Ο Βασίλης Μοιρώτσος αναρωτιέται αν οι υπόλοιπες ομάδες θέλουν να επιστρέψει η αξιοπιστία στο ποδόσφαιρο, όπως θέλει ο Παναθηναϊκός ή αν τους ενδιαφέρει μονάχα να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.
Ζήσαμε να το ακούσουμε κι αυτό. Πως ο Παναθηναϊκός, λέει, νομιμοποιεί την υπάρχουσα κατάσταση και τον Γκιρτζίκη, επειδή συναντήθηκε ο Παναγόπουλος μαζί του. Πύρινα άρθρα κατά του τριφυλλιού, σπόντες για… συστήματα και άλλα διάφορα που πραγματικά προκαλούν γέλιο. Κι όλα αυτά, μια μέρα μετά το ξεκάθαρο “θέλουμε να φύγεις και θα φύγεις” που είπαν Παναγόπουλος και Κωνσταντίνου στον πρόεδρο της Ομοσπονδίας.
Σε μια συνάντηση όπου ο Παναθηναϊκός πήγε με συγκεκριμένες προτάσεις, ζήτησε να αποχωρήσουν συγκεκριμένα άτομα και να ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα χωρίς σκιές. Παρ’ όλα αυτά, τον κατηγορούν σύλλογοι που τον χειμώνα το πιθανότερο είναι πως θα φωνάζουν για διαιτητικά εγκλήματα, αλλά τότε θα είναι αργά για δάκρυα… Δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπιστώ τη διοίκηση του Παναθηναϊκού. Διαφωνώ, άλλωστε, με αρκετά απ’ τα πρόσωπα που προτείνει για την επόμενη μέρα. Η ιστορία έχει γράψει για κάποιους ανθρώπους και δεν ξεγράφει. Όσοι έπαιξαν με τον Παναθηναϊκό και… ασέλγησαν πάνω του, δεν έχουν κανέναν λόγο να υπάρχουν στο ποδόσφαιρο.
Όμως εδώ η υπόθεση είναι διαφορετική. Στον ΠΑΟΚ κατηγορούν τον Παναθηναϊκό επειδή πήγε στον Γκιρτζίκη και του είπε πως δεν τον θέλει. Γίνεται το άσπρο – μαύρο. Πιθανότατα κανείς δεν λέει να δεχτεί πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει ως απώτερο στόχο να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Δεν θέλει να ρίξει ένα σύστημα προκειμένου να φτιάξει ένα διαφορετικό, ένα δικό του, που θα το κατευθύνει εκείνος. Δεν θέλει να πάρει ένα πρωτάθλημα που θα το δείχνουν με το δάχτυλο. Το 50-50 ζητάει. Τελεία και παύλα. Πιθανότατα εκείνοι που θέλουν να γίνουν… Ολυμπιακοί στη θέση του Ολυμπιακού, να μην τους αρέσει η στάση που κρατάει ο Παναθηναϊκός.
Ίσως, ακόμα – ακόμα, να φοβούνται κι εκείνοι το 50-50. Διότι τόσα χρόνια, με 50-50 στα παιχνίδια τους με τον Παναθηναϊκό, έχαναν πανηγυρικά. Φέτος, που είδαμε διαιτησίες που θα ζήλευαν και στο… Φάληρο, έγιναν ξαφνικά πανίσχυροι και δίκαιοι νικητές των πλέι οφ. Αν είναι να αλλάξει η κατάσταση και να… μοιράζονται τα πρωταθλήματα από τον Αύγουστο, χωρίς να μας ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο και η μπάλα που θα βλέπουμε, τότε ποιο το νόημα; Η “μάχη” για να πέσει η ΕΠΟ γίνεται για να φτιάξουμε μια “ίδια”, αλλά με διαφορετικά πρόσωπα ή για να βρούμε αξιοπιστία και ποδόσφαιρο επί ίσοις όροις; Τελικά… αντέχεται το 50-50 ή όλοι θέλουν ένα κατά δικό τους 100-0, χωρίς να τους ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο;
