Ο Νικόλας Βασιλαράς κάνει ένα μίνι απολογισμό καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο Παναθηναϊκός μπορούσε να τερματίσει και πιο ψηλά.
Τέλος κανονικής διάρκειας λοιπόν και το ποτήρι ο καθένας μπορεί να το δει με τον τρόπο που θέλει. Μισοάδειο επειδή είσαι επτά πόντους κάτω από την ΑΕΚ ή μισογεμάτο επειδή τερμάτισες δέκα πάνω από Αρη και ΟΦΗ που στην αρχή δεν τους έβλεπες.
Καταρχήν ξεκινάμε από το συμπέρασμα ότι ΓΕΝΙΚΑ η ομάδα ήταν καλή, δουλεύτηκε από τον προπονητή και παρουσίασε ξεκάθαρη βελτίωση σε ένα κάρο τομείς. Στο δεύτερο γύρο μάλιστα μπορείς να πεις ότι σε ένα βαθμό θύμισε και ΚΑΝΟΝΙΚΟ Παναθηναϊκό υπό την έννοια ότι είχε μια ήττα από τον Ολυμπιακό σε ματς που σου έφαγαν δυο πέναλτι και μια από την ΑΕΚ σε παιχνίδι που λόγω Κυπέλλου δεν το χτύπησες όσο μπορούσες.
Αν κάτι χάλασε την εικόνα από την έναρξη της σεζόν έως τώρα αυτό ήταν το εκτός τόπου και χρόνου ξεκίνημα με τις γνωστές αναταράξεις που προκλήθηκαν και ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ. Όχι μόνο για την κατάληξη της πρόκρισης αλλά κυρίως επειδή δεν το πάλεψες.
Στο παιχνίδι με τον Βόλο ο Παναθηναϊκός συνδύασε σκορ και θέαμα, κάτι που συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό. Έχει βρει τον τρόπο εσχάτως το τριφύλλι να κερδίζει άνετα τα ματς αυτά. Και πει κανείς «σκοτώσαμε τα θηρία», γιατί αυτοί οι αντίπαλοι ήταν και η αιτία του κακού στον πρώτο γύρο.
Σε ένα θεωρητικά αδιάφορο παιχνίδι και με αρκετά νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα η ομάδα εμφανίστηκε σοβαρή και προσηλωμένη στο στόχο. Μεγάλος πρωταγωνιστής δίχως άλλο ο Μακέντα με τα δύο γκολ που έβαλε ενώ μετά από καιρό επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις και ο Μπουζούκης. Ελπιδοφόρα ήταν και η παρουσία τόσο του Ξενόπουλου όσο και του Ζαγαρίτη που άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά.
Ξεκινάει ένα μίνι πρωτάθλημα με τον στόχο αυτή τη στιγμή στην καλύτερη να είναι να πιάσεις και να περάσεις την ΑΕΚ. Μα βασικά να συνεχίσεις να παρουσιάζεις καλή εικόνα στα μεγάλα ματς, όπως έκανες σε όλα όσα έδωσες μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα.
Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που από το πουθενά άνοιξε θέμα Δώνη. Δεν απαγορεύεται σε οποιαδήποτε διοίκηση να μην είναι ικανοποιημένη από ένα προπονητή, ούτε ο Γιώργος είναι… Θεός. Σε όλα όμως παίζει ρόλο ο τρόπος και αυτός που επιλέχτηκε για να μεταφερθούν στο τρένο τα θέλω της διοίκησης ήταν τραγικός. Μέχρι να γίνει το ραντεβού του με τον Αλαφούζο οποιοδήποτε προγνωστικό είναι παρακινδυνευμένο. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα του πει ο μεγαλομέτοχος, αν και η εμπειρία μας δείχνει πως μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει τι θα… τηρήσει.
