Είδαμε τον Μπρινιόλι στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Άρη να επιστρέφει στα γκολπόστ και να κάνει μια καταπληκτική εμφάνιση. Σε ένα ματς που πραγματικά η ομάδα χρειαζόταν έναν… κέρβερο κάτω από τα δοκάρια της. Όχι μόνο για να βγάλει τις δύσκολες φάσεις, αλλά για να προσφέρει με την παρουσία του σιγουριά στους αμυντικούς και εν γένει σε μια ομάδα που γνώριζε πως θα δεχόταν πίεση.
Ο Μπρινιόλι έκανε μια επέμβαση που θα μπει στα highlights του πρωταθλήματος. Αυτή στην κεφαλιά του Εντιαγέ, που ήταν και η μεγαλύτερη ευκαιρία του Άρη. Εξ επαφής, σε κεφαλιά από τη μικρή περιοχή, τίναξε το κορμί του και έβγαλε την μπάλα σε κόρνερ.
Τον είδαμε σε όλες τις εξόδους του να είναι σταθερός, τον είδαμε να έχει καλή συνεννόηση με τους αμυντικούς του. Κυρίως, όμως, είδαμε αυτό που έχουμε διαπιστώσει και σε άλλα ματς πολύ σημαντικά. Την ηρεμία που βγάζει ο ίδιος. Από το πρώτο κιόλας παιχνίδι του στην Ελλάδα, ένα παιχνίδι που… έκαιγε με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, ο Ιταλός έβγαζε μια ηρεμία στο πρόσωπό του. Έμοιαζε με… απάθεια, αλλά μόνο τέτοια δεν είναι.
Ο Μπρινιόλι δεν είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας του κόσμου, όμως είναι πολύ έμπειρος, έχει εξαιρετικά αντανακλαστικά, μπορεί να κατευθύνει και να προσφέρει αυτοπεποίθηση σε όλη την ομάδα. Είναι πάνω από τον μέσο όρο των γκολκίπερ που υπάρχουν στην Ελλάδα. Και πρέπει να παίζει στον Παναθηναϊκό.
Κι επειδή στη χώρα μας έχουμε μάθει να ζούμε με τις συγκρίσεις, δεν μπαίνω σε σύγκριση με τον Διούδη. Άλλωστε και ο Διούδης είναι ένας καλός τερματοφύλακας, με άλλα καλά στοιχεία, διαφορετικής φιλοσοφίας. Δε σημαίνει πως επειδή ο Παναθηναϊκός βρήκε έναν εξαιρετικό πορτιέρο, πρέπει να… ακυρώσουμε τον άλλον που υπάρχει.
Απλά η θέση χωράει μόνο έναν. Και αν δούμε συνολικά την εικόνα τους, ο Γιοβάνοβιτς καλά έκανε και επανέφερε τον Ιταλό τώρα που κρίνονται όλα.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
