Κοιτάζοντας τη βαθμολογία βλέπεις τον Άρη στο συν 11 από τον Παναθηναϊκό και με ένα παιχνίδι λιγότερο. Βλέπεις και την ΑΕΚ στο συν 6 από τον Παναθηναϊκό, επίσης με ένα παιχνίδι λιγότερο. Δεν είναι μόνο η βαθμολογία τους που σε ψήνει πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να κοιτάζει την ΑΕΚ και όχι τον Άρη. Είναι και η αγωνιστική τους εικόνα.
Τούτη την ώρα, αλλά και σε ολόκληρο τον πρώτο γύρο, ο Άρης ήταν πιο ομάδα από την ΑΕΚ, η οποία έχει να αντιμετωπίσει πολλά θέματα και στο εσωτερικό της με τις τελευταίες αλλαγές.
Σημαίνει αυτό ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κοιτάζει περισσότερο την ΑΕΚ παρά τον Άρη αν θέλει να βάλει στόχο Ευρώπης. Τουλάχιστον προς το παρών. Η ΑΕΚ μετά τις γιορτές πάει στο Καραϊσκάκη και στο Βικελίδης.
Την ώρα που ο Παναθηναϊκός έχει ένα πρόγραμμα που του επιτρέπει να κάνει σερί νικών. Μέσα τον Αστέρα, έξω τον Απόλλωνα, μέσα τη Λάρισα. Τρία ματς που μπορεί να πάρει εννιά βαθμούς πριν ανέβει στις 17 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη για τη συνάντηση με τον Άρη. Εκεί, τη 17η Ιανουαρίου, ίσως να ξέρουμε αν οι πράσινοι θα είναι ακόμα μέσα στο κόλπο της ευρωπαϊκής εξόδου.
Δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε πως για να τα καταφέρουν θα πρέπει η εκκίνησή τους στον δεύτερο γύρο να είναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτή του πρώτου. Ο τωρινός Παναθηναϊκός, πάντως, δεν έχει και καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό εκείνης της περιόδου.
Ακόμα και στην Τούμπα, σε μια άσχημη ομολογουμένως μέρα με τα περισσότερα ατού της ομάδας να μην πιάνουν καλή απόδοση, οι πράσινοι ήταν ανταγωνιστικοί. Έμειναν στο ματς μέχρι το φινάλε, είχαν μια μεγάλη ευκαιρία να ισοφαρίσουν με τον Χατζηγιοβάνη, απείλησαν και άγχωσαν τον ΠΑΟΚ. Ο Παναθηναϊκός του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου μετά το 1-0 θα είχε γκρεμιστεί τόσο εύκολα όσο ένας πύργος από χαρτί.
Για να παραμείνει ο Παναθηναϊκός στο κόλπο ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου, όμως, δεν αρκεί μόνο να είναι μια καλή ομάδα στο γήπεδο. Πρέπει να φτιάξει τα αποδυτήριά του. Οφείλει να διορθώσει καταστάσεις που έμοιαζαν να έχουν απομακρυνθεί, αλλά τελικά ήταν κρυμμένες κάτω από το χαλάκι. Και αρκούσε ένα σπρώξιμο αυτό για να βγουν στην επιφάνεια.
Ο Μακέντα, ο Βιγαφάνιες και οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής θεωρεί πως ο εαυτός του μπαίνει πάνω από τον σύλλογο, μάλλον κάτι δεν γνωρίζει καλά. Όσο σημαντικός κι αν είναι ένας ποδοσφαιριστής, δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι περαστικός από την ομάδα.
Ο σύλλογος δεν αντέχει άλλες γκρίνιες και παράπονα για το ποιος βγαίνει και ποιος μπαίνει. Οφείλουν όλοι να αφήσουν το εγώ τους στην άκρη και να προτάξουν το εμείς. Διαφορετικά ο Παναθηναϊκός οφείλει να τους απομακρύνει από την ομάδα.
