Πράγματι η ομάδα από την Κομοτηνή δεν είναι δα και κανένα μεγαθήριο ούτε θα έπρεπε καν να κουβεντιάζουμε την υποχρέωση που έχει το «τριφύλλι» να καθαρίζει αυτούς τους αντιπάλους. Όταν όμως η αποψινή νίκη είναι η πέμπτη στα τελευταία έξι ματς πρωταθλήματος και συνοδεύεται με μια χορταστική τεσσάρα, τότε έχει τη σημασία της.
Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα διαφορετικό απ’ ότι μας έχει συνηθίσει ούτε έβγαλε στο γήπεδο κάτι που δεν το γνωρίζαμε. Απόψε έκανε το αυτονόητο επιτέλους.
Αξιοποίησε τις πολλές ευκαιρίες που δημιούργησε, έβγαλε ενέργεια και διάθεση σε ολόκληρο σχεδόν το 90λεπτο, κατάφερε να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, βρήκε γκολ από διαφορετικούς ποδοσφαιριστές του και επιτέλους πιστοποίησε την ανωτερότητα του με μια ευρεία νίκη.
Προάγγελος της καλής βραδιάς ήταν το γκολ από τα αποδυτήρια. Ένα γκολ που και ο Νίκος Καρέλης είχε ανάγκη, ώστε να αρχίσει να βρίσκει βηματισμό και να μη χάσει την επαφή του με το σκοράρισμα, αλλά κυρίως απήλλαξε την ομάδα από το άγχος. Από το δεύτερο κιόλας λεπτό ο Πανθρακικός αναγκάστηκε να κυνηγήσει το γκολ και μοιραία αυτή ήταν η αρχή του τέλους.
Στα πολύ θετικά της βραδιάς, το γεγονός ότι η ομάδα δεν πάτησε φρένο ούτε μετά το 2-0, ούτε μετά το τρίτο γκολ, αποφεύγοντας να δώσει την παραμικρή εντύπωση στον αντίπαλο ότι μπορεί να απειληθεί.
Δεν χρειάζεται ούτε έξαλλα να πανηγυριστεί η αποψινή νίκη, ούτε καθιστά τον Παναθηναϊκό φαβορί για τον τίτλο. Οι πράσινοι έκαναν το αυτονόητο και ακριβώς αυτό το αυτονόητο είναι που τους διατηρεί σε τροχιά τίτλου. Αν το ίδιο αυτονόητο είχε συμβεί στο εντός έδρας ματς με τον Ο.Φ.Η., ο Ολυμπιακός θα ήταν στο -2 απόψε. Αν το ίδιο αυτονόητο είχε συμβεί στην πρεμιέρα με τον Λεβαδειακό, ο Παναθηναϊκός θα ήταν απόψε πρώτος.
Εν ολίγοις, αν ο Παναθηναϊκός θέλει να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλητή οφείλει να κάνει το αυτονόητο. Να «καθαρίζει» τους μικρούς, να είναι σοβαρός σε βάθος χρόνου και να χτυπήσει τα μεγάλα ματς – τα οποία έχει όλα στη Λεωφόρο μπροστά στον κόσμο του – όντας ήρεμος και αποφασιστικός. Κανένα πρωτάθλημα δεν χάθηκε με μια ισοπαλία στην Τρίπολη ή με μια ήττα στο «Καραϊσκάκης». Συνήθως, κατακτούνται, με τεσσάρες στον Πανθρακικό.
