Αν κάποιος έβλεπε το ματς μέχρι το 37’ και το 55-59 δε νομίζω ότι θα πόνταρε στο να κερδίσει ο Παναθηναϊκός. Στο τέλος όμως δεν κερδίζει πάντα αυτός που ήταν καλύτερος για 37’ αλλά αυτός που είναι πιο διψασμένος για τη νίκη και παλεύει μέχρι το τέλος.
Δείτε για παράδειγμα τον Ματσιούλις. Ο Λιθουανός στο πρώτο ημίχρονο ήταν άποντος και έχασε όλες τις προσωπικές μάχες από τον Περπέρογλου. Συν όλα τα άλλα στα τελευταία δύο λεπτά ξεχάστηκε στο τρίποντο του Λοτζέσκι που δεν βρήκε στόχο, πήγε να κλέψει από τον Ντάνστον και έφαγε κάρφωμα, έπαιξε κακή άμυνα πάνω στον Σλουκά, αλλά ευτυχώς βγήκε ο Λάσμε και έκοψε, έχασε το ριμπάουντ από τον Ντάστον και εκεί που έλεγες ότι θα είναι ο μοιραίος έπαιξε εκπληκτική άμυνα στο τρίποντο του Σπανούλη αλλά και στον Λοτζέσκι στην προσπάθεια του Ολυμπιακού να ισοφαρίσει.
Και όλα αυτά ένας παίκτης έτσι. Μπορώ να σας απαριθμήσω τα ίδια παραδείγματα και για τους υπόλοιπους. Γιατί για παράδειγμα, όλοι ήταν στο παρκέ όταν ο Λοτζέσκι διέσχισε το γήπεδο σε 5’’ και κάρφωσε την μπάλα στην εκπνοή του χρόνου, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς. Αυτοί οι πέντε που ήταν εκείνη την στιγμή μέσα στο παρκέ, έπαιξαν τις άμυνες για σεμινάριο στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, πέρα από τις τακτικές αναλύσεις, που σε τέτοια ματς πάνε περίπατο κέρδισε γιατί ενώ είχε δεχθεί 12 πόντους σε 5’ στην κρίσιμη τέταρτη περίοδο, δέχθηκε μόλις 3 στα υπόλοιπα πέντε. Τι άλλαξε σε αυτά τα 5’; ΤΙΠΟΤΑ. Απλά μετέφερε το άγχος στον Ολυμπιακό και στους παίκτες του, που όταν είδαν το πόσο κοντά στη νίκη είναι… λύγισαν. Έδειξαν απλά… ότι δεν μπορούν!
Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, που στο -4 με τρίποντο του Σλούκα στην εκπνοή και νέο χαμένο τρίποντο του Διαμαντίδη, πήρε πόντους από σουτ του Λάσμε από την βολή και από παιχνίδι με πλάτη του Γκαμπονέζου (σε τίποτα από τα δύο δεν είναι ο καλύτερος στον κόσμο). Πήρε από επίθεση που πήρε ο Ούκιτς πάνω στον Σπανούλη, την ώρα που η εντολή ήταν να ποστάρει ο Ματσιούλις και μία βολή που έκρινε το ματς (μαζί με την άμυνα που είπαμε παραπάνω). Τέλος πήρε και μετά από στοχευμένο πικ του Διαμαντίδη και νέο λάθος του Ντάνστον, που στο φινάλε ήταν ο μοιραίος αμυντικά για τον Ολυμπιακό σε τουλάχιστον τέσσερις φάσεις.
Θέλει τακτική και πλάνο όλο αυτό; Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το έργο του Αργύρη Πεδουλάκη… δεν θέλει. Ψυχή και κάτι άλλο θέλει που δεν γράφεται.
Ο Παναθηναϊκός και οι παίκτες του το είχαν και πίστεψαν στη νίκη, παρά το ότι ο Ολυμπιακός έδειχνε πιο φρέσκος στο τέταρτο δεκάλεπτο. Οι ερυθρόλευκοι… δεν το είχαν. Και ξανάχασαν!
Τιμή και δόξα λοιπόν σε αυτή την πράσινη καρδιά του νικητή που έχει ο Παναθηναϊκός που αποτελεί το καλύτερο… σύστημα που μπορεί να διαλέξει κάποιος προπονητής.
Κορυφαίος όλων με βάση τα νούμερα είναι ο Λάσμε. Πολύ δουλειά σε άμυνα και επίθεση, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω, πως κορυφαίος στο ματς στο ΟΑΚΑ ήταν ο Ούκιτς. Ο Κροάτης ήταν συγκινητικός σε άμυνα και επίθεση, ενώ έδειξε τόσο μεγάλη πίστη και αφοσίωση στην άμυνα, που παρά το ότι είχε την επιλογή των βοηθειών, κυνηγούσε κουρασμένος και φανερά ταλαιπωρημένος από τον τραυματισμό του, τον Σπανούλη παντού.
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα… Δεν είναι Looser ο Σπανούλης. Η άμυνα πάνω του είναι που τον κάνει να φαίνεται τόσο κακός. Μηδέν δημιουργία, τραβηγμένα τρίποντα και πολύ ώρα η μπάλα στα χέρια του. Ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει καταστρώσει το πλάνο αμυντικά και έχει τους παίκτες που θα το εφαρμόσουν στην εντέλεια!
Τι σημαίνει αυτή η νίκη; Απλά ο Παναθηναϊκός κρατήθηκε σε απόσταση μίας νίκης από την πέμπτη θέση και πλέον έχει το πάνω χέρι για την δεύτερη. Αλλά έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του. Δεν πήρε τον τίτλο ο Παναθηναϊκός και πρέπει να κοιτάξει κατάματα τα προβλήματα του και να βρει λύσεις. Δεν του φτάνουν μόνο οι νίκες στο ΟΑΚΑ αλλά θέλει και εκτός έδρας διπλά. Γιατί η Αρμάνι και η Εφές τον περιμένουν στην γωνία, με την Φενέρ αλλά και την Μάλαγα να έχουν πιο εύκολο πρόγραμμα από τους πράσινους, αλλά σαφώς και από τον Ολυμπιακό.
ΥΓ. Αν δεν βρεθεί λύση στο να συμπληρωθεί μία τετράδα ψηλών είτε με τον Ματσιούλις σαν «4» ή με τους Μαυροκεφαλίδη και Μπατίστ να παίζουν λίγο περισσότερο, φοβάμαι ότι ο Ζακ Ράιτ δεν θα πρέπει να είναι η μοναδική προσθήκη.