Ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, εκείνο το βράδυ στο «Κλεάνθης Βικελίδης», μετά την τεσσάρα από τον Άρη, καμιά δεκαριά παίκτες της ομάδας πήγαν στον Δώνη και του ζήτησαν να παραμείνει στον πάγκο. Αν τότε ο προπονητής αποχωρούσε, τώρα δε θα μιλούσαμε στη βάση στην οποία κάνουμε κουβέντα. Δε θα ήταν ο Παναθηναϊκός σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να μην ήταν στην ομάδα και αρκετοί από τους παίκτες που κάνουν τη διαφορά, όπως ο Χατζηγιοβάνης. Καλό θα είναι να θυμόμαστε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο σύλλογος στις αρχές της σεζόν, για να πατάμε και στο έδαφος. Και για να αναγνωρίζουμε τις αξίες.
Ο Δώνης δεν είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, είναι σίγουρα όμως ο καλύτερος Έλληνας προπονητής. Τύχη για τον Παναθηναϊκό που τον έχει σε αυτά τα δύσκολα χρόνια. Αμφισβητήθηκε έντονα στο ξεκίνημα, άντεξε και βγάζει την ομάδα στον αφρό. Για όσους γνωρίζουν τη δουλειά που ρίχνει στο Κορωπί, ήταν αναμενόμενο πως κάποια στιγμή θα δούμε στο γήπεδο αυτό που βλέπουμε το τελευταίο δίμηνο.
Μια ομάδα που αρνείται να χάσει, που παίζει το δικό της επιβλητικό ποδόσφαιρο, που πρεσάρει τον αντίπαλο μέχρι να τον φέρει στα όριά του, που βγάζει αυτοματισμούς και είναι από τις πιο γρήγορες στη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση. Όπως κέρδισε τον ΠΑΟΚ, μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε πλέον. Κυρίως γιατί αυτοί οι παίκτες πιστεύουν πλέον στον εαυτό τους περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο Δώνης πήρε την ταυτότητα του ακριβοπληρωμένου Φερέιρα, που έστησε την ομάδα του εντελώς λάθος. Θέλησε να κάνει παιχνίδι με την πρώτη πάσα στον Εσίτι, το διάβασε ο προπονητής του Παναθηναϊκού, πίεζε τον χαφ του ΠΑΟΚ και από τύχη δεν γλίτωσε ο δικέφαλος στο πρώτο ημίχρονο. Με εξαίρεση τον Μίσιτς, τα υπόλοιπα χαφ του ΠΑΟΚ εξαφανίστηκαν από το ανελέητο πρεσάρισμα των «πράσινων», τα εξτρέμ του δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν, κάτι που αποδείχτηκε από τη μία μόλις φορά που ο Σφιντέρσκι πήρε την μπάλα σε θέση βολής και – ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό – αστόχησε σε μια φάση που ο Πολωνός συνήθως το «γράφει».
Ο Δώνης ήταν ο μεγάλος νικητής των πάγκων και ο Παναθηναϊκός ο θριαμβευτής στο γήπεδο, σε μια βραδιά που δε θα μπορούσε να μην τα καταφέρει. Ο κόσμος που αντίκρισαν αυτά τα παιδιά βγαίνοντας στο γήπεδο θα τους έδινε φτερά. Για πρώτη φορά τον είχαν τόσο μαζικά δίπλα τους. Σαν ένα ηφαίστειο που ξυπνά, έτοιμο να παρασύρει όποιον βρει μπροστά του.
Η τακτική που ακολούθησαν, η συγκέντρωση που είχαν, ο ενθουσιασμός που έβγαλαν στο γήπεδο, έκαναν τον ΠΑΟΚ να μοιάζει ανέτοιμος να ανταποκριθεί. Ίσως και να μην το περίμεναν οι φιλοξενούμενοι, ίσως να νόμιζαν πως είχαν να κάνουν με μια ομάδα που θα τους περίμενε στο μισό γήπεδο για να τους χτυπήσει στην κόντρα επίθεση, όπως έγινε στην Τούμπα. Όμως ο τωρινός Παναθηναϊκός είναι διαφορετικός σε σχέση με εκείνον που βλέπαμε έναν γύρο πριν.
Τώρα η ομάδα του Δώνη μπαίνει στο γήπεδο για να κάνει το δικό της παιχνίδι, αυτό που δουλεύει και εξελίσσει όλο και περισσότερο Κυριακή με Κυριακή. Κατοχή μπάλας, πρεσάρισμα, πλαγιοκοπήσεις, πολλοί παίκτες μέσα στην περιοχή. Στη φάση του πέναλτι, οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι περισσότεροι απ’ αυτούς του ΠΑΟΚ μέσα στην περιοχή του Ζίφκοβιτς. Το ίδιο και σε μια αντεπίθεση, που κατέληξε σε σουτ του Χατζηγιοβάνη.
Επόμενο ραντεβού, την Τετάρτη στην Τούμπα, ένα ματς που μετά το χθεσινό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Ο ΠΑΟΚ θα θέλει… ρεβάνς, θα βγάλει εγωισμό. Διαφορετικής τακτικής από το χθεσινό, αφού υπάρχει και δεύτερο παιχνίδι. Όμως, πλέον, μας έκανε αυτός ο Παναθηναϊκός να ανυπομονούμε για κάθε επόμενο παιχνίδι. Για κάθε επόμενο ντέρμπι. Κυρίως εντός έδρας, εκεί που το πάρτι στήνεται και πάλι απ’ την αρχή. Σαν άλλοτε…
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
