Το παιχνίδι με την Τουρόβ ήταν σημαντικό αλλά αυτό με την Μπάγερν που θα σφραγίσει την πρόκριση ακόμα περισσότερο. Γιατί πλέον ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκέφτεται και την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Γράφει ο Γιάννης Αβραμίδης.
Είναι άξιο λόγου και αναφοράς το πώς ο Παναθηναϊκός καταφέρνει παρά τα προβλήματα που έχει να παίζει ακριβώς το ίδιο μπάσκετ και να φτάνει στα αποτελέσματα που θέλει, όντας αγκαλιά πλέον με την πρόκριση στο Τορ-16.
Ένα στόχο που είχε τεθεί μαζί με την πρόκριση στο Κύπελλο, στην αρχή της σεζόν, πριν τους δεκάδες τραυματισμούς. Έναν στόχο που είναι μία νίκη μακριά από το να επιτευχθεί, με τους πράσινους να μην παίζουν ποτέ πλήρεις. Ο Παναθηναϊκός του Ιβάνοβιτς έχει να καυχιέται, πως στον πιο δύσκολο όμιλο της πρώτης φάσης, είναι δεύτερος, έχοντας χάσει δύο παιχνίδια εκτός έδρας, που ίσως στο τέλος να μην του κοστίσουν.
Η ανηφόρα που λέγαμε και έγραφαν όλοι για την αρχή της σεζόν, με τις νίκες που… έπρεπε να έρθουν, τελείωσε και πλέον απομένει να πατήσει η ομάδα στην κορυφή της, με μία νίκη απέναντι στην Μπάγερν.
Προσοχή εδώ. Αν χάσει στον τελικό της 28ης Νοεμβρίου στο ΟΑΚΑ, θα μπλέξει. Γιατί η απόσταση από την 5η θέση θα μειωθεί και το πρόγραμμα, δεν ευνοεί τους πράσινους. Θα μου πείτε… είναι ικανή ρε φίλε η Μπάγερν να κερδίσει μέσα στο Μιλάνο ή στην Τουρκία και να έχουμε ισοβαθμία; Πρακτικά όχι… αλλά ποτέ δεν ξέρεις για αυτό φροντίζεις να μην περιμένεις άλλα παιχνίδια και να γράφεις μόνος σου την ιστορία σου.
Εξάλλου εδώ που φτάσαμε, ο Παναθηναϊκός με νίκες σε ΟΑΚΑ και Ιταλία επί της Αρμάνι, είναι πολύ κοντά στο να κρατήσει την δεύτερη θέση. Για το τι σημαίνει αυτό, θα τα πούμε και άλλη φορά, αλλά να ξέρετε ότι ο δεύτερος πάει σε όμιλο με ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακό, ενώ ο τρίτος με Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Μακάμπι. Εκ πρώτης όψεως, μάλλον ο ελληνικός εμφύλιος συμφέρει σαν όμιλος τον Παναθηναϊκό που θα στείλει την Φενέρ στον άλλο όμιλο και ας… βγάλουν τα μάτια τους εκεί όλα τα θηρία.
Αλλά είναι ακόμα νωρίς για σενάρια και κυρίως πρέπει να δούμε πως θα είναι και ο ίδιος ο Παναθηναϊκός με την επιστροφή του Νέλσον. Προς το παρόν και αυτό κρατάμε, υπάρχει ένας τελικός την άλλη Παρασκευή στο ΟΑΚΑ. Η Μπάγερν είναι μία ομάδα που παίζει πάνω κάτω το ίδιο μπάσκετ με τον Παναθηναϊκό, αλλά σε πολύ χαμηλότερη ποιότητα και οι πράσινοι αν είναι εύστοχοι και προσεχτικοί δεν θα έχουν πρόβλημα.
Μεγάλο κέρδος εδώ, η επιστροφή του Λουκά Μαυροκεφαλίδη, που προσθέτει ένα πολύ σημαντικό όπλο στα χέρια του Ιβάνοβιτς. Αυτό που μου φαίνεται περίεργο, είναι πως με την επιστροφή του Νέλσον, δεν θα ξέρω ποιος παίκτης θα μένει εκτός δωδεκάδας. Μην βιαστείτε να απαντήσετε ο Χαραλαμπόπουλος, γιατί χθες έλειπε ο Φώτσης. Και αν πιστεύετε ότι θα μένει ο Μποχωρίδης, τότε σας ενημερώνω ότι παίζει περισσότερη ώρα από τον Ράιτ. Ευχάριστος πονοκέφαλος, αν μη τι άλλο, να έχεις τόσες λύσεις, αλλά θέλει και προσοχή για τις ισορροπίες.
Όπως και να έχει, ο νέος και ελκυστικός Παναθηναϊκός συνεχίζει να ανεβαίνει και όσο και αν το παιχνίδι με τον χασάπη Κόλινς και την ομάδα του, δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα, το ότι οι πράσινοι κέρδισαν παίζοντας και καλό μπάσκετ (όσο χρειάστηκε) είναι σημαντικό και άκρως ενθαρρυντικό.
ΥΓ. Πολύ σημαντική και η κίνηση της ΚΑΕ με το χαμηλό εισιτήριο στην ημέρα του φιλάθλου. Μακάρι όλες οι ΚΑΕ να καταλάβουν πως αυτή την περίοδο το μπάσκετ χρειάζεται να τραβήξει όλο τον κόσμο στο γήπεδο, για να του δείξει ότι το συγκεκριμένο άθλημα στην χώρα μας προσφέρει υγεία και όχι σαπίλα και αλητεία όπως είναι –δυστυχώς- το ελληνικό ποδόσφαιρο των κρατικών επιχορηγήσεων.