Ζωντανός… νεκρός!

Το προσδόκιμο της ζωής στην «πόλη του κρακ» δεν ήταν υψηλό. Με εγκληματικότητα στο 70% και την κοκαΐνη των φτωχών να θερίζει οικογένειες, ο Τζέιμς Φελντέιν χτύπησε για πρώτη φορά τη μπάλα για να μην ακούει τα ουρλιαχτά της μαμάς του. Και ήταν η καλύτερη κίνηση της ζωής του.

Η οθόνη χωρίζεται στα δύο… Δεν είναι ακριβώς ασπρόμαυρη η αριστερή πλευρά, δεν είναι ακριβώς έγχρωμη η δεξιά. Ο σκηνοθέτης ξέρει πώς να παίξει με το πριν και το μετά, ο υπεύθυνος φωτογραφίας ξέρει πώς να παίξει με τα χρώματα για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το 2011 οι στατιστικές ήθελαν τη «Washington Heights» να είναι η τέταρτη πιο ασφαλής γειτονιά του Μανχάταν. Αλήθεια; Για δοκίμασε να το περιγράψεις σε κάποιον που ζούσε εκεί τη δεκαετία του ’80 ή στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90.

Σε κάθε δρόμο που τώρα ανέμελο ένα παιδί κάνει ποδήλατο αντιστοιχεί ένα παιδί που πέθαινε από τα ναρκωτικά. Σε κάθε σπίτι που βγαίνει η μυρωδιά του φαγητού που ετοιμάζει η γιαγιά, έβγαινε η μυρωδιά της κοκαΐνης των φτωχών. Για κάποιους η «Washington Heights» θα μπορούσε να λέγεται και «Quisqueyano Heights», όπως συχνά αποκαλούνται οι μετανάστες από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Πίσω στις περασμένες δεκαετίες ήταν περίπου το 74% των κατοίκων της γειτονιάς. Και λέγεται πως παρέμειναν τόσοι πολλοί, ώστε στη συντριβή της πτήσης 587 των αμερικανικών αερογραμμών το 2001 όλοι είχαν κάποιον κοντινό ή μακρινό συγγενή που έχασε τη ζωή του.

Στη γειτονιά που ήρθε στη ζωή ο Τζέιμς Φελντέιν υπήρχαν τρεις Θεοί. Οι «Wild Cowboys», που δεν ήθελες να τους πας κόντρα, ο Σαντιάγκο Λουίς Πολάνκο Ροντρίγκεζ και το κρακ. Εξ ου και το «Town of crack», το έτερο παρατσούκλι της περιοχής. Ο Δομινικανός βαρόνος των ναρκωτικών, που πλέον έχει αποσυρθεί στην πατρίδα του αλλά παραμένει ασύλληπτος, θεωρείται ο άνθρωπος που έβαλε το κρακ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και οι «wild cowboys», μια συμμορία που δρούσε στην περιοχή, μετέτρεψε τη «Washington Heights» στο μεγαλύτερο κέντρο διανομής ναρκωτικών σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Αμερική. Τα ποσοστά εγκληματικότητας τότε έφταναν στο 80%! Και μόνο ο θάνατος ενός αστυνομικού, το 1988, κατάφερε να αφυπνίσει το σύστημα για να σώσει όσους δεν είχαν βυθιστεί στο χάος των ναρκωτικών.