Η πρώτη «ανορθογραφία» και πιο σημαντική είναι της υπόθεσης του Τάσου Xατζηγιοβάνη. Ένα παιδί από τα σπλάχνα του συλλόγου, που έχει δείξει κάποια διαπιστευτήρια και που σίγουρα έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης, δε γίνεται να τον χάσει ο Παναθηναϊκός τσάμπα. Σε μια περίοδο που οι πράσινοι οικονομικά εξακολουθούν να έχουν προβλήματα, το να μην μπορούν ούτε καν να πουλήσουν παίκτες που σε άλλες ομάδες πιθανότατα να στοίχιζαν εκατομμύρια, είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη.
Το ότι τελμάτωσε η σχέση του Παναθηναϊκού με τον Χατζηγιοβάνη είναι ξεκάθαρα «θέμα Νταμπίζα». Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη λάθος, γιατί το λάθος ή το σωστό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι υποκειμενικό.
Το αν ο Νταμπίζας θεωρεί πως ο Χατζηγιοβάνης αξίζει να πάρει «Α» λεφτά και ο ίδιος ο παίκτης θεωρεί πως πρέπει να πάρει «Α+1» είναι δικό τους θέμα. Και δεν μπορεί να κριθεί ως σωστό ή λάθος. Είναι και θέμα πολιτικής. Ο Νταμπίζας έχει χαράξει συγκεκριμένη πολιτική όσο καιρό είναι στον Παναθηναϊκό και μάλιστα αυτή του η πολιτική ήταν ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν εν τέλει εκτός ομάδας.
Όμως το θέμα του Χατζηγιοβάνη, όπως και μια σειρά άλλα, πρέπει να λυθεί πλέον. Είτε με το να γίνει δεκτό το αίτημα της πλευράς του παίκτη για ρήτρα στο συμβόλαιο, κάτι που ο Νταμπίζας απέρριπτε, είτε με μια μέση λύση στο οικονομικό. Επαναλαμβάνω, πως το θέμα του Χατζηγιοβάνη δεν είναι μονάχα αγωνιστικό. Μπορεί να ανανεώσει, αλλά να μην προσφέρει όσα πιθανόν πιστεύουμε. Είναι οικονομικό. Δεν μπορείς να χάνεις τσάμπα δικά σου παιδιά.
Το ίδιο ισχύει και με πιο νέους παίκτες, όπως ο Βαγιανίδης, ο Σερπέζης, ο Αθανασακόπουλος. Σαφώς και δεν είναι της «κλίμακας» Χατζηγιοβάνη και πρέπει πρώτα να δείξουν και μετά να απαιτήσουν. Για παράδειγμα, η περίπτωση Βαγιανίδη είναι λιγάκι… περίεργη, απ’ όσο μαθαίνουμε. Θεωρούν πολλοί απ’ το περιβάλλον του πως είναι έτοιμος ποδοσφαιριστής, άρα πρέπει να αμείβεται ανάλογα. Αλλά έτοιμος ποδοσφαιριστής δεν είσαι στην Under 19. Γίνεσαι όταν παίζεις εναντίον ανδρών.
Είναι σημαντικά και τα θέματα των «κομμένων» ποδοσφαιριστών. Ο Παναθηναϊκός πληρώνει κοντά στο εκατομμύριο για Μουνιέ, Οικονόμου, Τζανδάρη, Αρμενάκα και τους έχει στην εξέδρα. Θα μπορούσε να είχε δώσει πολύ λιγότερα και να τους είχε εκτός ρόστερ. Ο άνθρωπος που θα αναλάβει τις αρμοδιότητες που είχε ο Νταμπίζας μέχρι – και αν – να βρεθεί ο επόμενος πρέπει να δώσει λύση και εκεί για να «ανασάνει» η ομάδα. Ένα εκατομμύριο είναι 3-4 «καλά» – για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού – συμβόλαια. Δεν είναι για να… κάθονται στην εξέδρα.
Έρχονται και λήξεις συμβολαίων σε λίγο καιρό. Το καλοκαίρι τελειώνουν τα συμβόλαια Διούδη, Γιόχανσον, Ινσούα, Δώνη, τεσσάρων βασικών παικτών. Κάποιος πρέπει να διαπραγματευτεί μαζί τους, εφόσον η εισήγηση του προπονητή είναι θετική. Και εδώ θέλει λεπτούς χειρισμούς η υπόθεση. Και ίσως και τη συμβολή του Αλαφούζου, ο οποίος φαίνεται πως έχει επιστρέψει πιο ενεργός από ποτέ…
