Αν στηριχτεί αυτή η ομάδα και αυτός ο προπονητής, θα γεμίζουμε δύο Βοτανικούς

Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορεί να ανάψει η φλόγα στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Εκεί που μπορεί να γκρινιάζουν, να τρώγονται μεταξύ τους, να μαλώνουν για Βοτανικό ή Λεωφόρο, για Γιοβάνοβιτς ή Μπόλονι, για Γιαννακόπουλο ή Αλαφούζο, σχεδόν για τα πάντα, εκεί θα τους δεις να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που όμοιά της δεν μπορεί να δημιουργήσει κανένα άλλο οπαδικό κίνημα στην Ελλάδα.

Την Κυριακή το βράδυ η Λεωφόρος ήταν το γήπεδο που γνωρίζουμε όχι μόνο εμείς, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη. Ένα «καμίνι», με στήριξη προς την ομάδα από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς την παραμικρή διάθεση από κανέναν για μουρμούρα. Ακόμα και αν το ματς στράβωνε, είμαι βέβαιος ότι όλοι θα φρόντιζαν ώστε να το γυρίσουν μαζί με την ομάδα και κανείς δεν θα γκρίνιαζε.

Αρκεί μονάχα μια σπίθα, ένα πολύ μικρό κίνητρο όπως είναι το να παίζεις ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έχοντας τον ελάχιστο στόχο: να κερδίσεις για να κυνηγήσεις την έξοδο στην Ευρώπη. Φανταστείτε τι θα γινόταν (ή τι θα γίνεται αν) η ομάδα πήγαινε για το πρωτάθλημα. Δε θα μας έφταναν ούτε δύο… Βοτανικοί. Και η αλήθεια είναι πως αν αυτή η ομάδα και αυτός ο προπονητής στηριχτούν, τότε δεν θα αργήσει αυτή η ώρα.

Η νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό μόνο έκπληξη δεν μπορεί να θεωρηθεί. Έκπληξη θα ήταν το αντίθετο, να έφευγε δηλαδή ο Ολυμπιακός από τη Λεωφόρο με κάτι περισσότερο απ’ αυτό που έφυγε. Άλλωστε σε 270 λεπτά φέτος, η ομάδα του Μαρτίνς δεν έχει καταφέρει να σκοράρει απέναντι σε αυτή του Γιοβάνοβιτς. Στη Λεωφόρο πέρασαν 180 αγωνιστικά λεπτά και η μοναδική ευκαιρία που θυμόμαστε από τον Ολυμπιακό είναι η χθεσινή του Μασούρα στο 4’. Πέραν αυτής τίποτα, αφού ακόμα και η κεφαλιά του Σισέ στο φινάλε είναι ως μη γενόμενη. Ο διαιτητής έχει σφυρίξει φάουλ.

Ο Παναθηναϊκός έστω και χωρίς έναν από τους πιο κομβικούς παίκτες του, όπως είναι ο Χουάνκαρ, ήταν κυρίαρχος στο γήπεδο. Αν ο Ισπανός έπαιζε, με τα ανεβάσματά του θα μπορούσε να απλώσει περισσότερο το γήπεδο και να δημιουργήσει ρήγματα σε μια πλευρά που ο Ολυμπιακός έδειχνε πως είναι προβληματικός. Φάνηκε και στη φάση του 6’, που ο Αϊτόρ χάνει το διαγώνιο τετ α τετ με τον Βατσλίκ και στη φάση του γκολ, στην αγαπημένη κίνηση του Ισπανού, τον οποίο δεν μπορεί να ακολουθήσει ο Λαλά μέχρι τέλους.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε με ένα υπέροχο γκολ, που βγήκε μέσα από συνδυασμένη προσπάθεια που διέλυσε κάθε αμυντική τακτική του Ολυμπιακού. Παλάσιος – Γκατσίνοβιτς – Κώτσιρας – Γκατσίνοβιτς – Αϊτόρ – δίχτυα. Σε μικρούς χώρους, με μία – δύο επαφές, με ακρίβεια, με ταχύτητα. Γκολ σήμα – κατατεθέν αυτού που θέλει να βλέπει ο Γιοβάνοβιτς. Ο οποίος στα πλέι οφ έχει αλλάξει κι εκείνος το σκεπτικό του και είδε την ομάδα του να τελειώνει αήττητη τον πρώτο γύρο αυτών. Τι ακριβώς άλλαξε; Παίζει περισσότερο για το αποτέλεσμα, είναι περισσότερο… κυνικός στη σκέψη του και στις κινήσεις του.

Άμυνα που δεν τρώει ούτε φάση

Από τη στιγμή, δε, που ο Γιοβάνοβιτς ξέρει ότι μπροστά οι παίκτες του είναι ικανοί να κάνουν τη δουλειά με την ατομική τους ποιότητα και με την αντίληψη του τρόπου παιχνιδιού που ο ίδιος έχει δουλέψει όλο αυτό το διάστημα, φρόντισε να διορθώσει και τα κακώς κείμενα που υπήρχαν στην αμυντική λειτουργία. Παίζει ρόλο σε αυτό και η ατομική βελτίωση κάθε παίκτη, για παράδειγμα ο Κώτσιρας είναι πλέον πολύ διαφορετικός απ’ αυτό που βλέπαμε και ο καταπληκτικός Ρούμπεν έχει μειώσει στο ελάχιστο τα όποια – λίγα – λάθη έκανε με την μπάλα στα πόδια έξω από την περιοχή.

Βέλεθ και Σένκεφελντ είναι απολύτως αξιόπιστοι και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει:

– Να μη δεχτεί ούτε φάση στο Βικελίδης, που έπαιξε χωρίς 13 ποδοσφαιριστές

– Να επιτρέψει μόλις 2-3 καλές στιγμές στον ΠΑΟΚ όταν εκείνος ήθελε γκολ για να ισοφαρίσει και καμία απ’ αυτές στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα

– Να μη δεχτεί ούτε… υποψία ευκαιρίας στα Γιάννενα

– Να αφήσει τον Ολυμπιακό χωρίς ευκαιρία από το 4’ και τη φάση του Μασούρα μέχρι το 95’ και τη λήξη του ματς.

Και δεν είναι μόνο τα πλέι οφ. Στα τελευταία δέκα παιχνίδια του (5 κανονικής διάρκειας συν 5 πλέι οφ), ο Παναθηναϊκός έχει δεχτεί μόλις τρία γκολ. Ένα από τον Παναιτωλικό με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο Αγρίνιο, ένα από την ΑΕΚ με πέναλτι στο 1-1 της Λεωφόρου και ένα από τον ΠΑΟΚ στο 2-1 της Λεωφόρου. Μόλις ένα δηλαδή σε ροή αγώνα, αφού από Παναιτωλικό και ΑΕΚ ήρθαν από στημένες μπάλες.

Σε αυτό το διάστημα έχει έξι νίκες, τρεις ισοπαλίες και μία ήττα στο Αγρίνιο. Είναι πραγματικά να απορείς πως αυτή η ομάδα δεν έχει εξασφαλίσει ακόμα την ευρωπαϊκή της έξοδο και ζει με το… άγχος ακόμα και σήμερα. Αλλά κάλλιο αργά πάρα ποτέ…