Το μεγάλο κέρδος όταν κερδίζεις ενώ δεν είσαι καλά

Το δήλωσε ορθά κοφτά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά το τέλος του αγώνα με τον Ιωνικό. «Δεν είμαι ικανοποιημένος από την εμφάνιση, αλλά είμαι ικανοποιημένος από τη νίκη». Δεν χρειάζεται συνεπώς να προσθέσουμε εμείς ότι το τριφύλλι δεν έπιασε τα αγωνιστικά στάνταρ απόδοσης που μας είχε συνηθίσει στα προηγούμενα παιχνίδια του.

Ο Παναθηναϊκός δεν έθελξε με την απόδοσή του, αλλά είχε κυνισμό, σοβαρότητα και μετά το γκολ που σημείωσε ο Αϊτόρ δεν κινδύνεψε παρά μόνο στο σουτ του Άοσμαν που κόντραρε στον Χουάνκαρ και βρήκε στο κάθετο δοκάρι του Μπρινιόλι πριν περάσει κόρνερ, τρία λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου.

Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Σένκεφελντ – Βέλεθ ήταν απροσπέλαστο, η μεσαία γραμμή κράτησε την μπάλα και ο στόχος επετεύχθη, παρότι στο τελευταίο τέταρτο οι αλλαγές δεν βοήθησαν και δεν κρατήθηκε η μπάλα όσο θα απαιτούσε η περίσταση.

Σε εκείνο το χρονικό σημείο η άμυνα δεν απειλήθηκε, το δίδυμο των στόπερ σε κάθε ματς έχει και καλύτερη «χημεία» και ως φυσικό επακόλουθο δεν πέρασε κουνούπι και η νίκη ήρθε.

Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και σίγουρα δεν ήταν χειρότερος στον Βόλο, ούτε στη Θεσσαλονίκη απέναντι στον Άρη. Σ’ όλα τα παραπάνω ματς έφυγε με άδεια χέρια. Τούτη τη φορά νίκησε χωρίς να είναι καλός παρότι είχε τον έλεγχο, δείγμα που εάν το εξετάσει κανείς από τη θετική του σκοπιά καταδεικνύει «μεγάλωμα» του χαρακτήρα της ομάδας.

Διότι είναι πολύ σημαντικό να κερδίζεις και όταν δεν είσαι καλός. Ρόλο στην αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού είναι πολύ πιθανό να έπαιξε η έλλειψη φρεσκάδας, μια και αρκετοί παίκτες της ενδεκάδας είχαν αγωνιστεί πριν από λίγες ημέρες κόντρα στην Αναγέννηση Καρδίτσας στη Λεωφόρο, αλλά τον κυριότερο ρόλο έπαιξε ο αντίπαλος.

Όχι φυσικά η ποιότητά του αλλά η ένταση που έβγαλε στα τρεξίματά του και η πίεση που άσκησε ως απόρροια της έντονης ανάγκης για βαθμούς από τη στιγμή που προερχόταν από μεγάλο σερί ηττών και έπαιζε στην έδρα του. Μία έδρα παραδοσιακά δύσκολη, από την οποία έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι ο ΠΑΟΚ και ο Άρης. Εξ ου και τα πολλά σκληρά και αντικανονικά μαρκαρίσματα που δεν τιμωρήθηκαν όπως ορίζει ο κανονισμός από τον διαιτητή Διαμαντόπουλο.

Ρόλο έπαιξε επίσης η τακτική προσέγγιση της ομάδας της Νεάπολης, που επέλεξε να θωρακίσει την άμυνά της με σχηματισμό (5-3-2), πλην όμως δεν κλείστηκε στο καβούκι της να περιμένει παθητικά πίσω από την μπάλα με αποκλειστικό σκοπό τις αντεπιθέσεις.

Άσκησε πίεση ψηλά, αλλά και στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου και μπλόκαρε σε μεγάλο βαθμό τη δημιουργία του Παναθηναϊκού και την παραγωγή υποσχόμενων ευκαιριών. Η γκολάρα του Αϊτόρ, ενός ποδοσφαιριστή τον οποίο ο Σέρβος προπονητής έβγαλε από τη ναφθαλίνη και τρίβουμε τα μάτια και τα χέρια μας με τη μεταμόρφωσή του, έφτανε και περίσσευε.

Τέτοιου είδους ματς είναι μέσα στο πρόγραμμα να συμβούν και είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν κι άλλα στη διάρκεια του πρωταθλήματος και η σημασία της νίκης είναι διπλή. Διότι σφυρηλατεί χαρακτήρα.