Μια άποψη για το αγωνιστικό κομμάτι της αναμέτρησης της Κυριακής με τον Εργοτέλη: Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός. Ξεκίνησε καλά, για ένα 20λεπτο, πίεζε τους Κρητικούς, σημείωσε ένα γκολ και έχασε ευκαιρίες γι άλλο. Από εκεί και πέρα, όμως, η εμφάνιση ήταν μέτρια. Μπορεί στην επανάληψη να δημιούργησε ευκαιρίες για να προηγηθεί ξανά (σ.σ. κυρίως με τον Πέτριτς), αλλά αυτές ήρθαν, έπειτα από ανορθόδοξο τρόπο παιχνιδιού, κάτι το οποίο εξήγησε και Γιάννης Αναστασίου. Καθαρό μυαλό δεν υπήρχε, σωστή ανάπτυξη δεν είδαμε και όσο περνούσε η ώρα το άγχος κυρίευε, με αποτέλεσμα οι τακτικές να πάνε περίπατο, απέναντι σε μια ομάδα που κλείστηκε πολύ πίσω, με σκοπό να κλείσει διαδρόμους. STOP. Όλα αυτά μέχρι το 70’…
Διότι από το 70’ δεν παρακολουθήσαμε ποδόσφαιρο, αλλά μια φαρσοκωμωδία στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Τους ποδοσφαιριστές του Εργοτέλη να πέφτουν κάτω σχεδόν κάθε λεπτό και τον διαιτητή Δελφάκη να σφυρίζει συνεχώς, δημιουργώντας εκνευρισμό σε παίκτες και φιλάθλους. Πολύ απλά, δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο στο τελευταίο 25λεπτο (μαζί με τις καθυστερήσεις). Ολοι όσοι παρακολούθησαν την αναμέτρηση έγιναν μάρτυρες ενός κακόγουστου αστείου. Ενός αστείου, που, δυστυχώς, είχε άσχημη κατάληξη, με όλα όσα έγιναν έξω από το γήπεδο.
Κόσμος να περιμένει τον διαιτητή έξω από τα αποδυτήρια. Οπαδοί να προσπαθούν να κάνουν ντου (!), δυνάμεις των ΜΑΤ να χτυπούν ανελέητα για να διώξουν το συγκεντρωμένο πλήθος, κυνηγητό στα στενά των Αμπελοκήπων, ακόμη και μέσα στον Τάφο του Ινδού! Δακρυγόνα, αίματα, προσαγωγές, πετροπόλεμος ύβρεις, τραμπουκισμοί της αστυνομίας ακόμη και σε δημοσιογράφους που κάλυπταν τα γεγονότα. Ακόμη και στο Μετρό των Αμπελοκήπων έφτασε η αγριότητα με τις καταγγελίες να κάνουν λόγο για ξύλο της ομάδας ΔΕΛΤΑ, σε όσους φορούσαν διακριτικά του Παναθηναϊκού. Μεγάλους και μικρούς…
Τι νόημα έχει, λοιπόν, να κάνουμε «ποδοσφαιρική κριτική», με όσα είδαμε και ζήσαμε για μια ακόμη φορά εντός και εκτός γηπέδου (και να ήταν μόνο η Λεωφόρος…); Γιατί, διάολε, να χαλάμε έτσι τις Κυριακές μας; Και τι στο καλό ονειρεύονται οι κ. Σαρρής, Μώραλης, που «διοικούν» το πιο δημοφιλές σπορ, στη χώρα μας; Διότι, να μου επιτρέψετε, δεν νομίζω να ονοιρεύονται αυτό το έκτρωμα. Κάνουν κάτι, όμως, για να το αλλάξουν;
*Να με συμπαθάτε για τον τίτλο, αλλά δεν περιγράφεται διαφορετικά η εικόνα που ζήσαμε την Κυριακή στο γήπεδο της Λεωφόρου. Μια εικόνα που συναντάμε, δυστυχώς, σε περισσότερα γήπεδα κάθε εβδομάδα, αλλά συνεχίζουμε να το «απολαμβάνουμε».Δίχως να μας καίγεται καρφάκι…
