Η πρώτη εκατοστάρα από το Νοέμβριο του… 2012, η ήττα χωρίς δάκρυα από την Μπαρτσελόνα και η αφετηρία με την Μάλαγα. Γράφει ο Γιάννης Αβραμίδης.
Μετά τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για τις πραγματικές δυνατότητες του Παναθηναϊκού. Συνέβησαν πολλά την προηγούμενη εβδομάδα και μία ήττα από την κορυφαία ομάδα του ομίλου των πρασίνων δεν ήταν το πιο σημαντικό.
Για να εξηγούμαι… Ο Παναθηναϊκός δεν είχε τίποτα να χάσει στην Βαρκελώνη, από την στιγμή που ο Ολυμπιακός κέρδιζε την Μάλαγα την προηγούμενη αγωνιστική. Ήρθε και η ήττα της Φενέρ και το γλυκό… έδεσε. Μία ήττα από την Μπαρτσελόνα, την στιγμή μάλιστα που όλες οι ομάδες έχουν χάσει εκεί, δεν κοστίζει.
Και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ο πρώτος τελικός –και ελπίζουμε ο τελευταίος όσον αφορά το Τορ-16- για τον Παναθηναϊκό, είναι απέναντι στην Μάλαγα. Σαν… test event χρησιμοποιήθηκε το ματς με τον Κολοσσό. Και το σημαντικό και ίσως το μοναδικό που αξίζει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι είναι η πρώτη 100άρα μετά από 17 μήνες (Παναθηναϊκός-Ηλυσιακός 101-49 στις 12/11/2012 η τελευταία) και το πώς αυτή επιτεύχθηκε.
Για ένα ακόμα ματς ο Παναθηναϊκός έβαλε την μπάλα κοντά στο καλάθι. Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Πάρα πολύ και φανερώνει όλη την αλλαγή στη νοοτροπία που θέλει να περάσει ο Φραγκίσκος Αλβέρτης στην ομάδα του.
Το ίδιο έγινε και με την Μπαρτσελόνα, σε ένα ματς που μέχρι το 15’-16’ πήγαινε καλά αλλά μετά κάτι κάποια σφυρίγματα, κάτι κάποιες επιπολαιότητες έδωσαν την ευκαιρία στους γηπεδούχους να ξεφύγουν. Φαντάζομαι πως στο ημίχρονο είχαν φτάσει και τα μαντάτα από την Πόλη και έτσι στο δεύτερο 20αλεπτο, όταν η διαφορά μεγάλωσε, το παιχνίδι δεν είχε νόημα να κυνηγηθεί. Αλλά επιστρέφοντας στο ματς με τον Κολοσσό, θα πρέπει να καταλάβουμε πως ο Παναθηναϊκός έχει γίνει ένα κλικ (τουλάχιστον πιο γρήγορος), με κίνηση επιτέλους μακριά από την μπάλα και συστήματα για δευτερεύοντα αιφνιδιασμό που αυξάνουν τις κατοχές και δημιουργούν προϋποθέσεις για εύκολους πόντους. Αυτό μπορεί να γίνει το μεγάλο του όπλο και τώρα που δεν έχει προβλήματα τραυματισμού, να «καθαρίσει» από νωρίς το ματς με την Μάλαγα και να αρχίσει να χτίζει πάνω σε αυτό για τους αντιπάλους του στα προημιτελικά.
Ας μην γελιόμαστε. Έτσι όπως έχει η κατάσταση, ο Παναθηναϊκός δεν είναι το φαβορί για να περάσει στο Final Four. Αλλά επειδή ακόμα έχουμε δρόμο και τα δείγματα είναι καλά, το παιχνίδι με την Μάλαγα μπορεί να γίνει η αφετηρία για μεγάλες πτήσεις… Πλάνο υπάρχει, είναι ξεκάθαρο και το στηρίζουν και οι παίκτες των πρασίνων. Ο χρόνος μετά τον αγώνα με την Μάλαγα θα είναι σύμμαχος και οι πράσινοι με ντεμαράζ στο τέλος μπορούν να φτάσουν πολύ ψηλά.
ΥΓ1. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον τεχνικό των εφήβων Κώστα Παπαδόπουλο για την τέταρτη συνεχή κατάκτηση του Πρωταθλήματος στην Αθήνα. Αξίζει να χειροκροτηθούν αυτά τα παιδιά, που πήραν ένα πρωτάθλημα με 0-2 στο τζάμπολ των τελικών και μειονέκτημα έδρας, με αλλαγές στο ρόστερ λόγω κανονισμών στην αρχή της σεζόν και με μειωμένο ωράριο προπονήσεων όλη την χρονιά.
Το ρόστερ τους: Προπονητής: Κώστας Παπαδόπουλος Παίκτες: Σταμάτης Σπυριούνης, Νάσος Χριστοδούλου, Βαγγέλης Κακαργιάς, Ετινόσα Ερεβμπενάζιε, Λάζαρος Κονταξίου, Γιώργος Γκιουζέλης, Αλέξανδρος Μαγιτόμπε, Παναγιώτης Ταμπιβίζας, Άκης Μακρυγιάννης, Βασίλης Φωτεινάκης, Γιώργος Διαμαντάκος, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Δημήτρης Τσούπρος, Κώστας Σακελλαρίου, Ουίλιαμ Ναβάρο, Αναστάσης Σταυριανόπουλος, Διονύσης Σταύρος. Βοηθός Προπονητής: Αλέξανδρος Τρίγκας Γυμναστής: Λεωνίδας Χριστακίδης Φυσιοθεραπευτής: Γιώργος Κοροπιώτης Έφορος: Μάκης Κουτσονικόλας