«Γεννά» τροπαιούχους

Περικλείει μεγάλη περηφάνια για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό το γεγονός πως δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα συνόλου σε ομαδικό σπορ που να βάζει στην τροπαιοθήκη του μίνιμουμ ένα τρόπαιο ανά έτος εδώ και 20 χρόνια! Ο Εξάστερος ακουμπά τον μύθο και προσφέρει “αθανασία” σ’ όσους αθλητές είχαν την τύχη να τον υπηρετήσουν.

Η αυτοκρατορία που θεμελίωσαν οι Γιαννακόπουλοι αρχές δεκατίεας του 1990, με τους ιδιοκτήτες να μένουν ανεπηρέαστοι από τις αποτυχίες (αδυναμία εξόδου στην Ευρώπη το 1992, “παγίδευση” στο “σύστημα” Ιωαννίδη-Γιαννάκη-Σαλονίκη ως το 1998, το 73-38 στο ΣΕΦ που ανάγκασε τους οργανωμένους να βγάλουν ανακοίνωση που ανέφερε πως μετά το φιάσκο “η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στο Παρίσι είναι ως…μη γενόμενη”) θ’ απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος ως η ΕΠΙΤΟΜΗ της επιτυχίας. Διοίκηση κοντά στο τμήμα, κόσμος “ασπίδα”, άριστο τεχνικό τιμ χωρίς παρατρεχάμενους στα πόδια του, η αφρόκρεμα των αθλητών, το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας και να πως έρχονται οι κούπες σωρηδόν.

Την εικοσάδα αθλητών με τους περισσότερους τίτλους, 16 έχουν πράσινη απόχρωση με εξαίρεση τους “εργάτες” του Άρη, Λυπηρίδη-Ρωμανίδη, τον Παναγιώτη Φασούλα και τον Σλόμπονταν Σούμποτιτς. Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής, Μπατίστ με 21 (οι δύο πρώτοι) και 19 κύπελλα κυνηγούν το ρεκόρ του Φραγκίσκου Αλβέρτη (24), παρότι η παραπάνω τριπλέτα έπαιξε μόλις δέκα χρόνια με τα πράσινα. Ο Παναθηναϊκός έδωσε μέχρι και σε ρολίστες την ευκαιρία να πάρουν περίοπτη θέση στις λίστες των τιτλούχων, ο Νίκος Χατζηβρέττας κι ο Γιώργος Καλαϊτζής με 13 κούπες έκαστος είναι λίγο πιο κάτω από εμβληματικές μορφές του αθλήματος. Ο Νίκος Γκάλης κι ο Τάκης Κορωναίος π.χ παρότι έπαιζαν σχεδόν ως τα 40 πήραν 15 και 14 τίτλους αντίστοιχα, προβάροντας κι αυτοί (φυσικά) τα πράσινα!

Δημήτρης Στρατής

ΔΗΜΟΦΙΛΗ