Ο Κώστας Μανωλιουδάκης γράφει για την κάκιστη βραδιά όλων των ατού του Παναθηναϊκού κόντρα στον ΠΑΟΚ, το ντεφορμάρισμα κομβικών παικτών και απονέμει τα εύσημα στους οπαδούς του συλλόγου.
Μόνο ένα πράγμα θα πρέπει να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από τον εφιάλτη που βίωσε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο. Τη φλόγα, την πίστη και την ένεση αυτοπεποίθησης των οπαδών του μετά το τέλος του αγώνα. Τίποτα άλλο. Δεν είναι και το πλέον σύνηθες στη χώρα μας να έχεις καταρρεύσει σε εντός έδρας ντέρμπι, να δέχεσαι τρία γκολ και δύο δοκάρια από τον αντίπαλό σου και στο φινάλε του ματς να χειροκροτείται η ομάδα και να φωνάζει το πέταλο «πρωταθλητή σε θέλουμε Παναθηναϊκέ» και «πρωτάθλημα θα πάρουμε όλους θα τους τρελάνουμε».
Τουναντίον. Είναι σπάνιο, διαφορετικό και καταδεικνύει το επίπεδο των οπαδών του τριφυλλιού και της μοναδικότητάς τους σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Μόνο οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σε μία τέτοια βραδιά θα έβρισκαν το σθένος να δώσουν τονωτική ένεση στους παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Τους αξίζουν όλα τα εύσημα και μακάρι το ποδοσφαιρικό τμήμα να ένιωσε στο πετσί του ότι δεν θα είναι μόνο του στο φετινό μαραθώνιο του πρωταθλήματος. Διότι στα δύσκολα, οφείλεις να είσαι δίπλα.
Πόσο μάλλον όταν αυτή η ομάδα το αξίζει, επέστρεψε στους τίτλους πέρυσι με την κατάκτηση του Κυπέλλου και κάνει πορεία πρωταθλητισμού φέτος. Κι όταν οι οπαδοί της ομάδας το αναγνωρίζουν και το δείχνουν εμπράκτως πάνω στο ντεφορμάρισμά της, έχεις κάθε λόγο να αισθάνεσαι υπερήφανος γι’ αυτούς.
Κι όλα αυτά στη χειρότερη βραδιά του τριφυλλιού επί των ημερών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Τώρα, που το πράγμα ζόρισε επικίνδυνα. Οχι μόνο επειδή το ξεκίνημα του δεύτερου γύρου της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αντίστοιχο του πρώτου (σε έξι ματς, δύο μόλις νίκες με Λεβαδειακό και ΠΑΣ Γιάννινα κι αυτές με 1-0 και μπόλικα ζόρια), αλλά και επειδή οι πράσινοι δείχνουν πελαγωμένοι από την πίεση.
Συν τοις άλλοις, είναι ξεκάθαρο ότι η εξοργιστική καθυστέρηση στο μεταγραφικό σχεδιασμό έχει δημιουργήσει μέγα πρόβλημα όσον αφορά τις ποιοτικές λύσεις και το βάθος στο έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού, ενόσω όλα τα ατού της ομάδας δεν λένε να επανέλθουν στα στάνταρ απόδοσης που μπορούν. Ακόμα περιμένουμε τον περίφημο εμπλουτισμό του ρόστερ, ενώ έχουμε φτάσει αισίως μία εβδομάδα πριν από το τέλος του Ιανουαρίου. Το πλήγμα της απώλειας του Αϊτόρ έχει κοστίσει ακριβά, ο Βέρμπιτς ακόμα βολοδέρνει, οι υπόλοιποι παίκτες βαρόμετρα όπως ο Χουάνκαρ, ο Πέρεθ, ο Τσέριν, ο Παλάσιος κι ο Σπόραρ είναι αγνώριστοι, ο Σένκεφελντ έχει αρχίσει να θολώνει και χρειάζεται να υπάρξει αναθεώρηση των επιλογών της ενδεκάδας από τον προπονητή, παρότι οι επιλογές που υφίστανται είναι ελάχιστες. Ισως έχει έρθει η ώρα να αγωνιστεί βασικός ο Πούχατς, να εδραιωθεί ο Βαγιαννίδης, να πάρει περισσότερο χρόνο ο Τσόκαϊ, να δοθεί ένα μήνυμα ότι κανείς δεν έχει εξασφαλισμένη τη φανέλα. Το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, τίποτα δεν έχει κριθεί και η σούμα θα γίνει στο τέλος. Για όσους το λησμονούν, ο Παναθηναϊκός παραμένει πρώτος.
