Ο Έλληνας έχει στην φύση του να βρίσκει κάτι που θα τον χαλάει. Στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα ακόμα και μετά το 2-2 σε ένα ματς που έστελνε στην εντατική καρδιοπαθείς, τα έχουν με τον Ούκιτς που δεν έχασε την βολή, με τον Διαμαντίδη που δεν παίζει, με τον Μπράμος και τον Κάρι που τα έχουν σπάσει.
Και μη νομίζετε ότι είναι μόνο θέμα του Παναθηναϊκού αυτό; Στον Ολυμπιακό για παράδειγμα, λένε ότι με 50% στις βολές δεν πας πουθενά. Και όλα αυτά λίγο μετά την ισοφάριση που κάνει και τις δύο ομάδες να διεκδικούν κάτι μοναδικό και ιστορικό… Την ολική ανατροπή του 0-2.
Το σίγουρο από την άλλη είναι ότι σε έναν αγώνα όπως αυτό στο ΟΑΚΑ πρώτα ξεφυσάς στο τέλος και μετά αρχίζεις να πανηγυρίζεις σαν μικρό παιδί. Και ξεφυσάς γιατί αυτή η ΤΣΣΚΑ αρνείται να χάσει και ο Ουίμς έχει τέτοια επαφή με το καλάθι που πραγματικά σε εκνευρίζει. Το δίποντο που έβαλε με ανάποδο βηματισμό και υπό πίεση λίγο πριν το τέλος είναι απόδειξη, πως η ομάδα του Μεσίνα, όσο καλά και να έχει κλειστεί, μπορεί να σου κάνει την ζημιά.
Ο Παναθηναϊκός όμως συνεχίσει να μας εκπλήσσει… Και το κάνει με παλικαρίσιο και αντρίκιο τρόπο. Όπως και στο τρίτο παιχνίδι έτσι και στο τέταρτο προσπάθησε να παίξει ελεύθερο μπάσκετ και να περάσει την μπάλα χαμηλά στην ρακέτα.
Κατάφερε έτσι, να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον Κρίστιτς, να αχρηστέψει τον Χάινς για τον Μεσίνα και να σημαδέψει σε κάθε ευκαιρία και αλλαγή τον Πάργκο. Είχε στόχο επιθετικά και για αυτό όλα τα μεγάλα του καλάθια, μπήκαν κάπως έτσι. Με την μπάλα να πηγαίνει χαμηλά και μετά να γυρνάει καλά και προς τα έξω.
Αμυντικά, υπήρξε πάλι το ρίσκο στα σουτ των Τζάκσον, Μικόφ και Φριντζόν με τον δεύτερο να κάνει την ζημιά σε κάποιο σημείο.
Μόνο που εκεί που έλεγες πως το παιχνίδι έχει τελειώσει και ετοιμάζαμε βαλίτσες ξαναμίλησε ο Ουίμς. Ο Αμερικανός τώρα που λείπει και ο Τεόντοσιτς έχει πάρει πάνω του τις περισσότερες προσπάθειες και ο Παναθηναϊκός στα πλάνα που θα κάνει… στο αεροπλάνο, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να τον σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά.
Όποτε οι πράσινοι κρατάνε το σκορ χαμηλά, η ΤΣΣΚΑ έχει ορατό πρόβλημα για αυτό και κάθε επίθεση από τις περίπου 75 που θα κάνει η κάθε ομάδα στην Μόσχα, έχει μεγάλη σημασία.
Ένα ματς είναι… Και ο Παναθηναϊκός έχει πάρει δύο νίκες και έχασε από τα χέρια του την τρίτη παίζοντας σε όλα αυτά τα παιχνίδια με εξαιρετικά μέτριο ως πολύ κακό λόγω αστοχίας τον Διαμαντίδη, με απόντες από την επίθεση τους Μπράμο και Κάρι και με καλό μόνο αμυντικά τον Ούκιτς. Σκεφτείτε το λίγο και θα δείτε πόσο καλύτερος μπορεί να είναι ο Παναθηναϊκός στην Μόσχα, αν βοηθήσουν όλοι από λίγο…
Και για να τα λέμε όλα για τον Διαμαντίδη… Όσο οι υπόλοιποι περιφερειακοί δεν απειλούν και όλη η άμυνα προσαρμόζεται πάνω του, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν θα βρίσκει τους χώρους που θέλει για να κάνει το παιχνίδι του. Στο τέταρτο παιχνίδι πλην όλων των άλλων, έλειπε και ο Ράιτ και αυτό επηρέασε ακόμα περισσότερο τον Διαμαντίδη που στο τέλος φάνηκε το πόσο κουρασμένος είναι.
Απομένουν ακόμα 40’. Ένας τελικός και η ψυχολογία είναι πλέον με το μέρος των πρασίνων, ενώ το άγχος το έχουν οι γηπεδούχοι την Παρασκευή το απόγευμα. Ψυχραιμία, συγκέντρωση, πάθος, βοήθεια από όλους και ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Παρασκευή 25 Απριλίου. Ώρα… για Μιλάνο.