Ο Παναθηναϊκός ήρθε ισόπαλος με την Ξάνθη, αλλά αυτό που πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι το αποτέλεσμα. Είναι η εικόνα μιας ομάδας που σιγά – σιγά μετατρέπεται σε καλοδουλεμένη μηχανή. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Δεν είχα καμία αμφιβολία πως ο Γιώργος Δώνης και το team του θα έκαναν τον Παναθηναϊκό μια ομάδα που θα χαίρεσαι να τη βλέπεις. Που θα περιμένεις απ’ αυτήν να κάνει πολλά όμορφα πράγματα μέσα στο γήπεδο, που θα προοδεύει και θα εξελίσσεται παιχνίδι με το παιχνίδι. Με αρκετά σκαμπανεβάσματα, αφού έτσι γίνεται σε όλες τις ομάδες του κόσμου, πόσο μάλλον σε μια ομάδα που ξεκίνησε από το μηδέν, με πολλά παιδιά από τις ακαδημίες και με μεταγραφές νεαρών ποδοσφαιριστών.
Όμως ήσουν βέβαιος, στοιχημάτιζες πως ο δουλευταράς Δώνης θα τους κάνει όλους αυτούς μια ομάδα που θα κέρδιζε το πρώτο στοίχημα. Και αυτό ήταν να κερδίσει πάλι τον κόσμο της. Δεν αποτυπώνεται ιδιαίτερα στην παρουσία των φιλάθλων στο ΟΑΚΑ (η εικόνα με την Ξάνθη ήταν απογοητευτική), αλλά σίγουρα η απάθεια του καλοκαιριού έχει δώσει τη θέση της στο ενδιαφέρον του χειμώνα.
Ο κόσμος διαβάζει, ακούει, παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από την ομάδα του. Στήνεται, αν όχι στις εξέδρες, τουλάχιστον στις τηλεοράσεις για να δει την πρόοδο αυτών των παιδιών. Και μέχρι τώρα δεν πρέπει να έχει παράπονα απ’ αυτό που βλέπει. Ακόμα και σε μέρες που ο Παναθηναϊκός δεν κερδίζει, όπως με την Ξάνθη, σου δείχνει την εξέλιξή του.
Το δεύτερο ημίχρονο που έκανε ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Ξάνθη ήταν απ’ τα καλύτερα της σεζόν. Μια ομάδα που κατάλαβε πως αν δεν προσπαθήσει δεν πρόκειται να γυρίσει το ματς και μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια. Το 4-4-2 του Δώνη, με τον Μουνιέ στο πλάι του Μακέντα και τον Μπουζούκη στα άκρα, έδωσε το απαραίτητο άπλωμα, απελευθέρωσε τον Μπουζούκη, που σκόραρε με το «καλημέρα», βοήθησε στο ανέβασμα της απόδοσης του Κάτσε, που ήταν εξαιρετικός, ανέβασε τις γραμμές του Παναθηναϊκού. Οι «πράσινοι» έπνιξαν την Ξάνθη, την σφυροκόπησαν, οι δύο τελικές του πρώτου ημιχρόνου έγιναν 13 συνολικά, αλλά η αφέλεια, που είπε και ο Δώνης, τους στέρησε τη νίκη.
Η αφέλεια του Μακέντα, για παράδειγμα, που στο τετ α τετ πηγαίνει χαλαρά στην μπάλα με αποτέλεσμα να σημαδέψει τον Ζίφκοβιτς, ή η αφέλεια του Χατζηγιοβάνη στο φινάλε που δεν διώχνει την μπάλα, στοίχισαν σημαντικά στον Παναθηναϊκό. Αλλά στοίχισαν στο αποτέλεσμα. Στέρησαν δύο βαθμούς. Υπάρχει χρόνος γι’ αυτούς τους προβληματισμούς. Τα σημαντικά, τούτη την ώρα, είναι να προοδεύει αγωνιστικά η ομάδα. Και αυτό συμβαίνει.
Η βαθμολογία, αν ο Παναθηναϊκός «σβήσει» την ευρωπαϊκή ποινή φέτος, που είναι και το πιθανότερο, θα «μετράει» περισσότερο του χρόνου. Τότε που θα διεκδικεί πια την επιστροφή του στην Ευρώπη. Τώρα μετράει η εξέλιξη, η πρόοδος, η καλή εικόνα. Και ο Παναθηναϊκός βαδίζει σε σωστό δρόμο.
