Το panathinaikos24.gr αναλύει την εικόνα του Παναθηναϊκού στο χθεσινό φιλικό με τη Λαμία και στέκεται στο κυρίαρχο πρόβλημα που δημιουργεί και τα υπόλοιπα για την ομάδα του Ντάνι Πογιάτος.
Προφανώς και δεν πρέπει να έρθει η… καταστροφή για την εικόνα του Παναθηναϊκού στη χθεσινή φιλική αναμέτρηση με τη Λαμία στο Κορωπί. Αυτά τα παιχνίδια είναι για να διορθώνονται τα κακώς κείμενα, για να χτίζεται η ομάδα και για να βλέπει ο προπονητής πράγματα τα οποία θέλει να δουλέψει σε πρόσωπα και σχήματα ενόψει των επίσημων αγώνων. Το γράφουμε αυτό εξ’ αρχής για να μην… επανέλθουμε και τονίζουμε τα αυτονόητα. Η ομάδα βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας της και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δίχως αποθέωση στα θετικά και δίχως απόλυτη απαξίωση στα αρνητικά.
Υπάρχουν, φυσικά, κομμάτια του παιχνιδιού της που φαίνονται στην παρούσα φάση προβληματικά και αναμφίβολα επιβάλλεται να βρεθούν οι λύσεις γρήγορα, αφού η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων πλησιάζει και το… καμπανάκι χτύπησε δυνατά χθες.
*Το μεγαλύτερο πρόβλημα που παρατηρήσαμε στην αναμέτρηση με τη Λαμία, αλλά και στο ματς με τον ΟΦΗ (σε μικρότερο βαθμό) είναι στη δημιουργία και την ανάπτυξη του Παναθηναϊκού. Σε αυτό το κομμάτι, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης με τη Λαμία- όταν και αγωνίστηκαν οι “βασικοί”- το τριφύλλι ήταν κάκιστο και δεν είναι τυχαίο ότι έπρεπε να φτάσει στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου για να κάνει την πρώτη του καλή ευκαιρία με τον Αγιούμπ. Οι κεντρικοί χαφ της Λαμίας, στο 4-4-2 που αγωνιζόταν η φιλοξενούμενη ομάδα, είχαν κλείσει το κέντρο, ενώ οι προσπάθειες των πράσινων- στο κλασικό 4-3-3- του Πογιάτος- για άνοιγμα του παιχνιδιού και δημιουργία από τα πλάγια πήγαιναν στράφι.
*Το τελευταίο συνέβη διότι η προσπάθεια δημιουργίας και ανάπτυξης ήταν αργή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, οι ποδοσφαιριστές της Λαμίας να… αναχαιτίζουν με σχετική ευκολία κάθε προσπάθεια που γινόταν για να φτάσει η μπάλα στην περιοχή τους. Η τριάδα Κουρμπέλη, Αγιούμπ, Αθανασακόπουλου είχε πολλά προβλήματα στη μεσαία γραμμή σε αυτό το κομμάτι. Δεν έδωσε ταχύτητα στο παιχνίδι και γρήγορη μετάβαση και από τη στιγμή που έβλεπαν ότι από τον άξονα δεν υπήρχαν χώροι, δεν κατάφεραν να δώσουν πλάτος στο παιχνίδι και να προωθήσουν την μπάλα γρήγορα στα πλάγια.
*Ο Χατζηγιοβάνης στα δεξιά δεν πήρε προσπάθειες, ενώ ο Καρλίτος στα αριστερά έδειχνε έξω από τα νερά του. Όλα τα παραπάνω, μοιραία, οδηγούσαν σε μια… απομόνωση του Μακέντα στην κορυφή της επίθεσης. Ο Ιταλός δεν πήρε ποτέ την μπάλα στον χώρο που θα ήθελε, με αποτέλεσμα να μη γίνει απειλητικός ούτε μια φορά στην εστία του τερματοφύλακα Επασί.
*Στην επανάληψη, οι πολλές αλλαγές άλλαξαν και την εικόνα. Η ομάδα κάπως βελτιώθηκε, δίχως φυσικά να κάνει εντυπωσιακά πράγματα. Η ενδεκάδα γέμισε νιάτα και ταυτόχρονα απειρία, ωστόσο είχε μια φρεσκάδα και ήταν ένα κλικ παραπάνω στο κομμάτι της έντασης, της ταχύτητας και του ρυθμού. Ο Αλεξανδρόπουλος ήταν ο κορυφαίος και έδωσε πνοή και ενέργεια στην ομάδα με τις κινήσεις του στη μεσαία γραμμή, την αποφασιστικότητά του, αλλά και τις προσωπικές μίνι κούρσες για να ανοίξει το κέντρο. Οι Σερπέζης και Τζαβίδας ανέβασαν κι αυτοί με τη σειρά τους τη μεσαία γραμμή, με τον πρώτο μάλιστα να μη διστάζει να δοκιμάζει το πόδι του από μακριά, έχοντας και μια μεγάλη ευκαιρία όταν έπειτα από ωραίο σουτ του η μπάλα πέρασε λίγο έξω. Ο Εμμανουηλίδης ήταν δραστήριος, έχοντας, μάλιστα, συμμετοχή σε μια καλή ευκαιρία, αλλά χρειάζεται κι αυτός αρκετά περισσότερα ακόμα για να δείξει το πλούσιο ταλέντο του.
*Το αποτέλεσμα δε λέει και πάρα πολλά. Καλύτερα να χάνεις τώρα και να βλέπεις τα προβλήματα, παρά μετά στα επίσημα παιχνίδια. Αυτό το οποίο πρέπει να προβληματίσει είναι η έλλειψη φάσεων, η αργή δημιουργία και το πρόβλημα στη μετάβαση που φάνηκε χθες.
*Και κάτι τελευταίο: Ο Παναθηναϊκός φάνηκε πολύ… soft χθες απέναντι σε μια ομάδα έμπειρη, σκληρή, η οποία 8 στις 10 φορές έβγαινε νικήτρια στις προσωπικές μονομαχίες. Αυτό είναι, επίσης, κάτι που προβληματίζει και μάλιστα έντονα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αν κάτι αποτελεί το κύριο στοιχείο του ελληνικού πρωταθλήματος, ποδοσφαιρικά πάντα, αυτό είναι η δύναμη και μονομαχίες στα παιχνίδια…
Υ.Γ: Για το ντεμπούτο του Καρλίτος, κάναμε αναφορά παραπάνω. Ο Ισπανός δεν ήταν καλός, σε μια θέση που έδειξε ότι δεν την… κατέχει, ενώ φάνηκε να θέλει δουλειά στη φυσική κατάσταση. Μην ξεχνάμε ότι έχει να αγωνιστεί πολλούς μήνες και αυτό παίζει τον ρόλο του. Ντεμπούτο, αγωνιζόμενος για ένα ημίχρονο, έκανε και ο Φακούντο Σάντσες, αλλά έδειξε ξεκάθαρα ανέτοιμος. Ο Αργεντινός καλά – καλά δε γνωρίζει ακόμα τα ονόματα των συμπαικτών του. Θα χρειαστεί, αναμφίβολα, χρόνο προσαρμογής και ακόμα δεν μπορούμε να τον κρίνουμε.
