Μ’ αυτή την ατάκα… μεγαλώσαμε. Όταν παίζαμε πιτσιρικάδες στις γειτονιές μας και βρισκόταν κάποιος που ήξερε καλύτερη μπάλα από τους υπόλοιπους, άκουγες να λένε πως «αυτός έκρυψε το τόπι». Οι περίπου 17.000 φίλαθλοι του Παναθηναϊκού που βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο σίγουρα θα το είπαν πολλές φορές. Η ομαδάρα που φτιάχνει ο Γιώργος Δώνης κρύβει το τόπι.
Στο πρώτο γκολ ο Χατζηγιοβάνης βγάζει σέντρα – ξυραφιά, ο Καμπετσής κάνει κίνηση μεγάλου επιθετικού ανάμεσα στους δύο κεντρικούς αμυντικούς και σκοράρει με άνεση. Το δεύτερο είναι χάρμα ιδέσθαι. Ο Ινσούα ίσως στο καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού βρίσκει τον Χατζηγιοβάνη μέσα στην περιοχή, αυτός λειτουργώντας σαν… φτασμένος παίκτης γυρίζει την μπάλα για να το σιγουρέψει και ο Χατζηθεοδωρίδης σε κενή εστία σκοράρει.
Το ματς με τον Λεβαδειακό τελείωσε στο ημίχρονο, με το 2-0 που διαμορφώθηκε και με τον Παναθηναϊκό να σημειώνει το πρώτο γκολ από τα… αποδυτήρια. Έτσι πρέπει να γίνεται απέναντι σε κάθε ομάδα που έρχεται στο Ολυμπιακό Στάδιο και που θεωρεί πως είναι φαβορί απέναντι στον Παναθηναϊκό. Να τους τελειώνει η ομάδα πριν τολμήσουν να σκεφτούν ότι έχουν ελπίδα.
Για κάθε εν ψυχρώ κλωτσιά στον Μπουζούκη, επειδή δεν μπορούν να τον σταματήσουν, θέλει και ένα γκολ από το ξεκίνημα. Για να καταλαβαίνουν πως ο Παναθηναϊκός είναι ισχυρός, με τον κόσμο στο πλευρό του, με παίκτες που όσο μικροί είναι σε ηλικία, τόσο μεγάλοι είναι στο γήπεδο. Παιχταράδες που με μία ενέργεια μπορούν να διαλύσουν κάθε άμυνα.
Μόνος του ο Παναθηναϊκός, εκεί που κανείς δεν τον περίμενε και που οι περισσότεροι τον χλεύαζαν, κέρδισε πίσω την χαμένη του αξιοπρέπεια. Με την αξία του και την μπαλάρα του μέσα στο γήπεδο. Με την υγεία που βγάζει και τον επαγγελματισμό που αποπνέει. Με την τρέλα των μικρών, την εμπειρία του αρχηγού του και των υπόλοιπων “μεγάλων” και την αγάπη προς τον σύλλογο του προπονητή του.
