Γιατί κράζεις τους παίκτες του Παναθηναϊκού ρε φίλε;

Ξεπερνώ το γεγονός πως τις τελευταίες ημέρες ό,τι και αν κάνουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, ενοχλεί. Όχι όλους (και αυτό είναι παρήγορο), αλλά πολλούς που για κάποιο λόγο το ‘χουν στο μυαλό τους ότι δεν πρέπει να αναπνέουν. Πόσο μάλλον, να πηγαίνουν για paint ball, όλοι μαζί -κάτι που θα έλεγες ότι έγινε και για να βοηθηθεί η επιστροφή στο ομαδικό, το εύρυθμο. Ή να απαντούν σε ερωτήσεις χρηστών του Twitter, όπως έκαναν οι Τζέιμς (https://panathinaikos24.gr/2017/05/04/tzeims-fysika-kai-tha-emena-ston-pao-kalyteros-tou-printezi-o-singkleton/) και Σίνγκλετον (https://panathinaikos24.gr/2017/05/05/den-tha-pigaina-ston-olybiako/), αποκαλύπτοντας πράγματα που είχαν ενδιαφέρον. Εννοώ που δεν ήταν “δεν ξέρω, δεν απαντώ”, ή “ναι” ή “όχι”. Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να δω και έναν Έλληνα παίκτη να μπαίνει σε αυτήν την διαδικασία, αυτοβούλως.

Δηλαδή, πραγματικά θέλω να μου πεις τι έπρεπε να κάνουν αυτοί οι τύποι, οι οποίοι προ ολίγων ημερών α) είχαν αποκλειστεί με “σκούπισμα” από το Final Four, β) τέσσερις επέστρεψαν από την Κωνσταντινούπολη με αεροπλάνο και οι υπόλοιποι με λεωφορείο και γ) δεδομένου ότι είχαν ένα κενό, μέχρι το πρώτο ματς για τα playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος;

Εννοώ, πέραν των προπονήσεων και της ατομικής δουλειάς, προκειμένου να είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν τον τελευταίο τίτλο της σεζόν, μήπως δεν έπρεπε καν να αναπνέουν; Υπήρξαν τριβές, όπως υπήρξαν και κλυδωνισμοί.  Θα προτιμούσες να μην έχουν ασχοληθεί καν με τη “χημεία” και το “δέσιμο”, με το πώς θα κάνουν όλη την ανακατωσούρα που έζησαν, κίνητρο; Πώς το έχεις στο μυαλό σου; Ειλικρινά θέλω να μάθω. Πολλώ δε από τη στιγμή που δεν ξέρω αν θυμάσαι, αλλά επίκεινται ματς που αν δεν αλλάξει κάτι άρδην, θα επιστρέψεις σε άλλη δεκαετία, τότε που το “τριφύλλι” έφτανε στους τελικούς, αλλά για χρόνια έβλεπε τον αιώνιο αντίπαλο να σηκώνει το τρόπαιο.

Αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί ήδη για δυο διαδοχικές σεζόν. Και για να μην ξεχνιέσαι, από τα επτά ματς αυτών των τελικών, ο Παναθηναϊκός κέρδισε μόνο ΕΝΑ, στο ΣΕΦ. Αν όλα αυτά δεν είναι λόγοι για να κάνουν αυτοί οι τύποι ό,τι μπορούν, ώστε να σώσουν τη χρονιά, τον εγωισμό τους και την κληρονομιά, τότε ποιοι είναι;

POPULAR NOW Χουάντσο εσύ σούπερ σταρ!

Με την ευκαιρία, να σου πω και ότι η τελευταία φορά που πανηγύρισε ο Ολυμπιακός back to back… το back τίτλους, σε τελικούς με τον Παναθηναϊκό ήταν τις σεζόν 1994, 1995, 1996, 1997.

Και κάπου εδώ, θα σε αφήσω…

Νίκη Μπάκουλη Όταν στην -ας πούμε- εύθραυστη ηλικία των 17 χρόνων, τη ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει είχε.. άλλες δουλειές (!) και καμία διάθεση να αποφασίσει. Για αυτό το έριξε στο συναίσθημα. Έλεγε "θέλω να συνεχίσω το έργο του πατέρα μου", που είχε αποχωρήσει εσπευσμένα από το μάταιο τούτο κόσμο. Συγκινημένοι όλοι, την άφηναν στην ησυχία της, εκτός της μητρός της που είπε να της.. χαράξει πορεία (αφού ήταν κάτι που ήθελε το σκασμένο) και έτσι, βρέθηκε στο Sportime του Χάρη Ξύδη, φίλου του πατέρα Νίκου Μπάκουλη. Ο Χ.Ξ έκρινε σκόπιμο να ξεκινήσει την πορεία της από το περιφερειακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η επίσκεψη σε μια γενική συνέλευση ήταν... το τέλος αυτού του κεφαλαίου. Γυρίζοντας στο γραφείο, ζήτησε (σχεδόν γονυπετής) να μεταφερθεί στο τμήμα μπάσκετ -το οποίο είχε ταλαιπωρήσει στο Σπόρτιγκ, υπό τις οδηγίες της Αννυ Κωνσταντινίδου. Ευτυχώς για το άθλημα κατάλαβε νωρίς ότι δεν ήταν γεννημένη να γίνει παίκτρια... Το "Χάρη, θέλω μια χάρη" (που κάνει ρίμα, αλλά δεν αποθεώνει και τα ελληνικά) την έκανε συνεργάτιδα του τμήματος μπάσκετ και η... κυρία Τύχη ήταν δίπλα της, αφού η κίνηση αποδείχθηκε κίνηση ΜΑΤ. Η δουλειά της έγινε η ζωή της και όταν ήλθε ο κορεσμός... στη σχέση, ήλθε και η κρίση για να μας γυρίσει στα βασικά αυτής της ζωής. Η αγάπη ξαναέγινε έρωτας και η δουλειά έγινε πάλι χόμπι. Η Νίκη Μπάκουλη είναι επίσης συντάκτης και αρθρογράφος του sport24.gr, ενώ αρθρογραφεί για τον εξάστερο και στο panathinaikos24.gr.

Διάβασε όλα τα άρθρα