Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για τον ανέτοιμο Παναθηναϊκό, το 4-3-3 του Ντάνι Πογιάτος, την πίεση που θα υπάρχει τη νέα σεζόν και το… «μαχαίρι στα δόντια» ενόψει Τρίπολης.
*Η πιο περίεργη προετοιμασία στην ιστορία φτάνει στο τέλος της. Εν μέσω πανδημίας, δίχως βασικό στάδιο στο εξωτερικό, με φιλικά μόνο εντός των συνόρων, με διαδοχικά τεστ κορωνοϊού, με μέτρα προστασίας, με την αγωνία κάθε λίγο και λιγάκι να μην εντοπιστούν κρούσματα. Ο Παναθηναϊκός έπειτα από σχεδόν ένα μήνα και κάτι, τέσσερα ματς και πολλή δουλειά στο Κορωπί, μπήκε πια στην τελική του ευθεία για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Μια πρεμιέρα που πρέπει να είναι νικηφόρα για πολλούς λόγους.
*Προφανώς και δε θα έρθει η καταστροφή αν η ομάδα του Ντάνι Πογιάτος δεν πάρει τους τρεις βαθμούς στην Τρίπολη. Όμως, καταλαβαίνει κανείς ότι στην «επόμενη μέρα», με νέο προπονητή, με τις προσδοκίες της διοίκησης να είναι υψηλές και τις απαιτήσεις πολλές, το παν για το τριφύλλι την πρώτη αγωνιστική και έχοντας στη συνέχεια… ρεπό δυο εβδομάδων, είναι η νίκη και τίποτε άλλο. Κανέναν δεν απασχολεί αν στο πρώτο επίσημο ματς της σεζόν ο Παναθηναϊκός παίξει καλό ποδόσφαιρο. Αυτό μπορεί να έρθει αργότερα. Στην παρούσα φάση το πλέον σημαντικό είναι το θετικό ξεκίνημα το οποίο θα φέρει βαθμούς, θα δώσει αυτοπεποίθηση, θα ζεστάνει τον κόσμο και θα οδηγήσει την ομάδα στην αγωνιστική αδράνεια των 15 ημερών με ηρεμία και όχι με άγχος.
*Η φετινή σεζόν έχει στόχους και πίεση. Πλέον, η περίοδος της μετάβασης και των δυσκολιών είναι στο παρελθόν. Δε λέμε, φυσικά, ότι έχουμε επιστρέψει σε «Παναθηναϊκή κανονικότητα». Αυτό θα συμβεί ΜΟΝΟ όταν το τριφύλλι διεκδικήσει τίτλους και επιστρέψει για τα καλά στην Ευρώπη με σταθερή παρουσία. Με τίποτα λιγότερο. Ωστόσο, δε χωράει αμφιβολία ότι η κατάσταση δεν είναι ίδια με το διάστημα 2017-2019, όπου έγιναν σοκαριστικά πράγματα που οδήγησαν στο απόλυτο μηδέν και το χτίσιμο από την αρχή. Πλέον, αρχίζει να φαίνεται… φως, αλλά τα πάντα θα εξαρτηθούν από το αγωνιστικό κομμάτι.
*Ο Ντάνι Πογιάτος, ένας νέος τεχνικός, δουλεύει πάρα πολύ στο Κορωπί και αυτό φαίνεται. Είναι μεθοδικός, αλλά και άπειρος σε τέτοιο επίπεδο. Αποτελεί ερωτηματικό αλλά και μια ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρικά περίπτωση. Το βέβαιο είναι ότι δε θα κριθεί ούτε στα πληκτρολόγια, ούτε στα μικρόφωνα, αλλά στο χορτάρι. Το έχουμε τονίσει ξανά το παραπάνω.
*Ο Ισπανός έχει δουλέψει σε ένα συγκεκριμένο σύστημα, το οποίο μέχρι στιγμής έχει δυσκολίες. Το 4-3-3. Κάτι οι απουσίες βασικών παικτών (πχ Βιγιαφάνιες), κάτι το γεγονός ότι προσπαθεί να χωρέσει μαζί Καρλίτος και Μακέντα στο βασικό σχήμα, αλλά και κάτι κυρίως το ότι η ομάδα είναι ακόμα ανέτοιμη στο κομμάτι της δημιουργίας και της απειλής, δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο το έργο του. Το συγκεκριμένο σύστημα δεν είναι εύκολο. Φυσικά, τα πάντα… μαθαίνονται μέσω της δουλειάς. Πέρα απ’ αυτό, όμως, για να πετύχει η συνταγή, πρέπει να έχεις και τα κατάλληλα υλικά. Κυρίως στη μεσαία γραμμή απαιτούνται 8αρια που να έχουν τεχνική, αλλά και ταχύτητα. Αυτή τη στιγμή το πρώτο υπάρχει. Για το δεύτερο δεν παίρνουμε όρκο.
*Η ομάδα ακόμη είναι στο στάδιο μονταρίσματος. Βγάζει καλά στοιχεία στο κομμάτι του πρέσινγκ και στην ανασταλτική της λειτουργία, αλλά δυσκολεύεται στη δημιουργία και την ταχύτητα από τη μέση και μπροστά. Είναι κάτι λογικό. Ακόμη λείπουν 2-3 μεταγραφές, όπως αναφέραμε δεν έχει μπει ο Βίγια που αποκτήθηκε για βασικός και φυσικά πολύ σπάνια ένα σύνολο παικτών ήταν έτοιμο και δεμένο στην πρεμιέρα. Όλα αυτά ας τα έχουμε υπόψη μας και ας κάνουμε υπομονή για το… τελικό δείγμα στο «τι ποδόσφαιρο θα παίξει ο Παναθηναϊκός».
*Για όλα τα παραπάνω, λοιπόν, το ζητούμενο στην πρεμιέρα απέναντι στον σκληροτράχηλο Αστέρα Τρίπολης δεν είναι ούτε το θέαμα, ούτε η… μπάλα. Είναι το αποτέλεσμα. Και για να έρθει, θα πρέπει οι ποδοσφαιριστές, εκτός από την εφαρμογή των όσων δουλεύονται στο τακτικό κομμάτι, να έχουν και κάτι άλλο σημαντικό: Πάθος, συγκέντρωση και… μάτι που γυαλίζει. Θα πρέπει να πάνε με το «μαχαίρι στα δόντια» από την πρώτη κιόλας αγωνιστική για να πάρουν τη νίκη και τίποτε άλλο.
