Δεν ξέρω αν τους έδειξε στο τάιμ αουτ πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας το video με το δικό του τρίποντο κόντρα στην Ιταλία την 1η Σεπτεμβρίου το 2001, αλλά ο Ματσιούλις έκανε ουσιαστικά ότι και… ο προπονητής του τότε.
Αν το ψάξετε ίσως το βρείτε αλλά είναι ακριβώς το ίδιο σουτ και μπορεί τότε να έδινε την νίκη αλλά και αυτό του Λιθουανού ήταν σαν… νίκη. Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που έπρεπε στην Τουρκία και πλέον συνεχίζει να ελπίζει. Κάθε παιχνίδι θα είναι τελικός οπότε μην περιμένετε άνετες νίκες.
Απέναντι στην Εφές, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έκανε αυτό που θα έκανε κάθε λογικός προπονητής. Δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα επιθετικά και ζήτησε από τους παίκτες του να παίξουν ακόμα πιο σκληρή άμυνα.
Στο τέλος ίσως και να φάνηκε πως έδωσε εντολή να αφήσουν να πάρει την μπάλα ο Πλάνινιτς που ήταν… ο καλύτερος των πρασίνων και να ναι καλά ο Βαγγέλης Αγγέλου που δεν τον έβγαζε με τίποτα.
Βέβαια και οι πράσινοι έδειξαν πως μπορούν να παίξουν καλύτερο μπάσκετ. Πολύ καλός ο Λάσμε, πολύ καλός ο Φώτσης, θετικός ο Ούκιτς και ευχάριστη έκπληξη ο Μπατίστ. Ή μήπως η παρουσία του Αμερικανού δεν ήταν έκπληξη;
Το rotation για το οποίο δεν φωνάζαμε μόνο εμείς, αλλά φώναζε και η ίδια ομάδα πως το χρειαζόταν απέδωσε καρπούς στο να καλυφθεί πλήρως το κενό του Γκιστ και ο Παναθηναϊκός να βγει κερδισμένος στην μάχη της front line. Λάσμε, Μπατίστ και Φώτσης ήταν οι καλύτεροι των πρασίνων, με την μπάλα να πηγαίνει συχνά στο post έστω και με το ίδιο συνέχεια σύστημα (αυτό που οι προπονητές λένε horns).
Ο Ματσιούλις έκανε την δουλειά του όταν μπήκε, έστω και αν ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός, αλλά ήταν και πολύ καλός αμυντικά στο να μην δεχτεί άλλο καλάθι όταν ήταν στο -4 (50-54) και κακώς πήγαινε σε βιαστικά τρίποντα.
Το σημαντικότερο όλων ήταν πως αυτή η νίκη ήρθε με… τραγικό Διαμαντίδη. 0/7 σουτ, λάθος επιλογές και λίγες ασίστ. Όμως ο Αλβέρτης δεν δίστασε να τον τραβήξει έξω στην παράταση και να παίξει χωρίς τον ηγέτη του. Ξέρετε πως αυτό δεν το κάνουν όλοι οι προπονητές έτσι… Θέλει… ξέρετε τι θέλει.
Είδαμε να παίζουν 11 παίκτες και ο Παναθηναϊκός να έχει ανάσες στο να κυνηγάει ακόμα και στο 44’ τους γηπεδούχους. Ξέρετε πότε έπαιξαν ξανά 11 παίκτες σε αγώνα του Παναθηναϊκού; Την πρώτη αγωνιστική κόντρα στην Αρμάνι στο ΟΑΚΑ… Από τότε νομίζαμε ότι οι πράσινοι κατέβαιναν με δεκάδα και το rotation ήταν πολύ μικρό και αυστηρό. Τελικά όταν μεγάλωσε… δεν μας βγήκε σε κακό, έστω και αν οι Μαυροκεφαλίδης και Παππάς δεν βοήθησαν.
Δεν είναι η ώρα για να κρίνουμε τον Πεδουλάκη, αλλά ούτε καν τον Φραγκίσκο Αλβέρτη για αυτή τη νίκη. Η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερο μπάσκετ, να αλλάξει λίγο τον επιθετικό της προσανατολισμό και να κινηθεί πιο γρήγορα και πλέον έχει στα χέρια της, χωρίς να περιμένει από άλλους χάρες. Αρκεί να κερδίσει στην έδρα του τα δύο ματς που απομένουν… Αν κάνει και εκτός έδρας νίκες, τότε μιλάμε για μάχη για την δεύτερη θέση. Και το εννοώ αυτό που γράφω.
