Ούτε ενθουσιασμό, μα ούτε και απογοήτευση προκάλεσε στον κόσμο, η πρόσληψη του Αντρέα Στραματσόνι από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Νορμάλ πράγματα, λογικές αντιδράσεις για έναν προπονητή που βλέπει το «τριφύλλι» ως μια μεγάλη ευκαιρία γι’ αυτόν να κάνει το «μπαμ», να φτιάξει το όνομά του, να δημιουργήσει αίσθηση και να αποδείξει, κυρίως στη χώρα του, ότι το’ χει. Ότι μπορεί να πετύχει, ότι δικαίως πριν από λίγο διάστημα οι γείτονές μας τον θεωρούσαν ως τον επόμενο μεγάλο κόουτς.
Ο 39χρονος έρχεται στην Ελλάδα με αυτόν τον σκοπό. Με τη «δίψα» για επιτυχία και αν θέλετε με την πρόκληση να κάνει ξανά τον Παναθηναϊκό «μεγάλο και τρανό», που λέει κι ο ύμνος. Στόχος του Ιταλού, μετά τη δουλειά του Γιάννη Αναστασίου (σ.σ. δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι σ’ αυτά τα χρόνια που δούλεψε στην ομάδα ο «Ολλανδός» πέτυχε. Το πρόσημο ήταν θετικό, αλλά…), να ανεβάσει ένα ή και παραπάνω σκαλοπάτια το «τριφύλλι». Να το «μεγαλώσει», να το φέρει ξανά στους πρωταγωνιστές, να επιστρέψει στους τίτλους και φυσικά στην Ευρώπη.
Αρα, λοιπόν, θα πρέπει όλοι και κυρίως ο κόσμος να καταλάβουν το εξής: Το έργο του «Στράμα» δεν θα κριθεί τη φετινή σεζόν. Αλλωστε, μιλάμε για έναν προπονητή που αναλαμβάνει μέσα στη σεζόν και όχι στις αρχές της. Ο αντικειμενικός στόχος (εκτός αν πιστεύετε στα θαύματα…) για τη χρονιά που διανύουμε είναι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης, αλλά και αυτή του Κυπέλλου Ελλάδας, κάτι που αν συμβεί θα «γλυκάνει» κάπως την κατάσταση και θα φέρει αισιοδοξία ενόψει της νέας χρονιάς. Για φέτος, στοπ. Μέχρι εδώ…
Το αν θα τα καταφέρει σ’ αυτό το «μεγάλωμα» του Παναθηναϊκού, το οποίο αναφέραμε, ο Ιταλός θα φανεί από την επόμενη χρονιά. Σ’ αυτή θα «χτίσει», σ’ αυτή θα έχει την ευθύνη της ομάδας από την αρχή, σ’ αυτή θα κάνει το ξεσκαρτάρισμα του ρόστερ, σ’ αυτή θα έχει λόγο στη μεταγραφική πολιτική (σ.σ. εξαιρούμε, φυσικά, τις «διορθώσεις» που θα γίνουν τον Ιανουάριο, με δυο προσθήκες).
Η σεζόν που διανύουμε θα είναι για τον Στραματσόνι, αρχικά, αναγνωριστική, στη συνέχεια με πλάνο για την επόμενη. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, σε καμία ομάδα του κόσμου και με κανέναν προπονητή στον πλανήτη. Εκτός, επαναλαμβάνω, αν πιστεύει κάποιος σε θαύματα, ειδικά στον τόπο μας, ειδικά στο ποδόσφαιρό μας, με ό, τι αυτό συνεπάγεται.
Αντε, καλορίζικος…
