όνια, αξιωματικοί, πύργοι, ίπποι και μια βασίλισσα. Όλοι στην υπηρεσία να προστατεύσουν τον βαρύ και αργοκίνητο βασιλιά από τους αντιπάλους. Όλοι τους με διαφορετικά χαρακτηριστικά, διαφορετικό τρόπο κίνησης στο παιχνίδι, διαφορετικό ρόλο. Άλλοτε αναλώσιμοι στην στρατηγική του σκακιστή, άλλοτε πολύτιμοι προστάτες στην τακτική για τη νίκη. Ένα παιχνίδι που ακόμα κι όταν φαίνεται χαμένο μπορεί να κερδηθεί. Αρκεί να έχεις όραμα, στόχο, μεθοδικότητα και μια βασίλισσα να σε εμπνέει. Όπως η βασίλισσα του Έλιοτ.
«Για να είμαι ειλικρινής, η μητέρα μου ήταν πολύ ξεχωριστή για τη ζωή μου. Έκανε τόσα πολλά για μένα και τόσο πολλά με εμένα», διηγείται ο Ουίλιαμς, που ήταν έντεκα χρονών όταν η μητέρα του διεγνώσθη με καρκίνο στο στήθος. Η Ντελόις, επί χρόνια υπάλληλος των Fedex, δεν σταμάτησε ποτέ να μάχεται. Έμενε ζωντανή για να βλέπει τα παιδιά της να προοδεύουν και ένα εξ αυτών, παρότι δεν υπήρχε καμία προϊστορία στην οικογένεια, να διαπρέπει στο μπάσκετ. Ένα άθλημα στο οποίο βρέθηκε, αφού πρώτα γλίτωσε από σχεδόν σίγουρο… πνιγμό!
«Είναι περίεργη ιστορία και πλέον ακούγεται μάλλον γελοία. Όταν ήμουν πέντε ετών, ο μπαμπάς μου ήθελε να με βάλει στον αθλητισμό. Στην αρχή με πήγε για κολύμπι. Έπεσα στην πισίνα και παραλίγο να πνιγώ». Προφανώς, ο Έλιοτ Ουίλιαμς δεν ήταν γεννημένος για να γίνει Μάικλ Φελπς. Θα μπορούσε, όμως, να γίνει Πένι Χάρνταγουεϊ, που ήταν και τοπικός ήρωας στο Μέμφις του Τενεσσί. Στην πόλη, δηλαδή, που μεγάλωσε ο Έλιοτ. «Μετά με πήγε στο μπάσκετ. Μέχρι τα 15-16 μου χρόνια είχα ένα πολύ περίεργο σουτ, αλλά με κάποιο παράδοξο τρόπο η μπάλα έμπαινε στο καλάθι», θυμάται γελώντας ο Ουίλιαμς, που δούλεψε σκληρά ένα ολόκληρο χρόνο για να μπορέσει να κάνει το σουτ του πιο… λειτουργικό.
Έπρεπε να το κάνει, αφού από κάποιο σημείο κι έπειτα ήταν φανερό ότι δεν παίζει για τη μαμά, τον μπαμπά και τα αδέλφια του.«Πήρα απότομα ύψος. Εκεί που ήμουν 1μ.84 έφτασε μέσα σε ένα καλοκαίρι το 1μ.95 κι έτσι μπήκα στην κατηγορία των ψηλών πλέι μέικερ», περιγράφει ο νέος άσος του Παναθηναϊκού που εκείνη την εποχή ήταν αναιμικός, όμως κατάφερνε να έχει 26,2 πόντους, 7,8 ριμπάουντ και 4,2 ασίστ ανά παιχνίδι! Ξαφνικά, η σωματοδομή του και το στυλ παιχνιδιού του έφερναν στο διάσημο απόφοιτο του Memphis State και όλοι περίμεναν ότι θα ακολουθήσει το δρόμο του.
«Γεννήθηκα εδώ και εδώ έζησα όλη μου τη ζωή. Υπήρχε πίεση για να μην φύγω. Την επόμενη της απόφασής μου, φοβόμουν να πάω στο σχολείο. Είδα, όμως, ότι ήταν όλοι χαρούμενοι για μένα. Στεναχωρημένοι, αλλά χαρούμενοι. Και μπορούσα πιο ήρεμος να φοιτήσω στο κολέγιο των ονείρων μου». Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα λες «όχι» στο Ντιουκ και στον Μάικ Κριζέφσκι και ο Έλιοτ Ουίλιαμς τον επέλεξε από τουλάχιστον οκτώ υποτροφίες που είχε στα χέρια του. Αποφοιτώντας από το γυμνάσιο είχε πάρει ακόμα τρία εκατοστά και θεωρούταν ο 16ος καλύτερος παίκτης και 3ος καλύτερος shooting guard των Ηνωμένων Πολιτειών για το 2008.
Διαβάστε όλο το αφιέρωμα στο sdna.gr
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
