Από την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου και για 12 μόνο παραστάσεις. Bitch Boxer της Charlotte Josephine στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Σκηνοθετεί ο Γιώργος Οικονόμου Πρωταγωνιστεί η Ελίνα Ρίζου
Το τμήμα πυγμαχίας του Παναθηναϊκού και οι δυο προπονητές, Γιάννης Αϊδινιώτης και Μανώλης Σαρμάνης βοήθησαν την πρωταγωνίστρια του έργου, Ελίνα Ρίζου και ο σκηνοθέτης, Γιώργος Οικονόμου λίγο πριν από την πρεμιέρα δήλωσε:
«Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά τους φίλους και συνεργάτες Γιάννη Αϊδινιώτη και Μανώλη Σαρμάνη κι όλον τον Π.Α.Ο. Χωρίς εσάς δεν θα τα είχαμε καταφέρει και θα κρατήσουμε την υπόσχεσή μας να δώσουμε μια παράσταση στο ρινγκ του Παναθηναϊκού. Στον χώρο από όπου ξεκίνησαν όλα».
Λίγα λόγια για την παράσταση:
Το 2012 η γυναικεία πυγμαχία συμμετέχει για πρώτη φορά ως Ολυμπιακό άθλημα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.
Το σύγχρονο και βραβευμένο έργο Bitch Boxer που για πρώτη φορά παρουσιάζεται στο Αθηναϊκό κοινό αφηγείται την διαδρομή της νεαρής μποξέρ Chloe Jackson από τις φτωχογειτονιές του Ανατολικού Λονδίνου στο Ολυμπιακό ρινγκ. Είναι μια διαδρομή δύσκολη κι επίπονη γεμάτη απρόοπτα. Είναι όμως και η διαδρομή μιας γεννημένης αγωνίστριας που δεν είναι μαθημένη να καταθέτει τα όπλα – στην περίπτωσή της τα γάντια του μποξ. Όπως λέει και η ίδια στο έργο: -Τι τρέχει: Τι παίζει; -Είσαι μέσα Chlo, το ’12 αγωνίζονται κι οι γυναίκες! -Φωνάζοντας εκστασιασμένοι τρέξαμε μες στο γυμναστήριο / γελώντας σαν παλαβοί / όλοι οι τύποι μας κοίταζαν σα να ‘μαστε τρελοί / θεότρελοι. Και χωρίς να πούμε λέξη, είχαμε συμφωνήσει. Ήταν ο καινούργιος μας στόχος. Θα αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς. Στήσαμε πλάνα μάχης λες και ήμασταν στο Βατερλό. Φτιάξαμε πίνακες και τους κολλήσαμε στους τοίχους, δεν είχα ξαναδεί τόση ακρίβεια και οργάνωση στη ζωή μου. Ωραίο πράγμα. Ο μπαμπάς κι ο Len στο στοιχείο τους. Είχαμε σχέδιο για κάθε ματς, κάθε αγώνας ήταν ένα βήμα πιο κοντά στο καινούργιο μας όνειρο. Μια ευκαιρία να αποδείξω στον κόσμο τι αξίζω, να διαψεύσω τους πάντες. Δεν μπορούν οι γυναίκες να παίζουν μποξ; Για κοίτα καλύτερα. Και έγινε το μόνο πράγμα που με ένοιαζε. Και τώρα δεν έχω πια τίποτα άλλο. Αυτή η μία γροθιά. Αυτή η μία ευκαιρία να αρπάξω όλα όσα πάντα ήθελα. Να απαθανατίσω εκείνη την στιγμή με τον μπαμπά μου δίπλα μου. Χαμογελαστό και περήφανο. Όπως κι η ηρωίδα του έργου έτσι και η πρωταγωνίστρια της παράστασης είχε δίπλα της δύο σημαντικούς και άξιους δασκάλους