Θυμάμαι πριν από λίγες εβδομάδες να παρακολουθώ ένα παιχνίδι της Σέλτικ στη Σκωτία. Ηταν εκτός έδρας ματς, παρ’ όλα αυτά το γήπεδο ήταν πράσινο απ’ άκρη σ’ άκρη. Αρχικά είδα τους οπαδούς της Σέλτικ στο ένα πέταλο του γηπέδου, όταν η κάμερα έδειξε την κεντρική εξέδρα βρίσκονταν και εκεί και όταν πήγε προς το άλλο πέταλο καταλάβαινες ότι όλο το γήπεδο έχει γεμίσει από φίλους της Σέλτικ. Ομολογώ πως δεν το είχα δει ξανά και το… ζήλεψα.
Αυτό το Σάββτο θα το δούμε μπροστά στα μάτια μας να συμβαίνει με τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Από το βράδυ της Κυριακής, όταν τελείωσε το ματς με τον Άρη και έγινε γνωστό ότι ο Παναθηναϊκός θα ζητήσει 5.000 εισιτήρια για τον Βόλο, αντιλαμβανόσουν ότι αυτά είναι λίγα. Δε θα έφταναν ούτε για… ζήτω. Κάθε μέρα το νούμερο ανέβαινε. Οι πέντε χιλιάδες έγιναν εφτά, οι εφτά έγιναν δέκα. Και πάλι αντιλαμβανόσουν πως το νούμερο θα ανέβει κατά πολύ, άλλωστε μια κουβέντα με τον οποιονδήποτε όλη αυτή την εβδομάδα καταλήγει στην ίδια ατάκα: “Θα πάω Βόλο το Σάββατο, θα έρθεις;”.
Το Πανθεσσαλικό θα ανοίξει ολόκληρο και θα γεμίσει ολόκληρο από φίλους του Παναθηναϊκού. Και είναι προς τιμήν της γηπεδούχου ομάδας που… νιώθει τι συμβαίνει και δεν βάζει το παραμικρό εμπόδιο. Άλλωστε για εκείνους θα είναι γιορτή. Στην τελική, έχουν και μια ωραία ομάδα και θέλουν να τη διαφημίσουν. Θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν.
Όλο αυτό το σκηνικό δεν έρχεται σε έναν τελικό Κυπέλλου ή σε κάποιο ματς που κρίνει τίτλο. Έρχεται μόλις τη 10η αγωνιστική ενός πρωταθλήματος, με τα καραβάνια να ετοιμάζονται να κατακλύσουν την Εθνική οδό, την πόλη του Βόλου και το Πανθεσσαλικό. Μιλάμε για… παράνοια. Κανονική. Το “Παντού είναι Λεωφόρος” στην κυριολεξία. Και δε θα είναι μόνος ο Βόλος. Ήταν η Λαμία, ακολουθεί το Αγρίνιο σε δέκα μέρες και στον δεύτερο γύρο πολλές πόλεις που θα υποδεχτούν το πράσινο… τσουνάμι. Η Λιβαδειά, τα Γιάννενα, η Τρίπολη. Το Περιστέρι και η Νεάπολη στα εντός Αττικής ματς.
Ομάδα και κόσμος έχουν γίνει ένα, η συσπείρωση είναι σε επίπεδα που είχαμε χρόνια να δούμε και όλοι μαζί σαν μια γροθιά έχουν έναν κοινό στόχο. Την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όταν υπάρχει ενότητα, ο Παναθηναϊκός δεν φοβάται κανέναν. Οι αντίπαλοι είναι εκείνοι που τον φοβούνται.
Φυσικά κι επειδή όλοι ασχολούνται με την παρουσία του κόσμου του Παναθηναϊκού στον Βόλο, το παιχνίδι δεν είναι μόνο οι εικόνες που θα βλέπουμε στις εξέδρες. Τα σημαντικά θα συμβούν στον αγωνιστικό χώρο. Κι εκεί οι πράσινοι δίνουν έναν από τους δυσκολότερους αγώνες τους έως τώρα. Κόντρα σε μια άκρως φορμαρισμένη και σίγουρα πολύ καλή ομάδα, που δικαίως βρίσκεται στην τρίτη θέση, έχοντας αφήσει πίσω της Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Άρη. Ο Βόλος δεν αστειεύεται, όσοι θεωρούν πως ο Παναθηναϊκός θα βρει απέναντί του μια ομάδα που θα παίξει ανοιχτά για τη… χαρά του ποδοσφαίρου και γιατί έτσι έχει… μάθει, θα πρέπει να αναθεωρήσουν.
Ο Μπράτσος είναι ένας προπονητής που έχει δείξει πως ξέρει να διαχειρίζεται καταστάσεις. Για παράδειγμα, στο ματς στον Βόλο με τον Άρη ούτε φουλ επίθεση έπαιξε, ούτε έβγαζε την ομάδα του μπροστά χωρίς τακτική. Σε κόντρα επιθέσεις πήγε, όπως σε κόντρα επιθέσεις πήγε και στο Περιστέρι πριν λίγες μέρες. Θα ειναι ένα παιχνίδι με πολλή τακτική, που θα χρειαστεί υπομονή. Για να πω την αλήθεια, πάντως, σε τέτοια ματς τον Παναθηναϊκό δεν τον φοβάμαι. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο γήπεδο.
