Ο Όμρι Άλτμαν «προβάρει» τα «πράσινα» και αναμένεται να αποτελέσει την πρώτη μεταγραφή του Παναθηναϊκού στη θερινή μεταγραφική περίοδο, ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μία υπόθεση που εξελίχθηκε ολίγον τι… επεισοδιακά, με τις πρώτες «πράξεις» να λαμβάνουν χώρα τον περασμένο χειμώνα, αλλά οδηγείται προς αίσιο φινάλε.
«In media res»
Για την ακρίβεια, ο Άλτμαν είχε… δοκιμάσει να «φορέσει» τη… μακρυμάνικη βερσιόν της φανέλας με το «τριφύλλι» στο στήθος, καθώς τον Ιανουάριο είχε βρεθεί ένα βήμα πριν την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, αλλά η γραφειοκρατία και τα νομικά μπλεξίματα, οδήγησαν στη μετάθεση της εξέλιξης της όλης ιστορίας.
Η πρώτη «γνωριμία» του φίλαθλου κοινού με τον Ισραηλινό ποδοσφαιριστή έλαβε χώρα την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου. Τότε που οι Νίκος Λυμπερόπουλος και Μαρίνος Ουζουνίδης έψαχναν εναγωνίως όλες τις διαθέσιμες επιλογές της αγοράς ώστε να διορθώσουν τις «ανορθογραφίες» της εποχής Στραματσόνι.
Οι πρώτες επαφές των «πρασίνων» με την πλευρά Άλτμαν ήταν καθ’ ολα… γόνιμες και όλα έδειχναν πως η ιστορία θα κυλήσει ομαλά, αλλά φευ! Η επίσκεψη του 23χρονου στην Ελλάδα, παρουσία του ατζέντη του, δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, καθώς ο παίκτης δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την ελευθέρας του από το Ισραήλ, με αποτέλεσμα η υπόθεση να «ναυαγήσει» αλλά να μη… χαθεί στο «αρχείο».
Ο Παναθηναϊκός επανήλθε στα μέσα Ιουνίου, δίνοντας νέα «πνοή» στο ζήτημα που, όπως φαίνεται, αυτή τη φορά οδηγείται προς λύση. Τι οδήγησε όμως τους «πράσινους» στο να πραγματοποιήσουν νέα κρούση στον Ισραηλινό ποδοσφαιριστή, αφήνοντας πίσω τους την ταλαιπωρία που «τράβηξαν» τον χειμώνα;
«Παιδί» της Μακάμπι
Ο γεννημένος στις 23 Μαρτίου του 1994 στο Ραμάτ Γκαν, Άλτμαν αποτελεί μία άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση για τους συμπατριώτες του, τόσο για τις επιδόσεις του εντός αγωνιστικού χώρου, όσο και για το «παρασκήνιο» που αφορά την ίδια τη ζωή του και συνάμα των επιλογών του.
Ο Άλτμαν μεγάλωσε σε ένα άκρως «προστατευμένο» περιβάλλον, έχοντας πάντοτε ως εχέγγυο την ηθική αλλά και την υλική υποστήριξη της εύπορης οικογένειάς του, η οποία, δεν στάθηκε εμπόδιο στις φιλοδοξίες του νεαρού τότε αγοριού για μια λαμπρή καριέρα στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Σημείο εκκίνησης; Η Μακάμπι Τελ Αβίβ, αγαπημένη ομάδα της οικογένειας Άλτμαν, υποδέχθηκε στις τάξεις της τον Όμρι σε ηλικία 9 ετών, χτίζοντας σιγά σιγά τις βάσεις για τη μετέπειτα πορεία του. Η κοινή τους πορεία διήρκεσε σε πρώτη φάση από το 2005 έως το 2011, διάστημα στο οποίο ο νεαρός Όμρι μεγάλωνε, παράλληλα με τη φήμη του εντός συνόρων.
Οι επιδόσεις του στα «τσικό» του συλλόγου από το Τελ Αβίβ «άνοιξαν» διάπλατα την «πόρτα» των εθνικών κλιμακίων του Ισραήλ, με τον Άλτμαν να ντεμπουτάρει με την Κ-16 το 2010, συνεχίζοντας αδιάλειπτα την πορεία του μέχρι την Κ-21. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η καλή παρουσία με το «εθνόσημο» συνεπάγεται με την εκδήλωση ενδιαφέροντος από συλλόγους του εξωτερικού, με τον Άλτμαν να μην αποτελεί εξαίρεση.
