Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για τα θετικά και τα αρνητικά της ισοπαλίας (2-2) του Παναθηναϊκού στην Κωνσταντινούπολη.
*Η λέξη «διπρόσωπος» μπορεί πολλές φορές να αποτελεί δημοσιογραφικό κλισέ, αλλά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού κόντρα στην Μπεσίκτας ταιριάζει γάντι. Πολλά τα αμυντικά και μεσοαμυντικά προβλήματα στο πρώτο ημίχρονο, με αποτέλεσμα τα συνεχή κατεβάσματα των Τούρκων και τα εύκολα γκολ. Εξαιρετική η παρουσία στην επανάληψη, με τους «πράσινους» να γίνονται συμπαγείς, να μη δέχονται την παραμικρή φάση, να βάζουν δυο γκολ και να χάνουν ευκαιρίες για ακόμη περισσότερα.
*Στο 4-3-3, η τριάδα στη μεσαία γραμμή αποτελούμενη από Δώνη, Ζαχίντ και Κολοβό δημιούργησε και μια μεγάλη τρύπα στο κέντρο. Από εκεί ξεκινούσε το κακό για την ομάδα στο μεσοαμυντικό της κομμάτι. Ο Δώνης μόνος του ως κόφτης, ανάμεσα σε δυο τέτοιους ποδοσφαιριστές, δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Αν συνυπολογίσουμε σε αυτό τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων συμπαικτών του, που μόνο αμυντικογενή δεν είναι, εύκολα διαπιστώνουμε τα αίτια των αργών επιστροφών και του μεγάλου κενού στο πρώτο μέρος.
*Παρ’ όλα αυτά, βέβαια, η ομάδα θα μπορούσε να σκοράρει στο πρώτο 45λεπτο. Είχε δοκάρι με τον Χατζηγιοβάνη, μεγάλη ευκαιρία με τον Ινσούα, αλλά και γκολ του Μακέντα (έπειτα από ασίστ Ζαχίντ), το οποίο κακώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ.
*Στην επανάληψη, η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική. Η είσοδος του Κουρμπέλη αντί του Κολοβού και του Νούνες αντί του Κολοβέτσιου (ήταν κι αυτός σε μέτρια βραδιά με αργές αντιδράσεις, αλλά η πρώτη ευθύνη επαναλαμβάνουμε ήταν στα χαφ), τακτοποίησε στον μέγιστο βαθμό τη μεσοαμυντική και αμυντική λειτουργία και όχι μόνο. Οι «πράσινοι» έγιναν συμπαγείς, ο «Κούρμπε» είχε ηγετική παρουσία στη μεσαία γραμμή και από νωρίς η ομάδα, όχι μόνο θωρακίστηκε, αλλά άρχισε και να… πυροβολεί.
*Τα δυο γκολ του Χρήστου Δώνη για το τελικό 2-2, οι μεγάλες ευκαιρίες με τον Μακέντα, η κυριαρχία της επανάληψης σε κάθε επίπεδο, έδειξαν ξεκάθαρα μια εξαιρετική αντίδραση και φυσικά ότι με τον Κουρμπέλη στον αγώνα, όλα γίνονται διαφορετικά προς το καλύτερο. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο σκόρερ των δυο τερμάτων απελευθερώθηκε, έχοντας δίπλα του τον αρχηγό και έναν παίκτη που ξέρει πολύ καλά αυτή τη δουλειά.
*Η πάσα του Ζαχίντ στο δεύτερο γκολ είναι μαγική. Κάθετη – «καντηλάκι», με το αριστερό. Μπαλιά «πάρε – βάλε». Ένας από τους λόγους που το «τριφύλλι» πήρε τον Νορβηγό -με πακιστανική καταγωγή- μεσοεπιθετικό, είναι η εξαιρετική του ικανότητα να βγάζει κάθετες μπαλιές. Σήμερα, είδαμε ένα πρώτο δείγμα…
*Ο Μολό στο διάστημα που αγωνίστηκε ήταν θετικός, αλλά ακόμη του λείπει ρυθμός. Ο Γάλλος είχε κάποιες καλές προσπάθειες, ήταν, όμως, ημιτελείς. Υπομονή, απαιτείται χρόνος για τον ποδοσφαιριστή.
*Είναι ολοφάνερο ότι η απόκτηση αμυντικού χαφ και στόπερ αποτελεί προτεραιότητα. Η προσθήκη δυο παικτών σε αυτές τις θέσεις είναι αναγκαία και η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου το «φωνάζει».
