Με θετικό πρόσημο έχει ξεκινήσει όλες τις φετινές υποχρεώσεις του ο Παναθηναϊκός και αυτό του δίνει έξτρα κίνητρο και δύναμη να συνεχίσει την πολύ καλή δουλειά που γίνεται και αρχίζει να φαίνεται, έως ότου φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Γράφει η Ρούλα Στεφανάκη.
Η νίκη επί της πρωτάρας στη διοργάνωση Τουρόβ ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη για να μην πω υποχρεωτική, δεδομένου κόντρα στη θεωρητικά πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου δεν επιτρέπεται να πετάξεις βαθμούς στην έδρα σου, αν θέλεις να έχεις ελπίδες πρόκρισης στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας.
Και το επιθυμητό αποτέλεσμα ήρθε. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η ομάδα αρχίζει να δείχνει όλο και περισσότερα θετικά δείγματα αλλά και το τι μπορεί να κάνει όταν θα δέσει και ενσωματωθούν πλήρως όλοι οι παίκτες. Μέρα με τη μέρα πείθει και τον πιο δύσπιστο ότι μπορεί να κάνει θαύματα. Φανταστείτε ότι μέχρι και την παραμονή του αγώνα το ρόστερ ακόμη ήταν υπό διαμόρφωση.
Μπορεί να φανεί ειρωνικό, δεδομένων των αγωνιστικών προβλημάτων που αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει, αλλά η ομάδα βγάζει υγεία και το σημαντικό είναι ότι δεν στηρίζεται σε έναν ή δύο παίκτες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι πέντε παίκτες ολοκλήρωσαν το ματς με διψήφιο αριθμό πόντων. Υπήρξαν στιγμές στον αγώνα με την Τουρόβ που χαιρόσουν να τη βλέπεις. Ποιον να πρωτοαναφέρεις; Τον Γιάνκοβιτς, που μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται όλο και πιο αποτελεσματικός; Τον Παππά που εξελίσσεται σε νέο ηγέτη του Παναθηναϊκού, τον Σλότερ που στην επανάληψη πήρε πάνω του την ομάδα; Τον Μπλουμς που με τα καυτά του σουτ, έκοβε τη φόρα των Πολωνών, όποτε επιχειρούσαν να απειλήσουν το τριφύλλι;
Τον Διαμαντίδη που μοίρασε την ασίστ του αγώνα δίνοντας την ευκαιρία στον Γκιστ να επιλεγεί στο πρώτο Top 10 της Ευρωλίγκας λόγω του εντυπωσιακού του καρφώματος; Για τελευταίο άφησα τον Τζούλιαν Ράιτ, μια και ενσωματώθηκε στον Παναθηναϊκό και τελευταίος.
Ο νεοαποκτηθείς Αμερικανός, ο οποίος κέρδισε με την υπομονή και επιμονή του μια θέση στο ρόστερ του «εξάστερου» έδειξε ότι είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να παρατείνει την παραμονή του σε αυτόν (έχει υπογράψει μηνιαίο συμβόλαιο).
Μου έκανε πραγματικά εντύπωση που ο Ιβάνοβιτς τον χρησιμοποίησε μόνο για πέντε λεπτά, παρόλο που έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει λύσεις στην ομάδα κόντρα στην Τουρόβ (4 πόντοι, ισάριθμα ριμπάουντ, 1 τάπα, 1 κλέψιμο, τέντεξ 7!). Αυτό στα δικά μου τα μάτια, δείχνει τεράστια μαγκιά του Μαυροβούνιου τεχνικού, διότι τον έριξε μεν στα βαθιά, να πάρουμε όλοι αλλά και ο ίδιος μια γεύση για το τι μπορεί να κάνει, δεν τον άφησε όμως να… φθαρεί.
Τον άφησε στο παρκέ τόσο όσο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιβάνοβιτς θεωρείται, αν και πολύ σκληρός στις προπονήσεις, μαέστρος στο να χειριστεί τους παίκτες, να πάρει από τον καθένα το 100% και να διατηρήσει ισορροπίες. Και έτσι χτίζονται οι μεγάλες ομάδες. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του Παναθηναϊκού και η ολιγωρία στην άμυνα, που έδωσε το δικαίωμα στην Τουρόβ να διεκδικήσει τη νίκη είναι λίγο πολύ μες το πρόγραμμα για μια ομάδα που ακόμη «ζυμώνεται» και δεν θεωρώ ότι αξίζει να μείνω περισσότερο σε αυτό.
Ουδείς ονειροβατεί ότι η ομάδα είναι έτοιμη. Σίγουρα όμως έχει δείξει πανέτοιμη και συνεπής με τα αποτελέσματα. Το καθήκον της το έχει κάνει και με το παραπάνω, τα όποια προβλήματα μέχρι στιγμής δεν της έχουν στοιχίσει και αυτό οφείλει να το εκμεταλλευτεί ενόψει της δύσκολης συνέχειας, διότι τα δύσκολα είναι μπροστά.
Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της. Ο κόσμος έχει αρχίσει να δείχνει την πίστη και στήριξή του στην ομάδα. Αυτό φάνηκε όχι μόνο από την παρουσία του στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, αλλά και από τον τρόπο που αντέδρασε όταν η Τουρόβ μείωσε στο καλάθι. Πραγματικά το θερμό χειροκρότημα του ήταν συγκινητικό και φυσικά επιβεβαίωσε τον τίτλο του έκτου παίκτη, που έσπρωξε τον Παναθηναϊκό στη νίκη, όταν η ανάσα των Πολωνών έγινε «καυτή».
Κακά τα ψέματα η νίκη επί του Ολυμπιακού στον προημιτελικό του κυπέλλου φούσκωσε με περηφάνια τους φίλους του Παναθηναϊκού και όχι άδικα, αν σκεφτεί κάποιος ότι δεν ήταν απλά μια νίκη κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο, αλλά μία νίκη που σε φέρνει πιο κοντά στην κατάκτηση του πρώτου εγχώριου τίτλου. Ωστόσο, τα δύσκολα όπως είπαμε είναι μπροστά και εκεί χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τον κόσμο στο πλευρό του, διότι και οι στραβές μες το πρόγραμμα είναι.
Αρκεί να μην στοιχίσουν…
