Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα που φοβάται τους αντιπάλους του. Ακόμα και χωρίς μεταγραφές… οι άλλοι τον φοβούνται. Γράφει ο Γιάννης Αβραμίδης
Η κλήρωση των ομίλων της Euroleague είναι μία καλή ευκαιρία να τα ξαναπούμε. Γιατί για μεταγραφικά ζητήματα δεν υπάρχει κάτι νεότερο, πλην του ότι ο Παναθηναϊκός περιμένει.
Στην προηγούμενη επαφή μας, ελπίζω πλην του ότι είχατε εξοργιστεί, να θυμάστε πάνω κάτω το τι είχαμε πει. Ο Παναθηναϊκός μετράει προς το παρόν δέκα παίκτες στο ρόστερ του, περιμένει τον Καλάθη, ψάχνει έναν ψηλό που θα αντικαταστήσει τον Λάσμε και κοιτάει να πάρει έναν καλό σουτέρ στην περιφέρεια, συν ότι άλλο από ελληνικής πλευράς (Βεζένκοφ, Μποχωρίδης, Βουγιούκας) προκύψει. Σύνολο δηλαδή ακόμα τέσσερις με πέντε μεταγραφές.
Οπότε είναι νωρίς για… δάκρυα, μιας και σίγουρα δεν πανηγυρίζει κανείς με την ως τώρα κατάσταση.
Στα της κλήρωσης, η παρουσία της Τουρόφ, της Αρμάνι και της Μπάγερν κάνουν τον όμιλο πολύ πιο δύσκολο. Η Μπαρτσελόνα με την Φενέρ είναι κλασικές δυνάμεις, αλλά πριν αρχίσουμε τα απαξιωτικά, ότι θα μείνουμε έξω από την πρώτη φάση κλπ κλπ, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως το πρόβλημα δεν το έχει τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο οι τρεις ομάδες που ανέφερα στην αρχή και οι οποίες ήλπιζαν ότι θα πέσουν με πιο βατούς αντιπάλους για να προκριθούν.
Ο Παναθηναϊκός δεν δύναται να φοβάται κανέναν και αντίθετα όσο και αν δεν το πιστεύουν οι οπαδοί του… αυτός αποτελεί ακόμα και τώρα, χωρίς να έχει κάνει μεταγραφές, φόβητρο για όλους τους άλλους αντιπάλους.
Και υπομονή παιδιά… Η κατάληξη της υπόθεσης του Νικ Καλάθη θα κρίνει πολλά. Από τον Παναθηναϊκό λένε ότι υπάρχει plan B. Αυτό ξέρω κ γω… Αλλά προτιμώ να ολοκληρωθεί με επιτυχία το plan A…
Στατιστικό υστερόγραφο…
Η χρονιά που μας πέρασε στατιστικά είχε πολλά και σπουδαία επιτεύγματα για την Α1. Δεν ξέρω γιατί ο ΕΣΑΚΕ δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία σε κάτι που σε άλλες χώρες θα ήταν πρώτο θέμα, αλλά επιτυχίες όπως του Χατζή που πέρασε πρώτος σκόρερ όλων των εποχών ή του Διαμαντίδη που ανεβαίνει στην πρώτη τριάδα σε κάθε στατιστική κατηγορία κανονικά δεν θα έπρεπε να περνάνε απαρατήρητες.
Για την χρονιά που μας έρχεται επίσης υπάρχουν σημαντικά στοιχεία. Σας παραθέτω μερικά για το αρχείο σας. Ο Διαμαντίδης χρειάζεται ένα μόλις ματς για να γίνει έκτος σε συμμετοχές στην Α1, πέντε για να ανέβει άλλη μία θέση, ενώ μπορεί να φτάσει ακόμα και τους Καλαϊτζή και Αλβέρτη αν παίξει σε 29 ματς. Ο Καλαϊτζής έχει 490 ματς, ακολουθεί ο Φράγκι με 489, ο Δημήτρης Παπανικολάου με 466 και ο Κώστας Τσαρτσαρής με 462. Ο Διαμαντίδης έχει 461.
Παράλληλα ο αρχηγός του Παναθηναϊκού θέλει 382 πόντους για να γίνει τέταρτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ξεπερνώντας τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Πολύ κοντά του, με 29 πόντους λιγότερους είναι ο Βασίλης Σπανούλης και με 255 ο Κώστας Χαραλαμπίδης.
Φέτος ο Διαμαντίδης έγινε δεύτερος στα αμυντικά ριμπάουντ και του χρόνου θέλει μόλις 43 για να ξεπεράσει τον Κώστα Τσαρτσαρή και να γίνει πρώτος και σε αυτή την κατηγορία μετά τις ασίστ και τα κλεψίματα. Παράλληλα χρειάζεται μόλις 57 ριμπάουντ συνολικά (μαζί με τα επιθετικά δηλαδή) για να ξεπεράσει τον Γιώργο Καράγκουτη στην 3η θέση και 70 για να ξεπεράσει και τον Στόγιαν Βράνκοβιτς στην δεύτερη. Επίσης με μόνο ένα κόψιμο ξεπερνάει τον Ανατόλι Ζουρπένκο στην 6η θέση στις τάπες, ενώ απέχει 14 από τον Μπέρι στην 5η θέση και 17 από τον Τσαρτσαρή στην 4η.
Και δεν σταματάει εκεί… Με 45 εύστοχα τρίποντα ξεπερνάει τον Πρόδρομο Νικολάιδη στην 4η θέση στην συγκεκριμένη κατηγορία, ενώ στις βολές έχουμε «μάχη» ανάμεσα στον αρχηγό του Παναθηναϊκού, τον Κώστα Χαραλαμπίδη και τον Βασίλη Σπανούλη. Ο Χαραλαμπίδης με 1039 είναι 5ος, ο Διαμαντίδης με 1023 έβδομος και ο Σπανούλης με 979 ένατος. Και οι τρεις μάλλον θα περάσουν και το Νίκο Οικονόμου που έχει 1064 στην 4η θέση, ενώ τρίτος είναι ο Νίκος Χατζής με 1295 και δεύτερος ο Παναγιώτης Λιαδέλης με 1305.
