Ναι, φτύνει αίμα, αλλά ΚΕΡΔΙΖΕΙ.
Και με… μισό – μηδέν νίκη είναι και αυτή τη στιγμή μόνο αυτό μετράει για να μην γίνει η «ζημιά» με την Ευρώπη.
Ο Μπόλονι έχει καταφέρει ακόμη και με αυτό που πολλοί βαφτίζουν αντιτουριστικό ποδόσφαιρο να μεταμορφώσει τους παίκτες σε κανονικά σκυλιά του πολέμου. Σε καμικάζι που τα δίνουν όλα για τους τρεις βαθμούς και που δεν βλέπουν τίποτα άλλο. Αν αναλογιστεί κανείς τι έχει περάσει και τι συνεχίζει να περνάει ο Παναθηναϊκός τον τελευταίο καιρό αυτό το 7/9 μετά το Καραϊσκάκη το λες και ΘΑΥΜΑ. Με τραυματισμούς, με κορονοϊούς, με «θέματα» στα αποδυτήρια και με μια ομάδα που δεν έκανε ΤΙΠΟΤΑ το καλοκαίρι. Κι όμως είσαι εδώ, ζωντανός και το παλεύεις. Και θα γίνεις και καλύτερος μόλις επιστρέψουν και οι πιο ποιοτικοί σου παίκτες. 100%. Σκεφτείτε τι έκανες χωρίς να έχεις στα χαφ τον Κουρμπέλη, τον Βιγιαφάνες και τον Μαουρίτσιο. Με δεξί μπακ τον… Μολό. Και όμως είσαι ακόμα εδώ.
Το ματς με τον ΟΦΗ δεν διέφερε σε πολύ από τα προηγούμενα. Ηταν μέχρι να βάλεις το πρώτο. Το έκανε ο Σένκεφελντ, όλοι πίσω και… τέλος. Είναι εντυπωσιακή η αμυντική λειτουργία του τριφυλλιού στα τελευταία παιχνίδια και το εκ νέου μηδέν στα μετόπισθεν δεν έτυχε αλλά πέτυχε.
Εννοείται πως σε ένα τόσο κακό ματς αυτό που θα θυμούνται όλοι είναι η γκολάρα του Καμπετσή από την μαγική ενέργεια του Αλεξαδρόπουλου. Πραγματικά… δεν υπάρχει αυτό που έκανε ο μικρός, με ένα σλάλομ και μια τακουνιά που θύμισαν άλλες εποχές. Η περίπτωση του νομίζω έχει… δρομολογηθεί, αυτό το παιδί δεν γίνεται να μην αφήσει εποχή.
Τσούκου τσούκου λοιπόν ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι σε τροχιά Ευρώπης. Αυτό που προ διμήνου έμοιαζε απίθανο και την ψάχναμε μέσω Κυπέλλου. ΟΚ, δεν είναι για να τρελαινόμαστε με το αυτονόητο, από την άλλη ωστόσο είναι τρομακτική η μεταμόρφωση της ομάδας. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Λάζλο Μπόλονι.