Έτσι, το 2011, σε ηλικία 17 ετών, ο ίδιος αποδέχεται μετά χαράς την πρόσκληση της Φούλαμ. Μια ευκαιρία που εξ αρχής φάνταζε ως φυσικό επακόλουθο, κρίνοντας από τις εξαιρετικές επιδόσεις του νεαρού μεσοεπιθετικού τόσο με τη Μακάμπι, όσο και με τις μικρές εθνικές ομάδες του Ισραήλ.
Η Φούλαμ του έδωσε «ψήφο» εμπιστοσύνης, τοποθετώντας τον στις «ρεζέρβες» για να «ψηθεί». «Έγραψε» 24 συμμετοχές, πέτυχε 2 γκολ, αλλά η προσπάθειά του δεν φάνηκε να έχει αντίκρισμα. Έτσι, το καλοκαίρι του 2013 αποφάσισε να επιστρέψει σε γνώριμα «λημέρια» και να ενταχθεί εκ νέου στη Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Επιστροφή στα γνωστά «λημέρια»
Ο 19χρονος, τότε, Άλτμαν, είχε την ευκαιρία να αποδείξει, επί του πρακτέου, όλα όσα έμαθε από το πέρασμά του στην Αγγλία, το οποίο θα μπορούσε να μεταφραστεί σε επαγγελματικό συμβόλαιο από τη Φούλαμ, που είδε τον νεαρό ποδοσφαιριστή να «βγάζει» μάτια στο Euro U-21.
Οι Λονδρέζοι του προσέφεραν συμβόλαιο, ωστόσο ο Άλτμαν, βλέποντας πως το αμέσως επόμενο βήμα ήταν η παραχώρησή του σε σύλλογο χαμηλότερου βεληνεκούς, προτίμησε να ακολουθήσει τα γνώριμα «λημέρια» της πατρίδας του και δη της αγαπημένης του Μακάμπι.
Πολλοί μπορεί να είδαν την κίνηση αυτή ως «πισωγύρισμα», ή ως αδυναμία ανταπόκρισης σε υψηλότερο επίπεδο, ωστόσο για τον «ήρωά» μας, η παροιμία που αναφέρει πως ο «πρώτος» στο… χωριό, κερδίζει (έστω και προσωρινά) περισσότερα από τον δεύτερο στην πόλη, βρήκε τέλεια εφαρμογή.
Στη Μακάμπι, πίστεψε πως θα βρει το ιδανικότερο σημείο εκκίνησης. Γέννημα-θρέμμα και οπαδός του συλλόγου, με τον κόσμο στον πλευρό του, όπως και τον τότε προπονητή της ομάδας, Πάουλο Σόουζα, ο οποίος πίστευε αρκετά στο ταλέντο του και στις προοπτικές εξέλιξης που ανοίγονταν στον διάβα του.
Πάντα όμως, υπάρχει και ένα «αλλά» σε αυτές τις περιπτώσεις και στην ιστορία του Άλτμαν, ακούει στο όνομα «Ζόρντι Κρόιφ». Ο υιός του μεγάλου Γιόχαν, κατείχε εκείνη την περίοδο το πόστο του γενικού αρχηγού του συλλόγου και σε αντίθεση με τον Σόουζα, δεν φάνηκε ποτέ να πιστεύει στο «κεφάλαιο Άλτμαν»…
Ο δανεισμός και η απόφαση-σοκ
Οι κακές σχέσεις με τον Κρόιφ αλλά και οι απαιτήσεις που συνόδευαν το όνομα του Άλτμαν, οδήγησαν στο να περάσει την πρώτη του επαγγελματική σεζόν, σχεδόν… απαρατήρητος. Δεκαεννέα συμμετοχές και ένα γκολ ήταν ο απολογισμός του Ισραηλινού ποδοσφαιριστή με τον σύλλογο του Τελ Αβίβ, ο οποίος αποφάσισε να τον παραχωρήσει δανεικό, ώστε να «ψηθεί»…
Η Πετάχ Τίκβα αποτέλεσε το «αποκούμπι» του Άλτμαν και η σεζόν 2014/15 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως άκρως παραγωγική, από πλευράς συμμετοχών (29) αλλά και λεπτών (2.230′) στον αγωνιστικό χώρο. Θεωρητικά, η Μακάμπι θα τον περίμενε να επιστρέψει, όπως είχε συμβεί στην περίπτωση της Φούλαμ, αλλά το δεύτερο comeback δεν συνέβη ποτέ…
Στις 18 Ιουνίου του 2015, η Χάποελ Τελ Αβίβ, το αντίπαλο δέος και παραδοσιακός αντίπαλος της Μακάμπι ανακοινώνει την απόκτηση του Όμρι Άλτμαν, «παγώνοντας» τους οπαδούς της ομάδας που τον «ανέθρεψε».
