Ανεξάρτητα αν το δέχονται οι αντίπαλοι η πραγματικότητα είναι μία! Ο Παναθηναϊκός έχει την πιο βαριά φανέλα ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη. Δεν μιλάω φυσικά για την τελευταία δεκαετία, που η ομάδα πάει από το κακό στο χειρότερο και έχει κατρακυλήσει στον πάτο της βαθμολογίας της ΟΥΕΦΑ. Μιλάω, για την ιστορία των ευρωπαϊκών κυπέλλων. Ενας τελικός και δύο ημιτελικοί στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, έχουν βαρύνει την φανέλα του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Και παρότι απουσιάζει η ομάδα τα τελευταία χρόνια, το βάρος της φανέλας του Παναθηναϊκού παραμένει σε σχέση με τις άλλες ελληνικές ομάδες, που συμμετάσχουν στα κύπελλα Ευρώπης.
Ενας τελικός με τον Αγιαξ το 1971, ένας ημιτελικός με την Λιβερπουλ το 1986, ένας ημιτελικός με τον Αγιαξ το 1996. Όλα στο παλιό κύπελλο πρωταθλητριών και μετέπειτα τσάμπιονς λιγκ. Δεν νομίζω, ότι θα βρεθεί άλλη ελληνική ομάδα στην ιστορία να πετύχει τόσες διακρίσεις εκτός συνόρων. Και δεν αναφέρομαι και στην μεγάλη βραδιά στην Βαρκελώνη, όπου για λίγα εκατοστά στο σουτ του Βλάοβιτς η ομάδα δεν προκρίθηκε στα ημιτελικά του τσάμπιονς λιγκ το 2002, ούτε στην μεγάλη χαμένη ευκαιρία να φθάσει και σε έναν τελικό κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2003, όταν αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από την Πόρτο στα προημιτελικά.
Οσο και να μετρήσει κανείς τις διακρίσεις των ελληνικών ομάδων τον Παναθηναϊκό δεν τον φθάνει καμία. Και με αφορμή την αδυναμία των ελληνικών ομάδων να μαζέψουν πόντους στα ευρωπαϊκά κύπελλα με αποτέλεσμα η βαθμολογία της Ελλάδας στην ΟΥΕΦΑ να πέφτει, όσο περνούν τα χρόνια θέλω να πω κάτι.
Η απουσία του Παναθηναϊκού από την Ευρώπη, είτε κυριολεκτικά φέτος, είτε μεταφορικά τα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν μπόρεσε να κάνει κάτι, διότι περνάει μεγάλη κρίση, έχει επηρεάσει αρνητικά την βαθμολογία της Ελλάδας. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η Ελλάδα είχε για ένα μικρό διάστημα δικαίωμα συμμετοχής με τρεις ομάδες στο τσάμπιονς λιγκ, όταν ο Παναθηναϊκός έκανε μεγάλες νίκες στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 2000.Φυσικά μας πονάει όλους εμάς στον Παναθηναϊκό το «περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις», αλλά μαζί μας βαθμολογικά πονάει και η Ελλάδα!
