Πως το λέγαμε αυτό το σύνθημα από τη δεκαετία του ’90. «Δεν ξενερώνουμε ποτέ». Ε, ναι! Οσα χρόνια κι αν περάσουν, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και η Θύρα 13 δεν μένουν στα λόγια και στα συνθήματα, αλλά προχωρούν σε πράξεις. 12.000 κόσμου στη Λεωφόρο, κατακαλόκαιρο στο φιλικό με την Ουντινέζε. 15.000 στο παιχνίδι με την Κλαμπ Μπριζ, με μια ατμόσφαιρα αλλιώτικη από τις υπόλοιπες. Και χθες, 1000 πιστοί, εκεί. Χιλιόμετρα μακριά, δίπλα στην αγαπημένη Πανάθα, να τραγουδούν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, κάνοντας τους Βέλγους να υποκλίνονται να… βγάζουν φωτογραφίες. Τι κι αν πικράθηκαν από το αποτέλεσμα, τι κι αν η ομάδα τους απογοήτευσε. Αυτοί οι μάγκες κράτησαν ψηλά την πράσινη σημαία. Εδειξαν σε όλους τι σημαίνει οπαδός και κυρίως οπαδός του Παναθηναϊκού. Γιατί εμείς, αδέρφια, είμαστε από άλλη… πάστα. Είμαστε διαφορετικοί. Είμαστε αυτοί που «στις χαρές και στις λύπες» θα τραγουδάμε για τον Παναθηναϊκό μας, για τον «σύλλογο μεγάλο», για το «τριφύλλι», που μας δίνει μια από τις μεγαλύτερες χαρές στη ζωή μας. Δεν ξενερώνουμε, λοιπόν. Σε νίκες και σε ήττες, εμείς θα είμαστε εκεί. Στο πέταλο, στην κερκίδα, στο κάγκελο, με το κασκόλ μας και τη σημαία μας. Και θα δείχνουμε σε όλους, ποια είναι η πραγματική δύναμη του Παναθηναϊκού. Μη χαίρεστε, λοιπόν, εχθροί και «φίλοι» για τον αποκλεισμό. Η «ασπίδα» της ομάδας, εμείς δηλαδή, δεν σπάει. Θα είναι εκεί, να προστατεύει τη μεγάλη της αγάπη και να σας κάνει κάθε μα κάθε μέρα να το καταλαβαίνετε… Ο «Ψυχίατρος»
