Η ημέρα που κάθε φίλος του Παναθηναϊκού συνδέθηκε με το «πράσινο» DNA του…
Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα. Ούτε σήκωσε το Κύπελλο. Δεν πήρε καμία πρόκριση σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ούτε σημείωσε την πρώτη του, εκτός Ελλάδος, νίκη μετά το 2012. Δεν έκανε κάποια μεταγραφή αεροδρομίου, ούτε εμφανίστηκε ο Μεσσίας που θα βγάλει τον σύλλογο από τη μιζέρια του σήμερα και την αβέβαιη κατάσταση του αύριο.
Ο κυνικός οπαδός, ο άνθρωπος που παρακολουθεί τις εξελίξεις δίχως να νοιάζεται είδε την 13η ομάδα του πρωταθλήματος να παίρνει την δεύτερή της νίκη στο πρωτάθλημα, επικρατώντας με 2-0 του ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο που φιλοξένησε 12.000 οπαδούς, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν σε ένα κάλεσμα συσπείρωσης, λίγο πριν βουλιάξει οριστικώς το «καράβι».
Βέβαια, στα μάτια του ανθρώπου που πονάει αυτόν τον σύλλογο, που -τα τελευταία χρόνια κυρίως- στεναχωριέται με την κατάντια και ενίοτε χαμογελά μαζί με τους υπόλοιπους στις ευτυχείς στιγμές, η χθεσινή εικόνα στις εξέδρες της Λεωφόρου ξέφυγε εν πολλοίς από τη «σφαίρα του ρεαλιστικού».
Όλα όσα συνέβησαν το απόγευμα του Σαββάτου στην ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού, δεν ήταν παρά μια μικρή, πρώτη αποδειξη, του τι μπορεί να συμβεί όταν ο κάθε «φορέας» της «πράσινης» ιδέας συνειδητοποιήσει το DNA που κληρονόμησε, κουβαλά και εν τέλει θα κληρονομήσει στις επόμενες γενιές.
Δώδεκα χιλιάδες ψυχές έδωσαν βροντερό παρών στην εξέδρα, στήνοντας ένα «πάρτι» δίχως προηγούμενο, δίχως να το τραβά ούτε η ημέρα (συννεφιά, όπως η γενικότερη κατάσταση στον σύλλογο), ούτε η διοργάνωση (έκτη αγωνιστική του πρωταθλήματος), ούτε ο αντίπαλος. Κι αυτή, ήταν η μεγαλύτερη νίκη από τις πολλές που -πρέπει- να έρθουν, ώστε να γυρίσει ο τροχός.
Πλέον, στο μυαλό του καθενός τριγυρίζουν διάφορες σκέψεις. Από τις πιο αισιόδοξες, μέχρι εκείνες που, προ ολίγων ετών έμοιαζαν ως ανέκδοτο και τώρα φαντάζουν ως το τελευταίο, απευκταίο σενάριο. Και; Οι «προσκεκλημένοι» στην χθεσινή γιορτή έδωσαν το σύνθημα, το οποίο έφτασε μέχρι τον αγωνιστικό χώρο και στη συνέχεια έφυγε από τα στενά όρια του γηπέδου, φτάνοντας σε όλη την Ελλάδα.
«Εμείς θα σε κρατήσουμε Παναθηναϊκέ…».
Κάποιοι θα χαρακτηρίσουν το εν λόγω σύνθημα ως ακόμα μια ουτοπική σκέψη του ταλαιπωρημένου ακόλουθου της παναθηναϊκής ιδέας. Ωστόσο, δεν παύει να είναι η μόνη και αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, η οποία πηγάζει, όπως προείπαμε, από το DNA του συλλόγου.
