Πάντα ο Άγιαξ θα μας φέρνει στο μυαλό μέρες δοξασμένες. Βραδιές που ο Παναθηναϊκός ανάγκασε κόσμο και κοσμάκη να τον… βαφτίσει πρέσβη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η συγκυρία της επιστροφής του Παναθηναϊκού σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης με την πρώτη αναμέτρηση σε αυτούς κόντρα στον Άγιαξ φέρνει στο μυαλό χιλιάδων φίλων του μνήμες του παρελθόντος. Ίσως είναι – και αυτός – ένας λόγος για τον πανζουρλισμό που επικράτησε γύρω από τα εισιτήρια του αγώνα.
Ο Παναθηναϊκός έχει ξεκινήσει ιδανικά τη σεζόν, είναι αήττητος μετά από πέντε επίσημα παιχνίδια, έχει κερδίσει με το καλημέρα τον κόσμο του και η πρώτη πραγματικά μεγάλη πρόκληση της χρονιάς ακούει στο όνομα Άγιαξ. Ένας σύλλογος που ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε στη μεγαλύτερη στιγμή ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη: στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971. Ένας σύλλογος που απέναντι του ο Παναθηναϊκός πήρε τη μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη: εκείνο το 1-0 στο Άμστερνταμ, το 1996. Ένας σύλλογος που μπορεί να συνδέσει τις μνήμες δύο διαφορετικών γενιών. Και να ξεκινήσει με αυτόν αντίπαλο μια εποχή που ο Παναθηναϊκός θα γίνει ξανά… Panathinaikos.
Όπως τον μάθαμε, όπως τον συνηθίσαμε, όπως μεγαλώσαμε μαζί του. Ο φετινός Παναθηναϊκός, με τον τρόπο που είναι δομημένος όσον αφορά το υλικό του, μοιάζει ικανός για να φέρει πίσω όλα εκείνα τα δοξασμένα βράδια. Τις γνωστές… glory days. Εκείνες τις εποχές που ο παλιός πρόεδρος της Γιουβέντους, Τζιανφράνκο Μπονιμπέρτι, δήλωνε πως τα ματς της ομάδας του με τον Παναθηναϊκό ήταν πραγματικά ευρωπαϊκά ντέρμπι. Έτσι μεγάλωσαν γενιές και γενιές Παναθηναϊκών. Η ομάδα τους μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια κάθε αντίπαλο. Στην Αθήνα έχαναν ομάδες όπως η Γιουβέντους και η Μπαρτσελόνα.
Η Ομόνοια γέμιζε με πράσινα μετά από παιχνίδια στο Άμστερνταμ, στο Οπόρτο, στο Μιλάνο, στη Ρώμη. Σε όλη την Ευρώπη και μια Παναθηναϊκή “στάμπα”. Σε κάθε πόλη και μια ιστορία. Είτε κέρδιζε, είτε όχι. Η κούρσα του Δώνη, το πλασέ του Βαζέχα, η “οβίδα” του Κωνσταντίνου στη Βαρκελώνη, το γκολ του Μπασινά στο Γκεζελκίρχεν, εκείνο του Νασιόπουλου στο Αμβούργου, η υπόσχεση του Ρότσα στο Οπόρτο, η γκολάρα του Καραγκούνη στη Βρέμη, τα συγχαρητήρια του Μουρίνιο στο Μιλάνο, το πάρτι 7000 οπαδών του στη Ρώμη, το σόλο του Σαραβάκου στις Βρυξέλλες.
Κι ακόμα περισσότερα. Η Πράγα και το Βουκουρέστι, η Λευκωσία και το Βελιγράδι, το Λόβετς, η Γλασκώβη, η Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη, το Μπόλεσλαβ, το Δουβλίνο. Αρπάξτε στα χέρια σας έναν χάρτη της Ευρώπης, βρείτε τις εκτός έδρας νίκες του Παναθηναϊκού και ζωγραφίστε κάθε πόλη που το “τριφύλλι” έχει περάσει με νίκη. Θα αντιληφθεί ο καθένας από εσάς γιατί το “Ελλάς – Ευρώπη – Παναθηναϊκός” είναι το σύνθημα που περνάει από γενιά σε γενιά και ακούγεται όλο και πιο δυνατά. Όπως θα συμβεί και αύριο το βράδυ στην κατάμεστη Λεωφόρο. Με την ευχή το τέλος του ματς να είναι η αρχή για νέες, μεγάλες, ευρωπαϊκές βραδιές.
