Η «κατάρα» να μην έχεις εναλλακτικές λύσεις

Μέσα σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός στα διοικητικά-οικονομικά του, έρχεται να προστεθεί και το αγωνιστικό, που όσο κι αν “καμουφλάρεται” από τη δουλειά του Μαρίνου Ουζουνίδη και από τη δύναμη που παίρνει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο, τόσο “ξεγυμνώνεται” όταν υπάρχουν σερί δύσκολα παιχνίδια και όταν αντιμετωπίζει ομάδες που στην έδρα τους παίζουν με έξτρα κίνητρο και πάθος.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια για “φρεσκάρισμα” από αγώνα σε αγώνα και οι τραυματισμοί των Λουτσιάνο και Τσάβες χειροτέρεψαν το πράγμα σε μεγάλο βαθμό. Όσο φιλότιμος και… τίμιος είναι ο Γκιγιέρμο Μολίνς, δεν είναι το κλασικό “εννιάρι”, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός μετά την απώλεια του Τσάβες να πονάει πολύ στη θέση του σέντερ φορ. Ο Μολίνς στην Τρίπολη ήταν εξαφανισμένος από το γήπεδο, απόρροια φυσικά και του ότι η ομάδα εν γένει δεν είχε καλή ανάπτυξη, άρα δεν μπορούσε να τον τροφοδοτήσει σωστά μέσα στην περιοχή, αλλά και της κούρασης που αρχίζει να εμφανίζει ο Σουηδός, παίζοντας συνεχώς, ακόμα και σαν αλλαγή στο Κύπελλο με την Καρδίτσα.

Επιπλέον, ο Παναθηναϊκός δείχνει πως αν χάνει βασικούς ποδοσφαιριστές του, δεν μπορεί να τους αντικαταστήσει. Στην Τρίπολη τραυματίστηκε ο Κουλιμπαλί και ο Γιόχανσον, που κλήθηκε να τον αντικαταστήσει έδειξε για ακόμα ένα παιχνίδι πως υστερεί ποιοτικά κυρίως στον επιθετικό τομέα, ενώ φέρει μεγάλη ευθύνη και στο γκολ που δέχεται ο Παναθηναϊκός, αφού είναι σε λάθος θέση και δεν ακολουθεί τον Μουνάφο, που σκοράρει.

Ούτε και ο Βιγιαφάνιες μπόρεσε να αντικατασταθεί επαρκώς όταν βγήκε από το γήπεδο. Ο Μουνιέ έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, με περισσότερα να είναι τα “κάτω” του και ελάχιστα τα “πάνω” του, ενώ ο Καμπέσας εξακολουθεί κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο περισσότερο να… χαλάει την ανάπτυξη με τις ημιτελείς του προσπάθειες, παρά να προσφέρει βοήθειες.

Ο Ουζουνίδης μοιάζει εγκλωβισμένος, αφού δεν ανοίγει το ροτέισον, παίζοντας συνεχώς με τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, μιας και γνωρίζει πως οποιοδήποτε κομμάτι του παζλ κι αν βγάλει από τη θέση του, θα γκρεμιστεί ολόκληρο και θα χάσει πολύ σε ποιότητα. Έδωσε ευκαιρίες, κυρίως στο ξεκίνημα, αλλά γρήγορα κατάλαβε πως θα πρέπει να στηριχτεί σε 13-14 παίκτες και… όσο αντέξουν. Δυστυχώς για τον ίδιο και για την ομάδα, αντέχουν μόνο στο “Απόστολος Νικολαΐδης”.

Έχει κι άλλα προβλήματα ο Παναθηναϊκός όταν φεύγει μακριά από την έδρα του, με σημαντικότερο τον στόχο που έχει στα εκτός έδρας παιχνίδια. Μοιάζει μπερδεμένη ολόκληρη η ομάδα μεταξύ του “θέλω να κερδίσω ένα ματς” και του “θέλω να κλέψω το ματς”. Η πρώτη περίπτωση, αυτή που συναντάμε στη Λεωφόρο που ο Παναθηναϊκός είναι επιβλητικός, πιεστικός και κυρίαρχος στα περισσότερα παιχνίδια του, είναι και η λογική όταν μιλάμε για Παναθηναϊκό. Όμως η κατάσταση στο τριφύλλι τον αναγκάζει να μπαίνει και στη δεύτερη λογική. Δηλαδή, “να βρούμε με κάποιο τρόπο ένα γκολ και να προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε”. Μοιραία, τις περισσότερες φορές, δεν μπορείς να κερδίζεις με αυτό το σκεπτικό.