«Θυμηθήκαμε για δύο ώρες πως είναι το αληθινό ποδόσφαιρο», είπε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος έχει ζήσει στην Ελλάδα τις εποχές που ακόμα ο κόσμος είχε το δικαίωμα να παρακολουθεί την ομάδα του και μακριά από το δικό του γήπεδο. Και το είδε να συμβαίνει στον Βόλο, σε μια μέρα απολαυστική για όλους. Για εκείνον, για τους ποδοσφαιριστές του, για τον κόσμο του Παναθηναϊκού, για όσους πήγαν και όσους δεν πήγαν. Για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι απλά θέμα Παναθηναϊκού όλο αυτό.
Ήταν σημαντικό για όλο το ποδόσφαιρο μια τόσο μεγάλη μετακίνηση οπαδών να συνδυαστεί με ομαλές καταστάσεις. Και αυτό ακριβώς έγινε, με τον κόσμο να στέλνει στα σκουπίδια τις απόψεις… τρομολαγνείας. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ζει αυτή τη στιγμή μια περίοδο που είχε χρόνια να του συμβεί. Δε θα την αμαύρωνε και δε θα την αμαυρώσει μόνος του.
Το πράσινο… τσουνάμι έγινε θέμα σε ολόκληρη την Ευρώπη και τα δημοσιεύματα για τον υπέροχο κόσμο του Παναθηναϊκού που άγγιξε τις 20.000 σε ένα εκτός έδρας ματς για τη 10η αγωνιστική του πρωταθλήματος αναμένεται να συνεχιστούν. Θα το θυμόμαστε όλοι. Για πάντα. Και βοήθησε και η ομάδα σε αυτό. Αν το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό ή ήταν ένα… ψυχοβγαλτικό 1-0, πιθανότατα μετά από μερικά χρόνια θα μνημονεύαμε αυτό το Σάββατο για τη μεγαλειώδη παρουσία των φίλων του Παναθηναϊκού. Τώρα ήταν μεγαλειώδης και η εμφάνιση και η νίκη. Όπως ήταν και ιστορική. Τώρα θα φέρνουμε στη μνήμη μας αυτό το Σάββατο λέγοντας πως:
1. Είδαμε τη μεγαλύτερη μετακίνηση φιλάθλων ελληνικής ομάδας σε αγώνα που δεν κρίνει τίτλο.
2. Ο Παναθηναϊκός έκανε ρεκόρ συνεχόμενων νικών στο ξεκίνημα με 10 στα 10.
3. Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό το ρεκόρ σημειώνοντας πέντε γκολ εκτός έδρας απέναντι στον τρίτο της βαθμολογίας έως εκείνη τη στιγμή. Δεν έχει σημασία το όνομα, αλλά η πορεία του αντιπάλου μέχρι τη στιγμή που αντιμετώπισε τους πράσινους.
Για το πρώτο, δηλαδή για τη μεγαλύτερη μετακίνηση κόσμου, ελπίζω να έλαβαν το μήνυμα και οι υπόλοιποι που θα φιλοξενήσουν σε τούτο το πρωτάθλημα τον Παναθηναϊκό. Και το μήνυμα είναι να ανοίξουν τα γήπεδά τους για να βγουν κερδισμένοι όλοι. Για παράδειγμα, σε δέκα μέρες υπάρχει το ματς στο Αγρίνιο. Να ένας καλός λόγος να γεμίσει ακόμα μία πόλη από τους χιλιάδες φίλους του Παναθηναϊκού και όσα εισιτήρια ο Παναιτωλικός δε τα διαθέσει σε δικούς του φιλάθλους, να τα δώσει στον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Και δε μιλάω μόνο για την εξέδρα που δίνει ο Παναιτωλικός στους φιλοξενούμενους. Θεωρώ πως μπορεί να υπάρξει κόσμος που να συνυπάρξει σε κερκίδες. Χωρίς να ανοίξει μύτη. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού πηγαίνουν για να θαυμάσουν την ομάδα του Γιοβάνοβιτς και όχι για να προκαλέσουν… μπάχαλα. Και το έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο στον Βόλο, μέσα και έξω από το γήπεδο, το πρωί, το μεσημέρι, το απόγευμα, τη νύχτα. Ας κάνουμε επιτέλους το επόμενο βήμα, θα είναι καλό για όλους.
Στα αγωνιστικά τώρα. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν αγχώθηκε έχοντας απέναντί του έναν πολύ καλό αντίπαλο, αλλά μπήκε από το πρώτο δευτερόλεπτο στο γήπεδο με τον τρόπο που έπρεπε να το κάνει. Με τον τρόπο που οφείλει να το κάνει σε κάθε ματς. Πήρε εκείνος τον έλεγχο του αγώνα, είχε υπομονή, πειθαρχία και ηρεμία στο παιχνίδι του. Δεν απειλήθηκε, δεν ένιωσε άγχος σε κανένα σημείο, αντίθετα από το ξεκίνημα έδειχνε στον Βόλο πως εδώ έχει έρθει για να καθαρίσει το ματς γρήγορα και να σκεφτεί το ντέρμπι που έρχεται με τον Ολυμπιακό.
Άνοιξε το σκορ επειδή οι ποδοσφαιριστές που διαθέτει από τη μέση και μπροστά είναι τεράστιας κλάσης. Δείτε τι κάνει ο Μπερνάρ στη φάση του 1-0. Κουβαλά την μπάλα όσο πρέπει, δίνει στον Παλάσιος και κάνει κίνηση στην πλάτη του, αφήνοντας τον αμυντικό να βρεθεί μόνος εναντίον δύο.
Ο Παλάσιος (όπως και ο Μπερνάρ) έχει την ευχέρεια με το χαμηλό κέντρο βάρος που διαθέτει και την άριστη τεχνική κατάρτιση να ντριπλάρει «κοφτά» τον αντίπαλο και όταν συμβαίνει αυτό η κατάληξη είναι γνωστή σε όλους.
Αφού έγινε τόσο γρήγορα και το 2-0, ο Παναθηναϊκός είχε στο δεύτερο ημίχρονο μία και μοναδική αποστολή. Να αποζημιώσει τον υπέροχο κόσμο τους για τη στήριξη που του παρέχει. Το έκανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γκολάρες, ωραίο ποδόσφαιρο, ταχύτητα, αυτοματισμοί, ευκαιρίες και πολλοί πρωταγωνιστές. Ο Μπερνάρ χόρευε στο γήπεδο και εκεί πρέπει να σταθούμε περισσότερο. Ο Βραζιλιάνος είναι υπέροχος ποδοσφαιριστής και όσο περισσότερο ενσωματώνεται, τόσα περισσότερα θα βλέπουμε. Κάτι μου λέει πως το δικό του πρώτο γκολ το… φυλάει για το ντέρμπι. Ίδωμεν…
