Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια… την εύνοια, την αδικία αλλά και την ανυπαρξία. Την ώρα που ο Ολυμπιακός ξεκλειδώνει στο Περιστέρι το ματς με τον Ατρόμητο από ένα άουτ που έγινε κόρνερ (0-1), ο Παναθηναϊκός μένει πίσω στο σκορ στην Τούμπα από ένα φάουλ που βαφτίστηκε πέναλτι (1-0) και η ιστορία συνεχίζεται…
Αυτά συμβαίνουν και όπως όλα δείχνουν θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν για πολύ καιρό ακόμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τσάμπα σκάμε…
Όμως, ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός πετάει λευκή πετσέτα και διασύρεται μετά το πέναλτι μαϊμού του Αρετόπουλου είναι τουλάχιστον εκνευριστικός. Οι πράσινοι ήταν ένα άνευρο σύνολο χωρίς αρχή και τέλος με παίκτες που δεν είχαν διάθεση καν να δημιουργήσουν και κουράγιο να αμυνθούν, να διεκδικήσουν οποιαδήποτε μονομαχία στο ένας εναντίον ενός. Το τελευταίο ημίωρο δεν βελτιώθηκε ο Παναθηναϊκός, αλλά έκανε συντήρηση ο ΠΑΟΚ.
Μιλάμε για αγωνιστική ανυπαρξία σε όλα τα επίπεδα για την οποία ευθύνεται πάνω από όλα ο προπονητής, που δείχνει να μην έχει πλάνο. Εδώ και δύο μήνες βλέπουμε μια ομάδα που δεν έχει διάθεση να παίξει για τον προπονητή της, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο για να μην γινόμαστε κουραστικοί.
Σε άλλα νέα ο Γιάννης Αναστασίου για ΠΡΩΤΗ φορά ανέλαβε την ευθύνη και πρόσθεσε «Δεν κοιτάμε τι κάνουν οι αντίπαλοι υπάρχουν ακόμη πολλά παιχνίδια»… Τα σχόλια είναι περιττά και είναι πλέον ξεκάθαρο όσο ποτέ ότι μόνο μια αλλαγή προπονητή μπορεί να αλλάξει την ψυχολογία και να σώσει, όσα προλαβαίνουν να σωθούν στη διάρκεια της φετινής σεζόν για τον Παναθηναϊκό.