Ο ίδιος ο Άλτμαν, φρόντισε να δώσει μια πρώτη εξήγηση για αυτή τη μεταστροφή του, κατηγορώντας τη Μακάμπι για πλήρη αδιαφορία προς το πρόσωπό του, στο διάστημα που αγωνιζόταν ως βασικός στην Πετάχ Τίκβα. Χαρακτηριστικά, τόνιζε πως «δεν με πήραν ούτε ένα τηλέφωνο όλον αυτόν τον καιρό… Η Μακάμπι αδιαφορεί για τα δικά της παιδιά και ως εκ τούτου, εγώ θα πάω στη Χάποελ».
Η εξέλιξη αυτή, όπως ήταν φυσικό, δεν χαροποίησε διόλου τους οπαδούς της Μακάμπι, οι οποίοι είδαν το «δικό» τους «παιδί» να μετατρέπεται σε «persona non grata» μέσα σε ένα καλοκαίρι, κατηγορώντας τον μάλιστα πως πρόδωσε με περισσή ευκολία την ομάδα που διατεινόταν (αυτός αλλά και η οικογένειά του) πως αγαπούσαν παθολογικά…
Τα όνειρα δεν περνούν από τη Χάποελ…
Η «σκόνη» που είχε σηκωθεί από την απόφαση του Όμρι Άλτμαν άργησε να «καθίσει» στο έδαφος, καθώς παρά το γεγονός πως η Χάποελ πίστεψε στις συστάσεις, το ταλέντο αλλά και τις δυνατότητες εξέλιξης που συνόδευαν το «project Altman», δεν συνέβη το ίδιο και με τους οπαδούς του νέου του συλλόγου.
Η μετακίνησή του από τη Μακάμπι στη Χάποελ πρόσθεσε αρκετό κόσμο στη λίστα των «πολέμιών» του. Οι «κακές γλώσσες» του ποδοσφαιρόκοσμου στο Ισραήλ, μπορεί να συμφωνούσαν στο γεγονός πως ο νεαρός έχει τα προσόντα για να διαπρέψει, ωστόσο διατείνονταν πως οι «πλάτες» που είχε από την πλούσια οικογένειά του, οδηγούσαν στο να βλέπει το ποδόσφαιρο ως ένα παιχνίδι για να περνά την ώρα του και όχι μια ευκαιρία ζωής.
Ο ίδιος, γελούσε με όλα όσα άκουγε και στη συνέχεια έκλεινε τ’ αυτιά του προσπαθώντας να αφήσει πίσω του το παρελθόν, στοχεύοντας σε ένα restart κι ας ήταν μόλις 21 ετών.
Το περιβάλλον της Χάποελ έδωσε την ευκαιρία στον Άλτμαν για να «ανθίσει», παρουσιάζοντας έμπρακτα μέρος των δυνατοτήτων του. Συνολικά, στη διετία που ήταν μέλος των «κόκκινων» του Τελ Αβίβ το κοντέρ «έγραψε» 55 συμμετοχές με 8 γκολ και 4 ασίστ. Ωστόσο τα όνειρα του και οι φιλοδοξίες του δεν περνούσαν από τη Χάποελ, ούτε σε γενικότερο πλαίσιο από την ίδια του την πατρίδα…
Και εκεί, εμφανίστηκε ο Παναθηναϊκός!
Η παρολίγον μεταγραφή και το comeback
Η μονιμοποίησή του στο βασικό σχήμα της Χάποελ, αλλά και η σταθεροποίηση των θετικών εμφανίσεών του δεν άργησαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον συλλόγων από το εξωτερικό αλλά και από το Ισραήλ.
Τον περασμένο χειμώνα, το τηλέφωνο του εκπροσώπου του 23χρονου ποδοσφαιριστή δεχόταν «ενοχλήσεις» από συλλόγους όπως η Λεγανές, οι Γκρασχόπερς, αλλά και η Μακάμπι Χάιφα. Σε όλες αυτές τις «κρούσεις» ο Άλτμαν γύρισε την «πλάτη» του, καθώς δεν κάλυπταν τα «θέλω» του και την βασική του φιλοδοξία. Την κλήση του στην Εθνική Ανδρών του Ισραήλ.
