Τιμήστε τον Ομπράντοβιτς. Δοξάστε τον. Αλλά όταν γίνει το τζάμπολ, ξεχάστε τον. Μην κοιτάζετε στον πάγκο και σπρώξτε τον Παναθηναϊκό στη νίκη. Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το σημερινό ματς με τη Φενέρ.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έγραψε ιστορία με τον Παναθηναϊκό. Αγάπησε και αγαπήθηκε, πιθανότατα όσο κανένας άλλος μη Ελληνας που έχει δουλέψει στο «τριφύλλι» σε οποιοδήποτε άθλημα και από οποιοδήποτε πόστο. Μετά από 13 χρόνια στην Ελλάδα, μοιάζει να τον ξέρουμε και να μας ξέρει σαν να γεννήθηκε και να μεγάλωσε εδώ.
Στο σημερινό παιχνίδι, η ΚΑΕ θα τον τιμήσει, ο κόσμος θα… γκρεμίσει τα τείχη για να τον υποδεχτεί και όλοι θα έχουν μέσα τους την ελπίδα πως πολύ σύντομα θα στέκει και πάλι όρθιος, με πρόσωπο κοκκινισμένο και βλέμμα νικητή, μπροστά στον πράσινο πάγκο. Ως εδώ. Οι τιμές ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξουν, η αποθέωση ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ. Αλλά… Περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η νίκη του Παναθηναϊκού…
Οι παίκτες του Αλβέρτη δίνουν έναν τελικό απέναντι στη Φενέρμπαχτσέ. Τ-Ε-Λ-Ι-Κ-Ο-Σ. Αν ο Παναθηναϊκός ηττηθεί, αντίο Ευρωλίγκα. Και παίζει αυτόν τον τελικό (θα ακολουθήσουν κι άλλοι φυσικά) μέσα στο σπίτι του. Εχουμε ξανά πει πως το ΟΑΚΑ μπορεί να χαρίσει από μόνο του μεγάλες νίκες. Με την αύρα του, με τον κόσμο να σπρώχνει, με τον φόβο που προκαλεί στους αντιπάλους. Μια αρένα έτοιμη να κατασπαράξει τον άλλον, να τον κάνει να αισθάνεται χαμένος από το ζέσταμα.
Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται έναν φίλο, μα και μια «εχθρό». Ο Ομπράντοβιτς ήταν, είναι και θα παραμείνει ο «Special One». Τιμήστε τον. Δοξάστε τον. Κλάψτε από συγκίνηση. Αλλά όταν γίνει το τζάμπολ, ξεχάστε τον. Μην κοιτάζετε στον πάγκο. Σπρώξτε την ομάδα στη νίκη, που έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε. Το ματς δεν είναι… πανηγυράκι. Το ματς είναι μείζονος σημασίας και δεν χωρούν αποπροσανατολισμοί και δεύτερες σκέψεις…
