Στη σκέψη ότι πρέπει φέτος να αποδείξει-από τη θέση του βασικού-πως αξίζει να φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού, ο Καπίνο σιγά-σιγά «στρώνει» το κλίμα, εφαρμόζοντας την πιστή συνταγή επιτυχίας, την «ολυμπιακοφροσύνη». Γράφει ο Ψυχίατρος.
Όταν ο Καπίνο έφευγε από τον Παναθηναϊκό για να πάει στη Μάιντς, πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό. Να μην αναγραφεί στο νέο του, τότε συμβόλαιο με τη γερμανική ομάδα, οποιαδήποτε απαγόρευση να πάει σε άλλον ελληνικό σύλλογο.
Ο πανηγυρισμός του στο Φάληρο, στο 0-3, ο οποίος δημιούργησε ορδές εχθρών, αλλά και… πιστών, από την άλλη πλευρά, αλλά και το μήνυμα αιώνιας πίστης, προσέδωσαν στον νεαρό τερματοφύλακα, το βασικό χαρακτηριστικό, που χρειάζεται κάποιος αθλητής, για να πάει στον Ολυμπιακό. Οπαδιλίκι.
Ένα στοιχείο απαραίτητο για τον σύλλογο του Πειραιά. Θυμηθείτε. Νικοπολίδης, Μανωλάς, Καπίνο τώρα. Και άλλοι πολλοί, ας μην μπούμε σε αυτή την κουβέντα τώρα.
Συνεπώς, από εκείνη τη στιγμή, ο «ορκισμένος πράσινος» Καπίνο, ήξερε ότι κάποια στιγμή, πως θα πάει στον Ολυμπιακό. Αφού λοιπόν, έδωσε το… «τυράκι» στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά και στη διοίκηση του, η οποία θα ήθελε να του βάλει έναν τέτοιο όρο στο συμβόλαιο, βρέθηκε πλέον να σκέπτεται, πως θα μπορέσει να βγάλει από πάνω του τον μανδύα του «αιώνια πιστού», αφού μερικούς μήνες μετά, υπέγραψε στον Ολυμπιακό.
Πέρσι, λόγω και της περιορισμένης παρουσίας του, δεν έδωσε… δικαιώματα και δε χρειάστηκε να δικαιολογηθεί. Το έπραξε φέτος. Γνωρίζοντας και ο ίδιος πολύ καλά, πως έχει τη δυνατότητα να είναι ο βασικός «κίπερ» των Πειραιωτών, βρήκε την ευκαιρία, να ενεργοποιήσει τον έναν και μοναδικό «μηχανισμό» προκειμένου να γίνει αρεστός στη νυν ομάδα του. Και φυσικά, μιλάμε για την «ολυμπιακοφροσύνη».
Τι μάθαμε λοιπόν λίαν προσφάτως, από τον Στέφανο Καπίνο; Πως ήταν από μικρός Ολυμπιακός. Και τι άλλο; Πως ο πανηγυρισμός στο Φάληρο (αυτός ντε που τους τα δειχνε…), δεν αποτέλεσε ποτέ μια πράξη… εχθρότητας προς τον «πύρινο κόσμο».
Αφού φυσικά, κάμποσους μήνες νωρίτερα, είχε φροντίσει να σβήσει κάθε ίχνος… «αιώνιας πίστης» από τους λογαριασμούς του, στα social media.
Μη γελιέστε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τον επαγγελματισμό. Δεν υπάρχει συναίσθημα σε αυτόν. Αλλά ακόμα και εκεί, υπάρχουν κάποια όρια, κόκκινες γραμμές. Σκύψε το κεφάλι σου, δούλευε εκεί που θες να δουλεύεις και σε πληρώνουν και άσε τις κυβιστήσεις…
Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να πουλήσεις «ολυμπιακοφροσύνη», τους ξέρεις. Και αν δεν τους ξέρεις, ρώτα εκεί γύρω, θα σου πουν. Άλλωστε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βρεθείς στο πάνθεον του «ερυθρόλευκου» συλλόγου. Εκεί δεν υπάρχουν Διαμαντίδηδες, Γιαννακόπουλοι, Σαραβάκοι κλπ. Εκεί χρειάζεται μόνο να… πουλάς. Πούλα εκεί, λοιπόν.