Ο Άλτμαν είχε φροντίσει να φτιάξει «γερό» όνομα μέσω των συμμετοχών του στα μικρά εθνικά κλιμάκια, ωστόσο έβλεπε πως το «νεύμα» από τη «μεγάλη» ομάδα δεν ερχόταν, κι ας είχε βρει τη θέση του στη Χάποελ. Επεξεργάστηκε το ζήτημα και θεώρησε πως μόνο με τη μεταγραφή του σε επιφανή σύλλογο του εξωτερικού θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του.
Ο Παναθηναϊκός έκανε την εμφάνισή του, ο Άλτμαν «κολακεύτηκε» από την προοπτική του «τριφυλλιού», ωστόσο τα προβλήματα που προέκυψαν και αναλύθηκαν στην εισαγωγή, έβαλαν «πάγο» στο όλο ζήτημα, παρά το γεγονός πως και οι δύο πλευρές προσπάθησαν μέχρι και την τελευταία ημέρα των μεταγραφών να βρουν μια λύση…
Έτοιμος για τη νέα ευκαιρία
Η επιστροφή του στο Ισραήλ συντέλεσε στο να μεταφέρει στην πράξη ένα μεγάλο μέρος όσων έμαθε από τους «μέντορές» του στο Νησί αλλά και να προετοιμαστεί καταλλήλως για το νέο μεγάλο βήμα του προς τα… βαθιά. Θα μπορούσε να είχε «βουτήξει» ήδη από τον περασμένο χειμώνα, αλλά τα εμπόδια που ορθώθηκαν μπροστά σε αυτόν αλλά και τον Παναθηναϊκό τον κράτησαν στην «στεριά».
Εν αντιθέσει με όσα συμβαίνουν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η επιμονή του Άλτμαν για μια νέα εμπειρία στο εξωτερικό, «έδεσε» με τις βλέψεις του Παναθηναϊκού.
Οι εισηγήσεις του Νίκου Λυμπερόπουλου έμειναν στο «ντουλάπι», αλλά δεν… πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Το ίδιο συνέβη με την άκρως θετική γνώμη που είχε σχηματίσει ο Μαρίνος Ουζουνίδης για τις ικανότητες του 23χρονου ποδοσφαιριστές, οι οποίες έμειναν αναλλοίωτες έως τις ημέρες μας.
Αυτή τη φορά, δεν υπήρξε κανένα εμπόδιο από το Ισραήλ. Η Χάποελ έθεσε ως όρο αποδέσμευσης μια -προσβάσιμη για τον Παναθηναϊκό- ρήτρα, η οποία κατεβλήθη και πλέον απομένουν μονάχα τα τυπικά για να επισημοποιηθεί το deal.
Η επιμονή του Άλτμαν σε συνδυασμό με το «άσβεστο» ενδιαφέρον των «πρασίνων» συντέλεσαν στην ευτυχή κατάληξη της υπόθεσης.
Πλέον, τα πάντα βρίσκονται στα «χέρια», η καλύτερα στα… πόδια του 23χρονου ποδοσφαιριστή, ο οποίος καλείται να αποδείξει ότι αξίζει να αγωνίζεται στα ευρωπαϊκά γήπεδα και δεν πρόκειται περί ενός κακομαθημένου πλουσιόπαιδου που κάνει απλά το χόμπι του…
Όλα, θα φανούν στο «χορτάρι»…
Η ποδοσφαιρική «ταυτότητά» του
Τα reports τον συστήνουν ως έναν τεχνίτη και ευφυή επιτελικό μέσο, ο οποίος όμως καλύπτει με αρκετή επιτυχία σχεδόν όλες τις διαθέσιμες θέσεις από τον άξονα και μπροστά. Πρόκειται για έναν… πολυθεσίτη ποδοσφαιριστή, ικανό να τοποθετηθεί δίπλα στον κύριο φορ (όπως ο Κλωναρίδης), με δυνατότητα να αγωνιστεί και στα πλάγια, όπως διδάχθηκε στην Αγγλία.
Το… πολύτιμο «πασπαρτού» από το Ισραήλ μπορεί επίσης να υπερηφανεύεται για την ταχύτητα του αλλά και την ικανότητά του να κρατά τη μπάλα στα πόδια του και να τη μοιράζει στους συμπαίκτες του, ενώ δεν περνά απαρατήρητη η ευχέρειά του στις στημένες φάσεις αλλά και στα μακρινά σουτ.
Ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένα πως η εμπειρία του στην Αγγλία απεδείχθη ευεργετική στον τομέα της «ποδοσφαιρικής» αυτογνωσίας αλλά και όσον αφορά την επαφή του με ένα πιο οργανωμένο μοντέλο προπόνησης και αντίληψης του αθλήματος.
https://youtu.be/Xnc9QPmocNI
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
