Μετά την απαγόρευση πτήσεων, ο Δημήτρης Μπατζανόπουλος δεν μπορεί να επιστρέψει από το Μεξικό. Η απίστευτη περιπέτεια και η έκκληση του στις ελληνικές αρχές.
Υπό τον φόβο να μείνει από την μια μέρα στην άλλη χωρίς χρήματα και στέγη, ένας 25χρονος Έλληνας τουρίστας στο Μεξικό, ζητά τον άμεσο επαναπατρισμό του, αφού σε κάθε άλλη περίπτωση κινδυνεύει να μείνει άστεγος και απροστάτευτος απέναντι στον κορονοϊό, που από τις αρχές Μαρτίου έχει αρχίσει να εξαπλώνεται σταδιακά στη χώρα.
Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων μόλυνσης από τον φονικό ιό στο Μεξικό ανήλθε την Πέμπτη σε 164 από 118 που ήταν την Τετάρτη, ενώ ήδη έχουν καταγραφεί εξαιτίας της πανδημίας και οι πρώτοι θάνατοι.
Αν και οι θερμοκρασίες στη χώρα, όπως εξηγεί στο newsit.gr o Δημήτρης Μπατζανόπουλος είναι αρκετά υψηλές, καθώς αγγίζουν τους 30 και τους 35 βαθμούς Κελσίου, τίποτα δεν εμποδίζει τον covid-19 να σπείρει τον τρόμο και τον πανικό, την ώρα που ειδικοί θεωρούν πως στα πιο ζεστά κλίματα, ο κορονοϊός χάνει μέρος της επιθετικότητας του.
«Θεωρώ ότι το σύστημα υγείας κρύβει την πραγματική αλήθεια σχετικά με τους αριθμούς των κρουσμάτων, γιατί στη χώρα έχουμε εγκλωβιστεί εξαιτίας των ταξιδιωτικών αποκλεισμών πάρα πολλοί τουρίστες που βρισκόμαστε σε απόγνωση, καθώς δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στις χώρες μας. Από την άλλη, όπως μαθαίνω, το ειδικό τεστ για τον ιό κανένας δεν πάει να το κάνει, καθώς το πληρώνουν και είναι ακριβό».
Το ταξίδι για τον 25χρονο Έλληνα ξεκίνησε την 1η Μαρτίου που αν και ο covid-19 είχε μπει για τα καλά στις ζωές των ευρωπαϊκών χωρών, καμία -μέχρι εκείνη την στιγμή- δεν είχε πάρει την απόφαση να κλείσει σύνορα και να αναστείλει πτήσεις.
«Ένα ταξίδι που είχα προγραμματισμένο από το καλοκαίρι με άφησαν να το κάνω κανονικά. Έφυγα από Ελλάδα για Ρώμη και από εκεί στη Μαδρίτη, όπου έμεινα δυο μέρες. Από εκεί ταξίδεψα για Νέα Υόρκη και δυο ημέρες μετά πέταξα για Μεξικό.
Σε όλα αυτά τα αεροδρόμια όπου βρέθηκα δεν μου έγινε κανένας δειγματοληπτικός έλεγχο για τον ιό και κανένας δεν με ρώτησε το παραμικρό. Όταν κατάλαβα τον κίνδυνο ήταν πλέον αργά.
Όταν άρχισε να μεγεθύνεται το θέμα του κορονοϊού και να ανακοινώνουν μέτρα οι κυβερνήσεις, πανικοβλήθηκα περισσότερο γιατί βρισκόμουν ήδη νότια του Μεξικό σε περιοχές όπως το Puerto Escondido, το Chacahua και το Oaxaca», εξηγεί ο 25χρονος.
Και προσθέτει: «Μετά από μερικά απανωτά e-mail στις αεροπορικές εταιρείες με τις οποίες είχα κλείσει τα εισιτήρια επιστροφής σχετικά με τις ακυρώσεις όλων των πτήσεων μου συνειδητοποίησα ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.
Στο διάστημα που βρισκόμουν στο νότο, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι κλείνουν τα σύνορά για τους κατόχους ευρωπαϊκών διαβατηρίων άρα δε μπορούσα να πάω ούτε και στην Αμερική όπου θα είχα στέγη».
Το άγχος και η αγωνία -όπως περιγράφει- είχαν αρχίσει να τον κυριεύουν, αφού όσο περνούσαν τα 24ωρα τόσο το θέμα άρχισε να γιγαντώνεται μέσα του.
«Έμεινα για κάποιες μέρες ακόμα στην παραλία σε δύσκολες συνθήκες, περιμένοντας κάποια ενημέρωση από την πρεσβεία της Ελλάδας στο Μεξικό με την οποία είχαμε ανταλλάξει 2-3 μέιλ στα οποία μου είπαν ότι δε μπορούν να με βοηθήσουν.
Στις 16 Μαρτίου έφτασα στο Σαν Λουίς Ποτοσί μέσω εσωτερικής πτήσης που πήρα από το Puerto Escondido, όπου βρίσκεται ένας φίλος μου που μπορεί να με φιλοξενήσει για λίγες μέρες.
Στην πτήση αυτή, είδα κάτι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ, καθώς το αεροπλάνο διέθετε ένα σύστημα ψεκασμού που δεν κατάλαβα ποτέ τι ήταν. Ακόμα και σε σχετική ερώτηση μου, δεν έλαβα κάποια απάντηση. Μπορεί να απολύμαναν, ποτέ δεν θα μάθω».
