Εξ’ αρχής γνωρίζαμε ότι το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Ντινάμο Μόσχας είναι εξαιρετικά δύσκολο για την ομάδα του Γιάννη Αναστασίου. Οι Ρώσοι φάνταζαν ως η καλύτερη ομάδα του ομίλου. Κάτι που φάνηκε μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Ρόστερ που ξεχειλίζει από ποιότητα, ομάδα που ξέρει τι ζητά, χωρίς πολλά… φρου – φρου κι αρώματα και ώριμο παιχνίδι, ακόμη κι όταν οι «πράσινοι» τους πίεσαν. Θεωρητικά, η Ντινάμο περνάει ως πρώτη στην επόμενη φάση του Europa League. Οποιαδήποτε άλλη θέση πάρει, θα αποτελέσει έκπληξη.
Πάμε, τώρα, στα του Παναθηναϊκού. Από χθες το βράδυ, υπάρχουν δυο είδους αντιμετωπίσεις – αναλύσεις από συναδέλφους, αλλά και απλούς φιλάθλους για την εικόνα του Παναθηναϊκού. Η μια του «δεν έγινε και τίποτα, μέχρι εκεί μπορούμε», η άλλη «δεν αντέχονται άλλες ήττες, η ομάδα έχει μικρύνει». Ολίγον υπερβολικές εκτιμήσεις και οι δυο…
Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό δεν είναι η ήττα. Όταν μια ομάδα επιστρέφει στην Ευρώπη, έπειτα από παύση ενός έτους, αρκετοί παίκτες της αγωνίζονται πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο και ο αντίπαλος είναι, κατά γενική ομολογία, πολύ καλύτερος, αποτέλεσμα όπως το χθεσινό είναι το πιο φυσιολογικό και λίγο – πολύ αναμενόμενο. Αλλωστε, όπως λέει κι ένα παλιό ρητό των δασκαλών, «πρώτα μαθαίνεις την αλφαβήτα και μετά την Οδύσσεια». Ο Παναθηναϊκός είναι στην πρώτη «φάση»…
Το πρόβλημα που παρατηρείται και η ανησυχία είναι η μη βελτίωση σε σχέση με πέρυσι. Κι αυτό οφείλεται, κυρίως, στον σχεδιασμό του καλοκαιριού, ο οποίος, μέχρι τώρα, δεν έχει βγει. Φυσικά και είναι νωρίς, σαφώς και έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο, αλλά θα κρίνουμε τα όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής. Ποιες αδυναμίες είχε από πέρυσι το «τριφύλλι»; Τα κενά στην άμυνα, η έλλειψη δεξιού οπισθοφύλακα και σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, το μη βάθος στον πάγκο. Το τελευταίο δεν λύνεται από τη μια στιγμή, στην άλλη από τη στιγμή που τα οικονομικά είναι μετρημένα, συνεπώς το αφήνουμε στην άκρη.
Στην περίοδο που βρισκόμαστε, στις αρχές δηλαδή της σεζόν και με τον πρώτο στόχο να έχει επιτευχθεί (σ.σ. έξοδος στην Ευρώπη), παρατηρούμε έναν Παναθηναϊκό που έχει σχέδιο στο γήπεδο, προσπαθεί να το ακολουθήσει πιστά, δείγμα της καλής δουλειάς του Αναστασίου, αλλά συνεχίζει να βγάζει τα ίδια «κακώς κείμενα» με πέρυσι. Κι αυτό γιατί, οι φετινές του μεταγραφές δεν τον έχουν ανεβάσει επίπεδο, όπως θα έπρεπε να γίνει. Δείτε, για παράδειγμα, το χθεσινό παιχνίδι. Κανείς από τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα (σ.σ. Στιλ, Μπούρμπος, Μπουι, Μπερίσα) δεν έπαιζε. Ολοι ανήκαν και πέρυσι στην ομάδα. Αν, μάλιστα, προσθέσουμε ότι ο Μπεργκ απουσίαζε, όπως και ο… Αμπέντ, τότε το επίπεδο ήταν χαμηλότερο.
Το νωθρό ξεκίνημα στη σεζόν, βάζοντας σ’ αυτό και τη χθεσινή ήττα, είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ο κυριότερος, ο παραπάνω. Η ομάδα δεν έχει αλλάξει επίπεδο. Τουλάχιστον, αυτό φαίνεται τώρα. Αποτέλεσμα: Να παρουσιάζονται οι ίδιες αδυναμίες πόσο μάλλον όταν φέτος μιλάμε για αυξημένες απαιτήσεις, περισσότερες υποχρεώσεις και παιχνίδια σε top level.
Ακόμη, φυσικά, υπάρχει πολύς δρόμος. Μην τα μηδενίζουμε όλα. Στην ομάδα συνεχίζεται η καλή δουλειά από πέρυσι, αλλά θα πρέπει όλοι να προβληματιστούν, από τον πρόεδρο, τον προπονητή και τους συνεργάτες και να σκεφτούν πως μπορεί ο Παναθηναϊκός να κάνει το βήμα παραπάνω. Καιρός υπάρχει…
Υ.Γ.: Ο κόσμος του «τριφυλλιού» ήταν πραγματικά συγκλονιστικός χθες στο «Απόστολος Νικολαϊδης». Το πλέον ιστορικό γήπεδο της Ελλάδας φόρεσε τα καλά του και αποτέλεσε ένα πραγματικό «καμίνι», δίχως το παραμικρό. Ομορφη, ποδοσφαιρικά, ατμόσφαιρα, απ’ αυτές που χαίρεσαι όταν πηγαίνεις στο γήπεδο.
