Ζητείται «μέταλλο», επιβάλλεται αντίδραση

Δυο απανωτές ήττες. Με το ίδιο σκορ. Με γκολ στα πρώτα λεπτά. Εντεκα ημέρες μετά την θριαμβευτική πρεμιέρα. Κάθισαν στο λαιμό. Ξενέρωσαν. Απογοήτευσαν. Εδωσαν την εντύπωση ότι χάθηκαν όλα και θα έχουμε ξανά φέτος μία απ τα ίδια χάλια.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν για να χάνει σε κανένα απ’ τα δύο βάσει της εικόνας. Ούτε στα Γιάννενα, ούτε στο « Κλ. Βικελίδης».

Ωστόσο, τα αποτελέσματα αποτελούν το οξυγόνο και το τριφύλλι πρέπει να χτίσει χαρακτήρα, να βγάλει αντίδραση και να δείξει άμεσα «μέταλλο».

Επιβάλλεται η ομάδα να εμφανιστεί πιο έτοιμη πνευματικά, να βάλει φούμο στο πρόσωπο και να φορέσει τη στολή του πολεμιστή. Ειδάλλως, δεν θα θέλει και πολύ για να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων μία ακόμη σεζόν.

Στις πρώτες του ομιλίες προς τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, λίγες ημέρες αφότου είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία του συλλόγου, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε τονίσει σε έντονο ύφος ότι δεν χρειαζόταν καν… προπονητής προκειμένου να μην ηττηθεί για τρεις συνεχόμενες φορές η ομάδα από τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ο στόχος του ήταν προφανής: να θέσει τους πράσινους προ των ευθυνών τους, να τους κλείσει μια και καλή την κάνουλα της δικαιολογίας, να τους τσιγκλήσει το «εγώ» και να βγάλουν ποδοσφαιρικό εγωισμό τη φετινή αγωνιστική περίοδο.

Επί των ημερών του οι τρεις ήττες από τον ΠΑΣ έγιναν τέσσερις. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, τη συγκεκριμένη ομιλία του την πήρε ο αέρας και τη σήκωσε.

Απέναντι στον Αρη, το έργο ήταν παρεμφερές. Οχι ίδιο, διότι η ομάδα είχε καλύτερη εικόνα και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο άξιζε τουλάχιστον να φέρει το ματς στα ίσια πριν από την ανάπαυλα.

Το κυριότερο πρόβλημα ωστόσο είναι ότι υφίστανται ακόμα κατάλοιπα από το περυσινό στραπάτσο. Υπάρχει ακόμα φοβικό σύνδρομο, ευμετάβλητη ψυχολογία, ανάλογα με το αν στραβώσει ένα ματς ή αν οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές ή όχι.

Στην πρεμιέρα με τον Απόλλωνα το πρώτο γκολ από τον Μαουρίσιο έδωσε φτερά στα πόδια. Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε, έχοντας και την τύχη με το μέρος του και αμέσως μετά ξεμπλόκαρε. Στα Γιάννενα βρέθηκε πίσω στο σκορ από την γκολάρα του Γκαρντάβσκι στο 5’, έχοντας και την τύχη εις βάρος του και μπλόκαρε. Τα πόδια βάρυναν, οι πρωτοβουλίες και οι εμπνεύσεις ελαχιστοποιήθηκαν, ο φόβος κυριάρχησε, κανείς δεν βγήκε μπροστά -με εξαίρεση τον Βιτάλ στο πρώτο κυρίως ημίχρονο- για να διασπάσει τη διπλή ζώνη άμυνα και το αποτέλεσμα ήταν η πρώτη ήττα της φετινής χρονιάς. Λίγες μόλις ημέρες μετά ακολούθησε το ματς «φωτιά» με τον Αρη στη Θεσσαλονίκη, όπου ο χαρακτήρας και η απαλλαγή από το φοβικό σύνδρομο, αποτέλεσε εκ νέου κριτήριο. Πάλι γκολ στο ξεκίνημα, παρότι η ομάδα πατούσα καλύτερα στα πρώτα λεπρά σε σχέση με τα Γιάννενα, πάλι ήττα.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να μάθει να παραμένει εντός τροχιάς, ανεξαρτήτως αν θα του πηγαίνει ένα ματς ή όχι και να έχει ισορροπία στη ψυχολογία του ως σύνολο. Διότι ως σύνολο πρέπει να κρίνεται, να διαμορφώνεται και να πορεύεται, όχι ως ξεχωριστές μονάδες.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για τον Γιοβάνοβιτς, τα κατάλοιπα που πρέπει να εξαλείψει κι όχι το αν θα παίζει ο άλφα ή ο βήτα στην ενδεκάδα.

Μαγικό ραβδάκι δεν έχει κανένας προπονητής ούτε φυσικά ο Σέρβος. Ολα θέλουν το χρόνο τους, αλλά στον Παναθηναϊκό χρόνος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα και θα πρέπει να έχουν άπαντες συνειδητοποιήσει ότι στο ματς με τον Βόλο στη Λεωφόρο δεν υπάρχει ούτε για αστείο το ενδεχόμενο να μην επιστρέψει η ομάδα στις νίκες.