παιχνίδι που κρίνει τίτλο, σε όλη την καριέρα του στον Παναθηναϊκό!
Ήταν μήπως το ότι μαζί με τον Διαμαντίδη ξεκουράστηκαν και άλλοι βασικοί, όπως ο Λάσμε και ο Γκιστ που δεν έπαιξε καθόλου; Ήταν ότι οι Μαυροκεφαλίδης, Μπατίστ, Παππάς και Γιάνκοβιτς που έπαιξαν στις θέσεις των βασικών, ήταν από καλοί ως… εξαιρετικοί (κυρίως ο τελευταίος). Μήπως ήταν η εμφάνιση του Φώτση, που θύμισε τον παλιό καλό «Μπάτμαν»; Μήπως το ότι ο Ματσιούλις μετά τον αγώνα και με την Μπαρτσελόνα, έδειξε ότι διαρκώς ανεβαίνει;
Και τα γράφω αυτά γιατί για τον Παναθηναϊκό, κρίθηκε σαφώς μία κούπα, αλλά στη συνέχεια έρχονται αγώνες που –συγγνώμη κιόλας- θαρρώ ότι είναι πιο σημαντικοί από τον τελικό του Κυπέλλου. Μεταξύ μας τώρα… το ποιος θα είναι Κυπελλούχος είχε κριθεί στον ημιτελικό τον Δεκέμβριο στο ΟΑΚΑ. Εκεί ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την κούπα.
Σε έναν τελικό εκπλήξεις γίνονται, αλλά αυτός ο γεμάτος ταλέντο Άρης που ίσως σε ένα μήνα, εκεί κοντά στην Εθνική μας εορτή, να δίνει… τελικό σωτηρίας για την Α1 (και δεν τον υποτιμώ, απλά αν δείτε το πρόγραμμα του, θα το καταλάβετε), ο Παναθηναϊκός αρκούσε 5’ να παίξει σοβαρά και θα κέρδιζε.
Αυτό και έκανε, για αυτό δεν αξίζει να σταθούμε και στο παιχνίδι. Για τον Παναθηναϊκό ξεκινάει τώρα μία σειρά αγώνων, στην Ευρώπη που έχει απανωτούς… τελικούς. Η Μάλαγα, ο Ολυμπιακός μετά… Για τον Παναθηναϊκό και τον Αργύρη Πεδουλάκη, είναι ευτύχημα, το ότι έχει ήδη κατακτήσει τον ένα από τους τρεις στόχους και μπορεί να κάνει ότι rotation θέλει στην Α1, μιας και είναι 3 βαθμούς πάνω από τον δεύτερο. Ουσιαστικά κατάφερε να έχει ένα σημαντικό παιχνίδι την εβδομάδα και με την διακοπή της Euroleague για τα κύπελλα σε όλη την Ευρώπη, είχε δύο εβδομάδες να ανασυνταχθεί, να προπονηθεί καλά και να πάει στη συνέχεια διορθώνοντας τα όποια προβλήματα (κυρίως επιθετικά όπως είχαμε πει) έχει.
Οπότε το ουσιαστικό κέρδος από το παιχνίδι στην Κρήτη, ήταν το ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης είδε και άλλα πράγματα από τους παίκτες του, πλην του ότι κατέκτησε την πρώτη κούπα.
Σίγουρα αν έχανε ο Παναθηναϊκός θα ήταν αποτυχία, αλλά αν ο Παναθηναϊκός μείνει στο τέλος της σεζόν μόνο με το Κύπελλο, θα είναι επιτυχημένη η χρονιά; ΟΧΙ. Οπότε κοιτάμε μπροστά και τα ματς που έρχονται…
ΥΓ. Σαφώς και όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε ένα Κύπελλο, όπως το Copa Del Rey, στην Ισπανία, με τις καλύτερες οκτώ ομάδες σε διαδοχικά παιχνίδια. Μία γιορτή του μπάσκετ. Με τους οπαδούς που έχουμε, τους περισσότερους ανθρώπους σε οργανωτικές θέσεις που έχουν μπει χωρίς ουσιαστικά κριτήρια και την αστυνομία που πάει στα γήπεδα, αυτός ο τελικός στην Κρήτη ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να δούμε.