και συμπαραστάτες, που την δίδαξαν με στοργή γνώση και εμμονή, δίνοντας της πολύτιμα εφόδια για να ανταποκριθεί με συνέπεια στις εξαντλητικές απαιτήσεις του ρόλου. Είναι ο head coach της πυγμαχίας του ΠΑΟ Γιάννης Αϊδινιώτης και ο συνεργάτης του και coach Μανώλης Σαρμάνης. Η συνεννόηση ήταν άμεση και απίστευτα δημιουργική. Στο Boxing Club του ΠΑΟ που με τόσο πάθος οργανώνει και διοικεί ο Γιάννης Αϊδινιώτης, η Ελίνα γυμνάστηκε εντατικά, διδάχτηκε τα μυστικά της πυγμαχίας και έζησε από κοντά την ατμόσφαιρα, τον πολιτισμό και το ήθος που διέπουν αυτόν τον ιδιαίτερο και ιστορικό χώρο κάτω από τις κερκίδες του γηπέδου της λεωφόρου. Σε αυτό το έργο που η ζωή κι η τέχνη συναντούν τον αθλητισμό ακούμε την ηρωίδα του έργου να λέει: – Ο μπαμπάς ήξερε τι να κάνει. ΝΑΙ. Σκούπισε τα δάκρια και μας πήγε στο γυμναστήριο. Με σταμάτησε απ το να διαλύω το σπίτι και με πήγε για προπόνηση. Με έμαθε να ελέγχω τον θυμό μου. Να τον μετατρέπω σε δύναμη, γρηγοράδα. Οι δυό μας / ο μπαμπάς κι εγώ ενάντια σε όλους / και το λάτρευα. Και πίστεψε το, είχα ταλέντο. Και ξέρεις, μετά από όλη την τρέλα… Ζέστη / Ιδρώτας / Ενέργεια / Αγώνας / Τρέλα! …όταν όλα σβήνουν, το κορμί σου υποφέρει. Αλλά νιώθεις ηρεμία. Ησυχία. Και για ένα εντεκάχρονο που θέλει να σπάσει τα μούτρα ολονών για αυτά που έκανε η μανούλα στον μπαμπάκα… Αυτή η ηρεμία είναι πολύ ωραία. Χάρη στη δύναμη και την γνώση που τόσο απλόχερα της έδωσαν επί μέρες και ώρες ο Γιάννης και ο Μανώλης η Ελίνα θα ανέβει στο δικό της ρίνγκ, στο θέατρο Black Box του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου για το δικό της ματς, το δικό της θεατρικό αγώνισμα που δεν απέχει και τόσο από όσα διδάχτηκε αυτούς τους μήνες στο Boxing Club. Ελπίζουμε οι αγαπημένοι της coaches να είναι εκεί να την καμαρώσουν.
(Παύση) -Κάθε αγωνιστής έχει λόγους να αγωνίζεται. Βαθιά μέσα του. Και φυσικά το μποξ είναι επικίνδυνο, ναι, είναι πραγματικά γάμ… τα επικίνδυνο. Γι’ αυτό και το κάνουμε. Είναι εθιστικό, όπως ο πόλεμος είναι εθιστικός για αυτούς τους βλάκες που πάνε στο Ιράκ ή όπου, ξέρω γω. Είναι το ίδιο πράγμα. Κολλάς / Εθίζεσαι στην ενέργεια, στο ρίγος που σε διαπερνά, όταν η αδρεναλίνη χτυπά κόκκινο. Τίποτα δεν συγκρίνετε μ’ αυτό το συναίσθημα. Και είμαι καλή. Πολύ καλή. Μια ακόμα νίκη κι έφτασα, Στους Ολυμπιακούς. Και άμα φτάσω εκεί κανείς δεν με κρατάει απ το να πάρω το χρυσό. Έχω αυτό το όνειρο. Μια εικόνα. Να στέκομαι με μάτια που λάμπουν και λούτσα στον ιδρώτα και ν’ ακούω τον εκφωνητή να λέει «και η νικήτρια είναι / η Chloe Τζάαααααακσον!