Ναι λοιπόν. Όλος αυτός ο κόσμος που δεν γνωρίζει τα βασικά της λειτουργίας μιας ΠΑΕ, που δεν έχει λογιστικές και διαπραγματευτικές γνώσεις, που δεν έχει τη δυνατότητα ούτε τη γνώση να διαχειριστεί ποσά εκατομμυρίων, να τρέξει στις δικαστικές αίθουσες και να προβάλλει τα αιτήματα του συλλόγου στα Δ.Σ των διοργανώσεων, είναι αποφασισμένος να βάλει πλάτη. Με τον δικό του τρόπο…
Και πως θα συμβεί αυτό; Μια ΠΑΕ, μια εταιρεία (να το πούμε απλά και κυνικά) δεν τρέφεται, ούτε συντηρείται με την αγάπη, με τη φωνή και με την πίστη. Γεγονός που εν μέρει ισχύει, διότι έχουμε να κάνουμε με στυγνή λογιστική, έσοδα, έξοδα και λοιπές… χρεώσεις.
Ωστόσο, αξίες όπως η άδολη αγάπη, το συναίσθημα και η αγωνία για την επόμενη ημέρα μιας ιδέας, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, είναι ικανές να σταθούν όρθιες μπροστά σε όλα όσα επιτάσσει η κοινωνία του σήμερα και δη η διάρθρωση του αθλητικού χώρου, όπου «γίναν’ όλα μπίζνα και χρήμα…».
Οι εκατομμύρια φίλοι του «τριφυλλιού» γνωρίζουν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, όμως το τελειωτικό «χτύπημα» προς τον γκρεμό δεν θα δοθεί από καμία απόφαση μεγαλομετόχου, προέδρου ή δικηγόρου. Αντίθετα, θα έρθει εάν η βάση και οι «φύτρες» αυτής της μεγάλης ιδέας της γυρίσουν την πλάτη.
Η χθεσινή, δυναμική, δήλωση στήριξης από 12.000 κόσμου και άλλων τόσων -έστω και νοητά- από μακριά δεν έλυσε κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν γέμισε μονομιάς τα ταμεία της ΠΑΕ, δεν έφερε επενδυτή στα γραφεία και ούτω καθεξής. Έφερε πίσω την ελπίδα και την πίστη για ένα καλύτερο αύριο, θέτοντας σε δράση την απλή (στο μάτι) διαπίστωση ότι ο χιλιοταλαιπωρημένος αυτός σύλλογος, μπορεί να υπολογίζει στον κόσμο του.
Όλοι όσοι βρέθηκαν στη Λεωφόρο, αλλά και αυτοί που παρακολούθησαν το χθεσινό «πάρτι» από τους δέκτες τους, πήραν γερές δόσεις υπερηφάνειας και κατανόησαν το εξής: Πως, ό,τι κι αν συμβεί, οφείλουν να βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά. Γιατί σε τελική ανάλυση, καθαρά ιδεαλιστικά και ρομαντικά, ο Παναθηναϊκός είναι ο κόσμος του.
Παναθηναϊκός είναι οι ιστορίες που ο πατέρας λέει στο παιδί του για να κοιμηθεί. Παραμύθια που δεν έχουν δράκο, αλλά Σαραβάκο. Ιστοριούλες που δεν μιλούν για μακρινά βασίλεια, αλλά για το Γουέμπλεϊ, το Άμστερνταμ και το Μιλάνο.
Παναθηναϊκός είναι οι πρώτες αναμνήσεις του κάθε πιτσιρικά που βρέθηκε στην αγκαλιά του πατέρα του πανηγυρίζοντας ένα γκολ.
Παναθηναϊκός είναι η περηφάνια και το «φούσκωμα» που ένιωθε ο καθένας μετά από μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες. Όταν, έστω και για λίγο, καθείς από εμάς ένιωθε πιο μεγάλος από το μέγεθός του.
Παναθηναϊκός είναι ο Κρόιφ που κοίταζε με δέος τον Δομάζο. Ο Μουρίνιο που έδωσε το χέρι στον Καραγκούνη. Ο Ρότσα που τραγουδά με την κιθάρα του το «ΠΑΟ σ’ αγαπάω».
Παναθηναϊκός είναι η ομορφότερη ιστορία που γράφτηκε στον ελληνικό αθλητισμό από την εποχή που τα σύνορα της Ελλάδας σταματούσαν στη Θεσσαλία και συνεχίζει να γεμίζει τις σελίδες της μέχρι σήμερα, 110 χρόνια μετά.
