Ήταν ο MVP του παιχνιδιού πριν καν αυτό ξεκινήσει. Και μόνο με την αυταπάρνησή που έδειξε και την συμμετοχή με προσωπική του ευθύνη. Τελικά ήταν ο κορυφαίος και ανεξάρτητα απ’ όσα προηγήθηκαν αποδεικνύοντας γιατί δικαίως θεωρείται και είναι ο ηγέτης αυτού του Παναθηναϊκού.
Το γκολ του Αλτμαν έπειτα από 13 μήνες και η επιστροφή του στο αρχικό σχήμα ασφαλώς και είναι από τις “ειδήσεις” που έβγαλε το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης το οποίο όμως στην ούγια γράφει με κεφαλαία γράμματα “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ”.
Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έκανε μέσα στον αγωνιστικό χώρο κατάθεση ψυχής και ποιότητας αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται ότι καλύτερο διαθέτει αυτή τη στιγμή το τριφύλλι. Δεν είναι τυχαίο ότι η απόδοσή του αποτελεί βαρόμετρο για όλη την ομάδα καθώς στην καλή του μέρα την παίρνει από το χέρι ενώ όταν απουσιάσει με ή χωρίς εισαγωγικά υπάρχει πρόβλημα και στον ανασταλτικό τομέα και στη δημιουργία αλλά και στο τσαγανό και την προσωπικότητα. Είναι ο ηγέτης της ομάδας, αυτός που τα συνολικά του χαρακτηριστικά δεν υπάρχουν σε κανέναν άλλον.
Ο Παναθηναϊκός καιγόταν για τη νίκη. Ναι, ακούγεται άχαρο να λες και να γράφεις κάτι τέτοιο όταν είσαι έκτος στη βαθμολογία και απλά κυνηγάς την 5άδα, αυτή είναι όμως η (σκληρή) πραγματικότητα. Αυτή που προσπάθησε να μας θυμίσει και ο κόουτς με τις δηλώσεις του στο φινάλε καθώς όσο κι αν πονάει έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ έχει το πράγμα. Και το χειρότερο είναι πως δεν υπάρχει και κάτι για να το αλλάξει, τουλάχιστον άμεσα.
Τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα σε είχαν κάνει λοιπόν αουτσάιντερ έστω και για την 5η θέση. Οχι πως τώρα έγινες φαβορί, είσαι ωστόσο μέσα στον στόχο, κάτι που με οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα είχε πετάξει και θα πήγαινε χαμένο (σχεδόν) ότι έχεις χτίσει και παρουσιάσει έως τώρα. Επομένως η νίκη είναι αυτή που μετράει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτήν κρατάς και κοιτάς μπροστά προσπαθόντας να δώσεις και συνέχεια και να αποφύγεις όσα άσχημα ακολούθησαν του διπλού στο Αγρίνιο.
Το τρίποντο ήρθε δικαίως με το μέρος του Παναθηναϊκού ασχέτως αν η ομάδα δεν έπαιξε και πάλι καλό ποδόσφγαιρο. Ξεκίνησε δυνατά, προηγήθηκε νωρίς με το γκολ του Αλτμαν από την πανέξυπνη μπαλιά του Κουρμπέλη, εν συνεχεία οπισθοχώρησε και έδωσε το δικαίωμα στον Αστέρα να κάνει δυο καλές φάσεις, ενώ στο τελευταίο μισάωρο μπορούσε να το τελειώσει το ματς μα δεν το έκανε με αποκορύφωμα την τεράστια ευκαιρία του Μακέντα. Ολοκλήρωσε με άγχος και με φόβο αφού στο μυαλό όλων γυρνούσε η πρόσφατη ισοφάριση της Ξάνθης και της Λάρισας στο ίδιο γήπεδο όμως τέλος καλό όλα καλά.
Ο Δώνης έπαιξε μετά από καιρό και πάλι με τέσσερις στην άμυνα και με διάταξη 4-2-3-1. Κουρμπέλης και Κάτσε στα χαφ πιστοποίησαν ότι είναι το καλύτερο δίδυμο που κουμπώνει τη δεδομένη στιγμή ενώ η παρουσία του Αλτμαν πίσω από τον Μακέντα πρόσθεσε κι άλλη ποιότητα. Τον περίμενε καρτερικά ο κόουτς τον Ομρι και επιστροφή του μπορεί να δώσει πολλές λύσεις. Μακάρι να μπορούσε να μπει στην εξίσωση και ο Μουνιέ, όμως εξακολουθεί να εμφανίζεται κατώτερος των περιστάσεων.
Επιστροφή στις νίκες λοιπόν σε μια στιγμή που το είχες τόσο μεγάλη ανάγκη και που σε βρήκε σε ακριβώς αντίθετη φάση σε σχέση με το ματς του πρώτου γύρου. Τότε πήγες στην Τρίπολη μετά από πέντε σερί τρίποντα και τελικώς σκόνταψες, τώρα υποδέχτηκες τον Αστέρα έχοντας πέντε συνεχόμενα ματς από τα οποία δεν κέρδισες κανένα.
Ακολουθεί το παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο το οποίο μπορεί και πρέπει να κερδηθεί πριν την τριάδα με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό. Εξακολουθείς να βλέπεις την πλάτη του Αρη, τον οποίο μπορείς να περάσεις αν τον κερδίσεις στο ΟΑΚΑ εκεί όπου παρά την μικρή (πλέον) προσέλευση του κόσμου παίρνεις μεγάλη δύναμη και το κρατάς απόρθητο. Μακάρι να μπορούσε να κάνουμε άλλη κουβέντα, μα δυστυχώς ο στόχος του Παναθηναϊκού στην παρούσα αυτός είναι και ας κάνουμε τον σταυρό μας να εμφανιστεί ένας άνθρωπος να την αλλάξει την ατζέντα της συζήτησης. Εως τότε υπομονή και… όποιος αντέξει!
