Καλώς ή κακώς, οι μεγάλες ποδοσφαιρικές στιγμές πηγαίνουν “χέρι – χέρι” με τις -εξίσου σημαντικές- περιγραφές, είτε από το ραδιόφωνο, είτε από την τηλεόραση. Και μία από τις σημαντικότερες ημέρες του Παναθηναϊκού, είχε την ευλογία να ντυθεί από του Διακογιάννη τη φωνή…
28 Απριλίου 1971: Ο Παναθηναϊκός όφειλε να παίξει τα “ρέστα” του κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, στη ρεβάνς του 4-1 του Βελιγραδίου. Η ομάδα του Φέρεντς Πούσκας έπρεπε να υπερβάλλει εαυτόν για να ξεπεράσει το εμπόδιο της πανίσχυρης ομάδας των Σέρβων. Κάτι που φάνταζε δύσκολο, καθώς οι “πράσινοι” ήθελαν να μη δεχθούν γκολ και παράλληλα να σημειώσουν -έστω- τρία, για να πάρουν εκείνοι το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό του Γουέμπλεϊ.
Η “ταμπέλα” του αουτσάιντερ, θαρρείς πως διαλύθηκε από τη γεμάτη Λεωφόρο και από την πίστη παικτών και φιλάθλων, πως εκείνη την ημέρα, θα γραφτεί ιστορία. Εξάλλου, τα παιδιά του Φέρεντς Πούσκας δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Το γρήγορο γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη, στο δεύτερο λεπτό του ματς, αποτέλεσε την πρώτη ένδειξη για μία εξαιρετική συνέχεια.
Ο ψηλός σημείωσε και το δεύτερο τέρμα της ομάδας του στο 55ο λεπτό. Η Λεωφόρος ήταν καμίνι, ο κόσμος έσπρωχνε την ομάδα με τη φωνή του, για το απόλυτο. Για το μυθικό. Χρειαζόταν μονάχα, άλλη μια δυνατή φάση. Όπερ και εγένετο. Στο 63ο λεπτό, ο Αριστείδης Καμάρας μπήκε στην περιοχή των Σέρβων και με υπέροχο τρόπο έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Οι παίκτες, ο πάγκος, η εξέδρα αλλά και ο Γιάννης Διακογιάννης, παραδόθηκαν στη μέθη της στιγμής.
Ο Παναθηναϊκός κεφαλαιοποίησε το γκολ του Καμάρα. Ο Βασίλης Κωνσταντίνου κράτησε την εστία του ανέπαφη και ο Παναθηναϊκός έγινε ο πρώτος (και η μοναδική μέχρι σήμερα) ελληνικός σύλλογος που έφτασε μέχρι τα τελικά κάποιας διοργάνωσης…
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