Παναθηναϊκός είναι οι χιλιάδες πράσινες φανέλες που ταξίδεψαν σε κάθε γωνιά της γης και δόξασαν το όνομα και τη φήμη του συλλόγου…
Ο Παναθηναϊκός είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι όλοι όσοι διαθέτουν στα «υπόγεια» της ψυχής τους χαραγμένο ένα «τριφύλλι» και παρά τις αγκυλώσεις και τους συχνούς «εμφύλιους», εκείνο δεν σταματά να φέγγει και να δίνει το σήμα για τις επόμενες γενιές.
Όλοι όσοι έγιναν μάρτυρες των χθεσινών σκηνικών στη Λεωφόρο, κατάλαβαν πως ό,τι κι αν συμβεί πρέπει να έχουν το κεφάλι τους ψηλά. Το DNA του τεράστιου αυτού συλλόγου ενεργοποιήθηκε εν μέρει και έδειξε τον δρόμο…
Ένας δρόμος που μόνο εύκολος δεν είναι.. Απαιτεί προσπάθεια, αγωνία, σκληρές μάχες, ενώ αναμφίβολα θα διαθέτει πάμπολλες απώλειες. Από τη στιγμή όμως που φαίνεται ότι έχει μπει για τα καλά στο μυαλό του καθενός το μήνυμα και το νόημα της συσπείρωσης, όλα φαντάζουν πιο βατά. Κι ας διαβαίνουμε την ανηφόρα…
Kατάλαβες τώρα γιατί δεν αξίζει να προχωράς με σκυμμένο το κεφάλι;
ΡΕΤΡΟ: Το πρώτο και το τελευταίο γκολ του Βαζέχα με το «τριφύλλι» (vid)
Όταν ο Σαραβάκος «κάρφωνε» την Γιουβέντους (Vid)
ΡΕΤΡΟ: Oταν ο Παναθηναϊκός του Ντομινίκ υπέταξε την Μπενετόν στο κατάμεστο ΟΑΚΑ! (VID)
Ο Ζάετς στον Παναθηναϊκό!
Σαν σήμερα: Η μεγάλη ανατροπή του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ με… μπροστάρηδες Διαμαντίδη και Μπατίστ
Η άλωση του Γκελζενκίρχεν (Pics, Vid)
Ρετρό: Πόσα LIKE γι αυτή τη φωτογραφία; (pic)
Παναθηναϊκός – ΑΕΚ: Το «ψαράκι» του Μπορέλι που έκρινε το πρωτάθλημα (Vid)
Σαν σήμερα το 2001: Πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη ο Βαζέχα!
ΡΕΤΡΟ: Σόου Ολισαντέμπε με Ολυμπιακό και πάρτι από 16.000 Παναθηναϊκούς στις κερκίδες! (vid)
Μπασινάς: «Έτσι έφυγα από τον Παναθηναϊκό – Το ματς στη Ριζούπολη με ξένο διαιτητή δεν θα ξεκίναγε ποτέ»! (Vid)
ΡΕΤΡΟ: Ο Δημήτρης Σαραβάκος στον Φρέντυ Γερμανό (vid)
Πάτησε τον Ολυμπιακό και το σήκωσε! (Vid, Pics)
ΑΕΚ – Παναθηναϊκός: Όταν ο Καλιτζάκης «κάρφωσε» την ΑΕΚ και πάγωσε τη Ν. Φιλαδέλφεια (vid)
Μένουμε σπίτι: Η μυθική εμφάνιση με τη Λα Κορούνια (VIDEO)
Οταν το αεροδρόμιο γινόταν πράσινο: Η άφιξη του Μπάιρον Σκοτ για τον Παναθηναϊκό (vid)
ΡΕΤΡΟ: Οταν ο Γιώργος Δώνης σκόραρε με τον Παναθηναϊκό (vid)
Απολαυστικά «διπλά στον Πειραιά! (vids)
Όταν ο Νασιόπουλος “ξέρανε” το Αμβούργο (vid)
