Πάει κι αυτό λοιπόν. Τρία στα τρία. Στο δυσκολότερο ματς της τριπλέτας. Όχι φυσικά επειδή ο ΠΑΣ είναι καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ, αλλά γιατί η αντίδραση μετά το διπλό της περασμένης εβδομάδας ήταν ένα ερώτημα στο οποίο ο Παναθηναϊκός «απάντησε» σαν ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ.
Αν στραβοπατούσες με τα Γιάννινα οι περισσότεροι θα πίστευαν (και δικαίως) ότι η νίκη επί του Δικεφάλου ήταν φωτοβολίδα. Τώρα δείχνεις σταθερότητα και πρόοδο. Αυτή που εμφανίζεται από την πρώτη μέρα που ήρθε στο Κορωπί ο Μπόλονι και που πλέον εξαργυρώνεται σε βαθμολογικό επίπεδο.
Ο Παναθηναϊκός που λέτε εκμεταλλεύτηκε το πολύ καλό μομέντουμ που διανύει και έκανε τη «δουλειά» όπως πρέπει. Καθάρισε το ματς με το πέναλτι του Βιγιαφάνες και την γκολάρα – «αλητεία» του Αϊτόρ και παρότι στο τελευταίο 20άλεπτο εμφάνισε κάποιες από τις κακές του συνήθειες… τέλος καλό όλα καλά.
Το τριφύλλι αρχίζει πλέον να βαδίζει σε μια (σχετική) κανονικότητα. Είναι δηλαδή μια κανονική ομάδα με προτερήματα και ελαττώματα. Το συμμάζεψε για τα καλά το «μαγαζί» ο κόουτς και ουδεμία σχέση έχει με το απόλυτο μπάχαλο του Ρόκα και του Πογιάτος.
Πέραν της δεδομένης δουλειές του προπονητή και τους δεδομένους ρόλους που έχει πλέον κάθε παίκτης στο τερέν είναι εμφανές ότι μπήκαν και κάποια γρανάζια στη μηχανή που κάνουν τη διαφορά. Η αρχή είχε γίνει με τον Μαουρίτσιο, εντυπωσιακή ήταν η αλλαγή στην εικόνα με το που επέστρεψε ο Βιφιαφάνες ενώ κατά την ταπεινή μας άποψη τρομερή ενέργεια δίνει στο κέντρο και ο Αλεξανδρόπουλος.
Γενικότερα με τον Μπόλονι βελτιώνονται ΟΛΟΙ. Δείτε τον Ζαγαρίτη του τελευταίου δίμηνου, δείτε τον Αϊτόρ που αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν και τώρα κάνει ξεφτιλίκια στους αντίπαλους αμυντινούς, δείτε μέχρι και τον ξενερωμένο μέχρι πρότινος Σέκενφελντ.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε στο παραένα να την μαζέψει την κατάσταση και από εκεί που δεν υπήρχε ίχνος ελπίδας για να προλάβει την Ευρώπη, πλέον αυτό μοιάζει δεδομένο. Δεν είναι για να πανηγυρίζεις, σκεφτείτε τι ζούσαμε στο ξεκίνημα.
Αφήσαμε τελευταία την Λεωφόρο. Κακώς γιατί είναι η ζωή μας όλη, από την άλλη όμως το θέμα είναι η και με την βούλα πιστοποίηση της ανόδου της ομάδας. Ξανά στο ιστορικό κλουβί λοιπόν και είναι απίστευτα τα συναισθήματα που σου ξυπνούν και μόνο που μυρίζεις την ατμόσφαιρα.
Το γήπεδο φυσικά και δεν είναι έτοιμο. Θα έλεγε κανείς πως περισσότερο προς το ακατάλληλο μοιάζει κι αυτό εν μέρει είναι φυσικό αφού δεν ήταν στο πρόγραμμα η χρησιμοποίησή του. Ακόμα και έτσι όμως στη Λεωφόρο είναι πάντα αλλιώς. Κι αν είναι να φτιάχνεις και να περιμένεις το ξενέρωτο ΟΑΚΑ χίλιες φορές να φτιάξεις το σπίτι σου και να επιστρέψεις εκεί μέχρι να μπεις (κάπου, κάπως, κάποτε…) στο νέο.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
